Hallo Els,

Dit komt heel veel voor.
Paarden die met zijn twee=EBn staan, zijn als kuddedieren helemaal op elkaar aangewezen.
Haal je er een weg, is het totale fundament van het bestaan van de achterblijvende pony onderuit gehaald. Weet hij veel dat zijn maatje ook weer terugkomt?! Voor zover hij weet,is hij nu voor goed alleen, overgelaten aan de gevaren van deze wereld die hij liever met soortgenoten het hoofd zou bieden.

Ik heb hier ook 2 paarden die totaal afhankelijk van elkaar waren. Levensgevaarlijk, aangezien het Shires zijn en je de 600 kg. nog ff kan=20
verdubbelen. Dat hou je niet in bedwang (vind het trouwens knap dat het=20
je met die 600 gelukt is). Maar sinds ze nu een jaar met andere paarden=20
samen staan zie je dat het steeds beter gaat. De afhankelijkheid die ze=20
eerst van elkaar hadden wordt steeds minder en is nu zo goed als verdwenen.

De remedie is dus simpel: Of je neemt toch de pony mee op wandeltocht (leer hem meelopenals lastdiertje voor de dekens en picknick . Of je=20
neemt er nog een paardje (dat kan een Shetje zijn) bij zodat er nooit een alleen achterblijft.

Succes!
Marjolijn, een beetje jaloers op dat zonnige.... want het is hier NAT.


Op 21-nov-04 om 15:44 heeft iria het volgende geschreven:

iria schreef op zondag, 21 november 2004, 10:55:

Wat klopt er niet in dit plaatje? :)


Hoe oud is je dochter?
En het was de eerste rit, met een paard alleen, die net een paar weken in jullie bezit is.
Hoeveel weten jullie van dat paard?


Een draver.
Hier betekend dat dat die gewend is op een baan te lopen en altijd met andere paarden nabij.
Geen echt hobby of meisjes paard dus.
....................Denk ik dan.


Ja, paarden scheiden niet graag van elkaar.
Vandaag heb ik ook voor het eerst een "geslaagde" buitenrit gemaakt op mijn jonge paard.
Gisteren lag ik binnen 10 meter in de diepe sneeuw en holde mijn paard naar haar maatjes, die stonden te roepen.
Maar ook ik had iemand bij mij, voorals het fout ging.


Èèn van de eerste regels : ga niet alleen op een buitenrit met een paard die je niet goed kent of niet goed beheerst.


Op het fietsje er naast, ma. :)
Pony binnen zetten, zodat ze elkaar niet kunnen roepen, als het mogelijk is.
(Vandaag stonden hier de paarden binnen en ik was met twee andere paarden voor mij vandaag ).

En nogmaals: hoe oud is je dochter, haar ervaring, de gevaren onderweg en kunnen jullie niet samen rijden?


Groetjes terug vanuit een kniediep besneeuwd Noorwegen.

Joke.

iria schreef op zondag, 21 november 2004, 10:55:

Ik heb veel met dravers gereden en ze zijn zoals hier iemand op de lijst opmerkte niet altijd gemakkelijk maar mijn beste en braafste paard (en tevens een heel zacht) was een draver...
Je hebt het paard nog niet lang en misschien is het aangewezen om met iemand anders op een rustig paard eerst buiten te rijden. Dat paard gaat misschien hoedanook gaan lopen (los van de pony). Het kan ook dan je dochter hem nog niet voldoende beheerst en dat hij voelt dat hij er vandoor kan.
Het zal oefenen worden om hem af te leren om weg te lopen maar dat komt meestal vlugger dan men denkt.
Mijn ervaring met de paarden die gescheiden worden, is dat ze na een tijdje wel weten dat het vriendje terugkomt en dat ze rustiger worden.
Als je pony lang alleen gestaan heeft, zal hij wellicht een meer uitgesproken verlatingsangst kennen, maar ze wennen eraan.
Veel succes
CAtherine

jo schreef op zondag, 21 november 2004, 20:47:


groetjes,
Els ********

iria schreef op woensdag, 24 november 2004, 10:38:


Kan je het niet omdraaien?

Jij die eerst op dat paard rijdt en zelf het paard ook beter leert kennen?

jo schreef op woensdag, 24 november 2004, 10:46:


beste Jo,

Ik denk dat dat niet zo'n fantastisch idee is want ik volg zelf voor de eerste keer in mn leven paardrijlessen en dat sinds vier weken ; alles gaat vlot maar ervaring om op Iria reeds buiten te gaan rijden mis ik wel, vrees ik.

Ik stap er wel al op rond in de weide en ga af en toe in lichte draf maar ik voel dat het best is voor mezelf én Iria om dit stilaan op te bouwen ...

PS. Dat "té zwaar" moet je nu ook weer niet té zwaar nemen hoor ...

groetjes
Els