Marianne schreef op maandag, 22 november 2004, 14:37:
> :) ... ik denk ook dat mijn paarden het fijn vinden hoor,
> maar... ik vraag me dan tegelijkertijd af of dat nu niet MIJN
> interpretatie is van 'fijn vinden'.. snap je? Ik bedoel: ik zie
> paarden elkaar onderling ook niet 'belonen' behalve misschien
> door het wegnemen van druk ( en dan is het nog maar de vraag of
> ook dát niet een menselijke interpretatie is?) ....
> Misschien ben ik al te filosofisch bezig hoor maar ik vraag me
> af wat het paard beleefd/voelt als je bv. NIET zou zeggen dat-ie
> braaf is, of een aai of klopje zou geven. Is het wegnemen van
> druk bv. niet al ruimschoots voldoende?
Dat denk ik dus ook. Mijn paarden beleven er echt plezier aan om te 'werken' en wachten echt op het volgende dat ik ze ga vragen. Er komt geen voer aan te pas en erg lichamelijk ben ik ook niet met de paarden. Persoonlijk denk ik dat paarden klopjes
haten (let maar eens op hoe ze kijken als zo'n mens weer eens klap-klap-klap op de nek slaat, soms zelfs zie je het hoofd met een ruk een stukje omhoog bewegen wat bij paarden betekent dat ze iets niet fijn vinden) en dat aaien... Jack moet er zowiezo niet veel van hebben (behalve als ie jeuk heeft) blijft het liefst bij je staan maar wandelt weg als je begint te friemelen. Harisha vindt het wel prima maar heeft er ook geen overdreven belangstelling voor.
Mijn paard komen graag naar me toe, zonder dat ik ze ooit voer geef of ze veel aai. Ze doen ook alles en lijken de interactie met mij gewoon leuk te vinden.
Is belonen vaak ook geen
antropomorfisme?
Als kind vond ik het gewoon leuk om de auto te wassen. Andere kinderen (van de buren) kregen voor alles een gulden, en verrekten het na een tijdje om nog maar iets voor hun ouders te doen als er niet een gulden bijhoorde. Zou dat bij paarden ook niet zo kunnen werken? In plaats van dollartekens in de ogen worteltekens in de ogen?
Groeten,
Frans
Warboel
