van lennep schreef op donderdag 22 oktober 2009, 11:35:


Mooi verwoord Esther.
Esther en ik hadden het gisteren oa over hoe die foto('s) van Eddy zo verschillend worden beoordeeld en hoe men met andere ogen naar iets kan kijken. Ik zit 25 jaar in de paarden (heb er nog steeds geen verstand van), heb nooit zelf gereden (nou ja, een beetje gehobbeld) maar heb wel de kinderen altijd begeleid van dat ze heel klein waren tot aan hun volwassenheid. Veel wedstrijden meegemaakt (dressuur en springen), me er altijd over verwonderd dat juryleden zo verschillend naar een wedstrijd kijken en dus ook jureren. Mijn oudste heeft ooit eens voor 20 juryleden gereden, het was een opfriscursus, en wij en ook de hoofdjury vielen van hun stoel van de verschillende meningen en cijfers die ze voor elk onderdeel van de proef gaven.Er zat zoveel verschil in de waarderingen die ze gaven dat ik daarna nooit meer een jurysport serieus heb genomen.

Als ik zoveel verschillende uitleggen lees over Eddy zijn manier van rijden en de houding van zijn paard dan geloof ik echt dat ieder het op zijn eigen manier interpreteert afhankelijk van wie en hoe je vroeger bent opgeleid.

Wat maakt het uit dat het niet helemaal aan onze eigen verwachting voldoet, ik vind het in ieder geval 100 % beter dan ''onze eigen'' Anky en consorten.

groetjes Rita

Marlies Sanders schreef op donderdag 22 oktober 2009, 11:41:


Moedeloos wordt je er van he .Het lijkt wel of het nooit goed genoeg kan zijn.
Ik denk geregeld , moet ik het uberhaupt wel proberen?... maar goed , heb ze nou eenmaal staan hier
Ik neem mij voor om goed te luisteren , en dan zien we wel waar we uit komen toch?!

Ik blijf me elke keer weer verbazen over de lesgevers , die eerst heel correct een theoretisch verhaal ophangen voor dat je een oefening moet doen , en dan vervolgens lopen te ''klagen'' over het feit dat ik me niet kan ontspannen , en meer op mijn gevoel bezig moet zijn , maar wat er uitgelegd wordt , moet wel correct worden uitgevoerd!
Dat maakt mij nou echt moedeloos......
Als ik het denken loslaat , dan kan ik echt geen goede oefening laten zien.

Ik heb nu een les gehad , en die dame laat mij ervaren wat er fout gaat , bv ik moest teveel druk op de schouder van het paard uitoefenen. Dat voelde niet goed.
Dat kon nooit de bedoeling zijn , en dat ervoer ik zelf. Het was de bedoeling dat ik die schouder begrensde , en niet weg moest duwen.
En toen kreeg ik de uitleg wat er nou eigenlijk fout ging.
Ik ben zo benieuwd hoe zich dit verder ontwikkeld , en heb gewoon zin in mijn volgende les.

Marlies , niet de moed opgeven hoor!
We keutelen gewoon lekker verder , en misschien , ooit is er sprake van goed en mooi rijden , maar tot die tijd is er altijd nog het leuk samen bezig zijn , en dat Kan nooit verkeerd wezen!

Gr Esther