Arabesk schreef op zondag 23 augustus 2009, 21:51:


Het is niet duidelijk genoeg. Speciaal voor Faber de volgende uitleg:

Ooit keken de Kelten naar de op- en ondergaande zon, volgden de bewegingen, en trokken als ieder ander de conclusie dat de zon rondjes rond de aarde draait.
Lange tijd bleef dit zo. Er was alleen EEN probleempje: Natuurkundigen hadden grote moeite om de kurketrekker-achtige bewegingen die de planeten om de aarde draaien te verklaren.
Op een dag was er een jonge natuurkundige met een frisse kijk op de zaak, en hij opperde het idee dat de aarde rond de zon draait. De andere natuurkundigen lachten hem uit, maar hij legde het uit: Als de aarde rond de zon draait ziet dat er precies hetzelfde uit als wanneer de zon rond de aarde draait. Alles blijft hetzelfde. Het maakt geen bal uit. Je ziet nog steeds de zon opkomen en weer ondergaan.
Waarom dan ineens zeggen dat de aarde rond de zon draait? Heel eenvoudig: ineens zijn de banen van de planeten verklaarbaar: ze maken geen kurketrekker-achtige bewegingen om de aarde heen, maar ze draaien gewoon cirkels rond de zon. Voor ons ziet het er hetzelfde uit, maar ineens is alles veel logischer en verklaarbaar.

Wat heeft dat met hoefbevangenheid te maken?
Heel eenvoudig. De hoefwand en hoefbeen hebben van elkaar losgelaten. Gebruik je de hoefwand als referentie, dan lijkt het alsof het hoefbeen is gekanteld. Maar gebruik je het hoefbeen als referentie, dan zie je dat de hoefwand is gekanteld. Wat je ziet blijft hetzelfde, het maakt geen bal uit. Maar het hoefbeen als referentie nemen en de conclusie trekken dat de hoefwand is gekanteld maakt ineens een aantal zaken verklaarbaar. Dan is het logisch waarom er een knik komt in de hoefwand. En dan is het ineens ook logisch waarom een hoefijzer bevestigen aan een gekantelde hoefwand geen goede resultaten biedt.


Toe maar! Dat is nog eens een genereus aanbod! Krijg ik dat ook als ik me nu recalcitrant ga gedragen?

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Frans Veldman schreef op zondag 23 augustus 2009, 22:12:


Deal!!! Andersom ook?

Frans Veldman schreef op zondag 23 augustus 2009, 22:12:


Ik wil voor de zoveelste keer kwijt dat ik deze site super vind !!
Zoals iedereen heb ik de vrijheid om dingen te doen zoals op de site staat of niet.
Het lijkt me vrij onnozel om als je paard iets mankeert. klakkeloos iets van welke site dan ook over te nemen.
Gelukkig zijn mijn paarden gezond, en hebben dankzij deze site een zo "paardmogelijk"leven.
Ik kan Frans en Ilona niet genoeg bedanken voor hun moeite om dit allemaal uit te zoeken en op de site te vermelden.
En het kost allemaal niks (lezen) en ik heb al vreselijk veel geld zelfs bespaard door het zelf bekappen.
Dus commercieel is het ook niet echt.
Onbegrijpelijk dat mensen zich zo druk kunnen maken ; ik zou hier zelf niet komen als ik het zo oneens was, en zowieso reageer ik bijna nooit.

eddy DRUPPEL schreef op zondag 23 augustus 2009, 17:24:


Het belangrijkste:
Beate hare frank da viel dat te lezen was op haar gezicht (en dat zegt meer dan duizend woorden).
We zullen zien hoe dat verder gaat verlopen maar de interesse van haar kant is er!
Verder:
Dat Melissa ook heeft gevoeld dat haar paard meer ontspannen was.
Dat de meesten toegaven dat ze meer ontspanning konden zien.
Dat Lindsey tegen me kwam zeggen dat ze niet met Ramazotti kon wat jij deed binnen een heel korte termijn.

Het effect op de paarden had ik verwacht. Maar wat ik ni had verwacht is dat Ramazotti zijn 'verbeten mond' (kweet ni hoe ik het moet uitleggen, precies of hij bijt op het bit, hij geeft een strakke indruk en er is precies een standaard gaatje aan zijn weggekrolde lippen waar het bit ligt) nog steeds had bitloos. Ik dacht dat dit echt had te maken met het bit. Hij was wel meer ontspannen dus wat is het? Psychologisch (een gewoonte)? Fysiek (resultaat van dat gewicht steeds daar te incasseren)? Mss gaat het wel weg na een tijd? Net zoals mijn paarden eerst nog hun mond openden toen ik het kopstuk aandeed en wat ze nu ni meer doen. Ik zou het eigenlijk ni weten.

En nog iets heel belangrijks wat ik ni ga vergeten en waar ik aan dacht toen ik er stond: ik ga nóóit meer terug
Ni dat ik daar ooit aan gedacht had maar bij het terugzien van zo'n manier van omgang en rijden denk ik toch: mannekes, wat ben ik blij dat mijn ogen zijn opengegaan!