Els Kleverlaan schreef :

Els, ik weet heel zeker dat een paard letterlijk ziek kan worden van verkeerde levensomstandigheden, stress, onbegrip etc. Wij zien dit regelmatig bij onze TweedeKans Paarden.

Onze Puck is daarvan een van de meest letterlijke voorbeelden waarover wij ons enorm verbaasd hebben, zie haar verhaal: http://www.spirithorses.be/puck.html

Nadat zij 8 jaar (!) haar stal niet uitgeweest was behalve om eens per week heel hard door het bos te sjezen met haar toenmalige eigenares ( je je lekker voorwaarts paard he, geen warming-up en cooling-down) is zij ziek bij ons gekomen met het verhaal dat eigenares niet in staat was om het speciale hoefbeslag voor haar te kopen dat haar was aangeraden. Puck was namelijk chronisch hoefbevangen, had hko.htm">hoefkatrolontsteking (fase 2 en 3) én had de ene na de andere hoefzweer. Advies: slacht of speciale ijzers.

Dat ze ook haar levensomstandigheden hadden kunnen aanpassen daar had niemand aan gedacht. Puck was naar andere paarden toe een van de meest a-sociale paarden die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen. Hoe kon het ook anders: Nooit sociaal contact gehad, hoofdschuw als de pest (voorwaarts paard dus een klap op de kop om haar in te houden). Maar niemand die haar gevoeligheid en will to please zag, iedereen vond haar een bitch.

Dus hier aangekomen (begin 2007) werd ze binnen enkele dagen én hoefbevangen en spierbevangen, nou mooie bevestiging dus.

Toen een heel plan van aanpak opgezet, 8 maanden nodig gehad om haar sociaal in een groep te krijgen, (zie haar verhaal) en we zijn nu eind 2009, Puck is een van onze beste en meest dierbare lespaarden, heeft een veulentje gehad en is nooit meer ziek geweest.

Puck heeft geen IR, geen slechte hoeven, loopt dag en nacht op de weide en is inmiddels opppastante voor BD's veulen Aphra.

Jack en ik zijn ervan overtuigd hoe ziekmakend onpaardse omstandigheden kunnen zijn!

Groetjes, Pien

Nils Vellinga schreef op zondag 13 september 2009, 22:33:


Neen, niet met die pony, daarvoor waren mijn hoofdstelletjes veel te groot

Gudrun schreef op maandag 14 september 2009, 10:49:


Pfoe, ik begrijp je probleem, Esther.
En herken het ook wel. Met Willem en Froukje ging het altijd prima. Frouk was de baas en Willem wist waar ze stond. Frouk was niet gemeen, hoewel ik haar er één keer op betrapt heb dat ze Willem die in een hoek klem stond aan het afrossen was. Maar Willem kwam soms ook wel eens in opstand tegen haar gezag en misschien pikte ze dat op dat moment niet meer.
Nu heb ik Boully en Willem, twee ruinen. Willem is duidelijk de baas geworden, maar ik denk dat hij dat liever niet zou zijn. Boully begint al te rennen als Willem een oor verdraaid en blijft zo uit de problemen. Willem staat met slecht weer binnen, met zijn hoofd bij de deur. Boully staat buiten. Heel soms heeft Boully een bijtwond, maar dat is misschien eens per jaar. Toch kunnen ze ook niet buiten elkaar. Boully gaat nu wel het land op en Willem niet en ze zijn aldoor allebei duidelijk heel tevreden als ze weer bij elkaar staan.

Ik denk inderdaad dat Namkje zich tot het "baas-zijn" gedwongen ziet en daar geen weg mee weet. Maike schikt zich in zijn rol en voelt zich daar deels gelukkig en deels ongelukkig bij. Waarschijnlijk zouden ze beiden gebaat zijn bij een "echte" leider. (En dat kan jij als mens nooit zijn, want je staat nou eenmaal niet 24 uur per dag tussen je paarden, je bent maar een paar uur per dag met ze bezig.)
Hoe Tekla in dat plaatje past weet ik niet. Als ik je verhalen zo lees, zou zij wel eens een "echte" leider kunnen zijn. De rust en geliefd in de kudde. Maar dan zal ze eerst Namkje van haar geadopteerde plaats moeten verdrijven. Misschien is Tekla daar nog wat te jong voor.

Als je Namkje niet kwijt wilt (wat ik zelf niet zou willen), dan zou ik ze inderdaad apart zetten. Is niet leuk, maar voor de rust beter. Kijk hoe zij en Tekla met elkaar om gaan, kijk hoe Tekla met Maike omgaat. En misschien als Tekla volwassen is kan zij ervoor zorgen dat het hele spul weer bij elkaar kan.

Moeilijk, moeilijk, moeilijk...

Els.