Christel Provaas schreef op maandag 14 september 2009, 13:39:


En dát komt denk ik, doordat juist bij dit forum zoveel paarden ijzerloos zijn. (En juist heel veel grasmaaiertjes als shetlanders ook)

Ik ben er inmiddels van overtuigd dat onze Froukje al veel langer problemen heeft gehad dan wij wisten, maar dat dat gemaskeerd werd door haar ijzers. Het is niet het ijzerloze dat haar bevangen heeft gemaakt, maar het zijn de ijzers geweest, waardoor wij het niet gemerkt hebben.
Waarschijnlijk heeft zij wel altijd problemen/pijn gehad en kwam daar haar "slechte" karakter vandaan.

Els.

Els Kleverlaan schreef op maandag 14 september 2009, 13:51:


Je bedoelt: door ijzerloos komt bevangenheid eerder aan de oppervlakte? En lijkt het daardoor alsof er op een ijzerloos forum meer bevangen paarden voorkomen?
Hm.
Froukje ging toch altijd als de brandweer? Dat doe je toch niet als je zere voeten hebt?

Christel Provaas schreef op maandag 14 september 2009, 13:39:


Ik bedoel ook niet dat stress ed dè oorzaak van oa HBV (hoefbevangenheid) zijn he maar een mede-oorzaak kan zijn.
Hoe komt het dat we op dit forum meer over HBV lezen dan elders? Omdat daar 'elders' meer stalpaarden zijn dan hier? Omdat stalpaarden die geen gras krijgen minder snel HBV worden?
Of omdat we er hier meer over schrijven want dit is een van de weinige goed bezochte hoevenforums.

Ik denk dat veel tradi's een HBV helemaal niet zouden herkennen of pas dan wanneer het te laat is en het 'einde verhaal' opduikt. Gewoon; paard loopt slecht en mep d'r maar ijzers onder, kunnen we weer (even) vrolijk verder.

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op maandag 14 september 2009, 14:02:


Aanvulling: Hier (PN, HN) wordt gezocht naar de oorzaak en deze op te lossen. Veel tradi's echetr denken nog altijd in symptoombestrijding.
En er wordt toch wel vaak geaccepteerd dat veel paarden nou eenmaal niet oud worden. Hoort er gewoon bij, in hun ogen.

(heks die ik ben om zo te praten....)
Pien

Christel Provaas schreef op maandag 14 september 2009, 14:00:


Ja, dat bedoel ik precies.

En ja, Frouk ging als de brandweer... Maar was dat niet om zich te onttrekken aan de pijn? Ze was ook niet te stoppen... En ze had tijden dat er nauwelijks op haar te rijden viel. Dan begon ze al te bokken als ik net was opgestapt. Daar reed ik haar "doorheen". Maar luisterde ze dan meer naar de zweep dan naar haar zere voeten? (Dit gaat over de tijd dat ze op ijzers liep en ik nog nooit van PN gehoord had, voor de mensen die het anders verkeerd gaan begrijpen. Ik ben daar niet bepaald trots op.)

Frouk heeft zonder ijzers één hele winter heel goed gelopen en had toen ook heel mooie gezond uitziende hoeven. Ze was toen veel beter te handelen dan ooit tevoren. Ik dacht dat dat voornamelijk door het bitloos rijden kwam, maar was dat wel zo?

Dit soort dingen blijft een dilemma, omdat ik er geen antwoord op weet.

Maar ik denk zeer zeker dat ijzers veel pijn maskeren. Het is een pleister, geen oplossing.

Els.

Spirithorses schreef op maandag 14 september 2009, 14:05:


Lieve heks

Ik leer nu op mijn opleiding (Natuurgeneeskunde) dat ik mij niet mag afzetten tegen de reguliere geneeskunst. (Uiteindelijk bedoelen zij het ook goed en doen wat hen geleerd is )

Wat ik dus al een hele tijd probeer te achterhalen is wat stress nu precies doet en waardoor het tot problemen leidt. Wat er dus in het lichaam gebeurd, waardoor de klachten ontstaan. (Het kunnen problemen in de spieren zijn, of in de gewrichten en vaak ook huidklachten)
Punt is dat de reguliere geneeskunde pas gaat handelen als er iets aantoonbaar mis is en dan ben je vaak een beetje aan de late kant. De eerste symptomen worden afgedaan als onbenullig of niet behandelbaar.

