Spirithorses schreef op maandag 12 oktober 2009, 23:20:


Laat ik dan ook nog mijn mening even geven
Er is geen enkele reden waarom dit niet zonder helper zou kunnen.
De beweging die je moet maken om je paard te belonen kent hij in een mum van tijd. Het is de weg naar de beloning. Dus zelfs al deel ervan en staat totaal los van de training in het achteruitgaan zelf. Het is altijd dezelfde beweging die na de bridge volgt.
Vanuit stilstaan, logisch want de oefening is klaar als het paard een bridge hoort, begint elke nieuwe beweging. En zo train je al uitbreidend stapje voor stapje het achteruit gaan, ook kun je meteen met een cue beginnen, dat kan elk sein zijn wat je daarop kan plakken. Aanleggen van je benen, teugels opnemen, verandering van balans, of gewoon "'achteruit" zeggen.
Al wil je zoals Eddy zegt een scheet laten of volgens Egon "Dik Trom"spelen. De inhoud van de cue voor achteruitgaan is niet van belang. Het is een afspraak met je paard: "als ik 'dit' doe ga jij achteruit
Ik heb uitgebreid naar jouw achteruitoefening met Henkie zitten kijken.
DE manier om het op Jeen aan te leren.

Katrien Imbrechts schreef op maandag 12 oktober 2009, 16:59:


als het da stuff is, liefst een mailtje

Cindy Helms schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 8:40:


Dat zou best wel eens kunnen. Ik moet ook niet de illussie hebben dat die zielige handjes hoog van mij (ik weeg zo'n 61 kg) op een beer van een paard (die weegt ruim 650 kg) iets te betekenen zouden kunnen hebben. Ik heb nog eens aandachtig naar het filmpje van Eddy gekeken (onder topic Achterwaarts) en zie Eddy met zijn handen redelijk laag rijden (sportpaarden bitloos). Je kunt duidelijk zien dat het paard zoekende is en vragen stelt. Potver ... ik moet duidelijk eens een paar lessen bitloospaardrijden gaan volgen. Zoals je zegt, het is meer dan een ander hoofdstelletje!

Katja Goovaerts schreef op maandag 12 oktober 2009, 17:24:

Piet schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 8:46:


Ja, dat doet Jeen ook geweldig, Piet. Echt waar, hij loopt als je wilt het hele weiland in zijn achteruit. Maar o wee, als je niet beloont met een voedseltje. Dan kun je wijzen (achteruit), dan kun je roepen "terug" ... dan heb je gewoon een paard die naar je kijkt en "zegt": "doei, echt niet!". Dat was de reden waarom ik eerder met clickeren gestaakt ben. Geloof me, ik heb tijdens jouw clickermarathon genoeg ideeën opgedaan en ga bij Jeen uitvogelen wat de trigger is. Van alle paarden die hier staan is Jeen de slimste en het gaat bij hem niet zo zeer om het voedsel (daar ben ik nu wel achter), maar meer om de uitdaging. Snap je wat ik bedoel? Ik moet het interessanter en spannender voor hem maken. Dat is voor een beginner niet altijd eventjes gemakkelijk hé? Maar ik weet zeker dat als ik de trigger gevonden heb, hij in staat is om een salto achterover te maken om mij te pleasen. Zo goed ken ik Mr Eigenwijs ook wel weer!

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 12 oktober 2009, 21:32:


Er zit nochtans een veearts dicht bij jouw in de buurt die ze wel heeft. Je weet wel welke zeker?

Anja Seijn schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 8:51:


laag = bovenlijn vrijgeven en ontspannen
hoog= bovenlijn wegdrukken en aanspannen

Hoog gebruik ik ook wel eens heel even in een geheel ander stadium, maar dan moet die basis er al inzitten en dan moeten ze lekker ontspannen zijn, niet zoals jij het aldus beschrijft.

Anja Seijn schreef op dinsdag 13 oktober 2009, 8:58:


Meer en meer vragen voor een yes. Gedrag erachteraan breien zodat het een ketting van verschillende oefeningen wordt. Als het gedrag ingesleten is, weet ie dat ie alleen maar een yes hoort als ie dat en dat en dat ervoor gedaan heeft, terwijl hij in het begin al voor 1 stap beloond werd. Het ultieme is eigenlijk wat Pien schrijft... een beloning aan het einde van het rijden. Exact zoals Bob Bailey zijn dolfijnen 6 km uit de kust liet zwemmen waar ze moesten onderzoeken hoeveel en van welke soort er mijnen er in zee lagen, dan 6 km terugzwemmen, foto's aantikken om het uit te leggen en dan 1 visje kregen.

Danielle Zontrop schreef op maandag 12 oktober 2009, 19:02:


Ik zit de laatste tijd hier een beetje met een 'omgekeerde situatie'. M'n paarden zijn kalm maar ik niet (heb een hoop stress vanwege belachelijke dingen die op m'n werk gebeuren). De laatste keer dat ik met m'n ervarener menpaard ging rijden (ik dacht ff het rustige rondje te doen) zaten we op een smal bospad met achter me opeens 2 mega landbouwmachines. Op een gegeven moment blokkeerde een 3e de weg voor me, geen afslagen. Je kon er als mens alleen al niet langs, laat staan met een koets. De hele colonne moest zo met me mee rijden zodat we weer naar een afslag konden. Dit paard houdt niet zo van groot verkeer dus toen ik al die dingen zag stond het zweet me in de handen en klopte het hart me in de keel... Alleen Jack, het paard dus, bleef doodkalm en zag nergens een probleem. Die keek vrolijk als altijd om zich heen hahaha.
Een week later ga ik met m'n 2e paard mennen, het was z'n 2e echte ritje voor de koets (weer dat zelfde 'rustige' rondje... hij is vers beleerd); kom ik opeens midden in een old-timer autorally (3 auto's moesten nog een heel eind achteruit omdat ik met de koets hun route blokkeerde. Fijn dat ze je even vertellen dat je langs het parcours woont... not). Ik schiet in de stress, hoewel ik weet dat dit paard zich geen drol aantrekt van verkeer (zou ik niet half overspannen zijn zou ik ook kalm zijn gebleven...). Ik roep nog tegen m'n vriend 'ik wil uitspannen en naar huis lopen'... Het paard bleef volledig kalm, hij draaide nog geen oortje om voor die 50 auto's die achter ons met vol gas weer optrokken... Die ene koe die een stukje later in de wei lag te slapen was overigens wel erg eng en moest er ff wat sneller gestapt worden (iedereen heeft zo zijn 'Angstgegner' ).
Deze reactie van mijzelf is absoluut niet normaal. Ik denk dat ik voorlopig even niets ga doen... gestresst met je paarden werken is niet goed. Dan doe je domme dingen en gaan er dingen mis. Eerst zorgen dat het bij je zelf goed zit...

Spirithorses schreef op maandag 12 oktober 2009, 21:03:


Hi Pien,

Even een vraagje van mij.
Wat is de reden dat jij het hebt over 2 a 3 jaar enten?
Is daar inmiddels meer over bekent?

Ik loop met Maike de schuurder veel risico , die zit continu onder de wondjes , en niet alleen oppervlakkige , maar ook diepere , oa op zijn staart. Met pus en al...
En de eeuwige mok waar hij nooit meer vanaf schijnt te komen.
Heb ik [ Maike ]nu gewoon mazzel , of dekt de enting van januari 2005 de boel nog voldoende?

Gr Esther