Bianca_6 schreef op maandag, 22 november 2004, 13:31:


Nee, het is iets totaal anders en heeft ook een heel andere functie. Het is bij wijken voor druk nadrukkelijk niet de bedoeling dat het paard reageert op 'wijzen' en dergelijke. De bedoeling is dat het paard contact houdt (following a feel).

Groeten,
Frans

Inge Teblick schreef op maandag, 22 november 2004, 14:42:


Waarom is dat een vreemde vraag Inge, die met niet meer dan 'duh' gehonoreerd moet worden?
Ik vind het helemaal geen vreemde vraag als je die wilt 'lezen' vanuit de optiek van iets aanleren of, een andere invalshoek: te veel menselijke interpretatie hechten aan de beleving van een dier?
Ik had met name van jou wel een andere reaktie verwacht!

Ik wil je wel nog een ander voorbeeld geven: ik zag onlangs een filmpje over het baltsgedrag van vogels. Daar kwam een stukje in voor over het 'mating process' van de albatros, die zoals je misschien weet, een partner voor het leven kiest. Welnu, afgezien van het hoe en waarom die vogel een bepaalde partner kiest, werd de - gedragswetenschappelijke vraag gesteld - waarom die vogels bepaalde handelingen uitvoerden ( zoals het langs elkaar heen wrijven van de snavels) om de relatie tussen hen te 'onderhouden'..

Misschien kun/ wil je je er iets bij voorstellen dat wij - mensen - zo'n vrijend vogelpaar 'lief' vinden - of op z'n minst denken: wat zijn ze aardig tegen elkaar. De vraag was echter: Is dat dan ook zo? De 'wetenschappelijke' conclusie was echter dat 'elkaar aardig vinden'er niks mee van doen had, maar de akties alleen uiteindelijk gericht waren op het 'voortbestaan en onderhouden van de genen' middels het ei of jong wat ze samen produceerden.
Snap je nu wat ik bedoel? Ik verleg die vraag dan naar het paard en ons menselijke gevoel c.q. beleving.
Een beetje met een omweg, maar een slingerpaadje is soms leuker dan de asfaltbaan, da's waar en vogels zijn geen paarden, dat snap ik ook.

Dus... tweemaal duh? Mag hoor.. :)
Marianne

Inge Teblick schreef op maandag, 22 november 2004, 14:10:


Het wijken voor druk zoals op deze site bescheven en zoals ook door Parelli op die manier gehanteerd is nadrukkelijk bedoeld als 'following a feel', waarbij het paard contact blijft houden met de mens. Het is niet 'óntwijken' maar 'wijken'! Het paard volgt dan ook de snelheid waarmee je iets beweegt, zonder daarvan los te komen. De oefening eindigt dan ook terwijl er nog contact is. Je kan dat zien bij de betreffende filmpjes op deze site.


Nee, dan is het paard niet slimmer want het paard hoort te weten dat je nooit begint met wijken-voor-druk maar met aaien. En dat soms dat aaien overgaat in een vriendelijk verzoek "ga je even een beetje hierheen" wat direct weer (zonder dat het contact verbroken wordt) overgaat in aaien.

Het is dus beslist geen wegjagen maar beter vergelijkbaar met het rondleiden van een blinde. Je geeft daarbij beleeft signalen en als de blinde het contact verbreekt door door te lopen terwijl je halthoudt of een bocht maakt dan klopt er iets niet.

Groeten,
Frans