Maar goed, ik ben net twee dagen naar school geweest, moet nog 6 jaar min twee dagen dus. Misschien kom ik er vanzelf wel achter

Els.

Christel Provaas schreef op zondag 13 september 2009, 17:53:


Hoi Meiden,klopt ja,die van mij is er ook zeer gevoelig op.

Is nooit hoefbevangen geweest door op de weide te staan maar alleen door echt vreselijk uit haar dak te gaan van stres,schrikken.
Ze staat dan helemaal verstijfd en ze is trouwens niet dikker te krijgen.
Hertenhalsje en gepeesd lichaam ,geen grammetje te veel.
De rest moet ik in de gaten houden.
Ze heeft ook nooit rust,is de baas in de kudde en gunt zich gewoon geen rust.
tussendoor heeft ze mooie hoeven maar na zo'n periode gaat het altijd mis.
De hoeven groeien en slijten dan eigenlijk verkeerd doordat ze volgens mij door de spierpijn haar benen te ver naar voren zet en zo de eendensnaveltjes ontwikkeld.
Heb meerdere fotoseries van haar hier in het fotoalbum.

Spirithorses schreef op maandag 14 september 2009, 14:05:

Geloof je het zelf?! Dat hb niet herkend wordt behalve door HN-lezers? Want die zijn een intelligentere soort? Waarom raken hun paarden dan bevangen?
Beetje kort door de bocht, Pien!


Dat neemt niet weg dat ook tradi's de dierenarts bellen als hun paard bevangen raakt. Ze gaan niet "ijzers eronder meppen" en/of het paard dood laten spuiten zonder zulks te melden op diverse hartluchtfora.
Feit blijft gewoon dat hb meer voorkomt onder de schrijvers hier dan onder het gemiddelde 'non-natural' forum. Geen idee waar het aan ligt, vandaar mijn suggestie van genetische voorkeur.

Ik vind het denken in hokjes wij vs zij of natural vs tradi alsof het twee verschillende diersoorten betreft met een totaal gescheiden leefpatroon, erg bekrompen.

Els Kleverlaan schreef op maandag 14 september 2009, 15:09:


Mijn vroegere paardje met hoge overhoef ging ook als de brandweer,wilde in de les altijd voorop lopen,ging altijd sneller dan snel.
Onze dierenarts vertelde dat dat kwam door pijn en ze op die manier probeerde zo snel en zo kort mogelijk de voeten neer te zetten.
Bleek later ook toen ik haar zelf bekapte dat ze hele andere rustigere gang kreeg!.

Christel Provaas schreef op zondag 13 september 2009, 17:53:


Ahh,ik was een gebeurtenis vergeten en door deze draad,herrinner ik t weer duidelijk.
Er stond jaaaren geleden een welshje bij ons in de kudde.
Ik stond op een prachtige plek met bunkers en in die tyd wist ik niet eens wat uberhaupt hoefbevangenheid was.
Er stond ook een meneer met zn paard ,die zwaar aan de antidepressiva was en ook met tyden zn medicijnen gewoon niet nam.
Op een dag was t weer eens zover en om 8 uur sochtends zag ik hem met ontbloot bovenlijf als een 'gek"achter de paarden aan rennen,zwaaiend met zn overhemd,want ze "luisterden niet.
de dieren raceden van de enen naar de andere kant en gelukkig kon ik mij n drachtige vera opvangen en in veiligheid brengen.
T welshje ging helemaal door t lint en de volgende acuut zwaar bevangen.
Dat was de eerste keer dat ik dat meemaakte.
T is goed gekomen ,maar dit was dus een directe aanleiding.
Paardje is daarna nooit meer bevangen geweest,leeft nog steeds en staat dag en nacht op t land.Dit is ongeveer 8 jaar geleden.
Ik zie hem nog wel eens.
Ijzerloos en door toedoen van mij indertyd ook bitloos.(de enige van die stal,trouwens)
De man is uiteindelijk weggestuurd ,om t verhaal af te maken .
groeten trudy