eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 19:18:


Ja, dat vraag ik me ook af. Wat is het verschil? Dit is gewoon toch kwestie van interpretatie van het woord dominantie. Dieren (en mensen ) wachten toch gewoon tot de kans zich voordoet om zelf de leiding te nemen. Dit kan naar aanleiding van verschillende factoren; ouderdom, ziekte, ...
Waarom is het zo onmogelijk dat een hond, paard diezelfde principes toepast op mensen? Omgekeerd gebeurt dit toch ook. Wij doen toch ook antropomorfisme. Hoe vaal leggen wij geen menselijke gedachten, gevoelens in dieren. Omdat we niet beter weten. Waarom kan het dan niet zijn dat dieren ons "behandelen" zoals ze dit met een soortgenoot doen.
Hiermee wil ik niet goedkeuren dat alle middelen toegestaan zijn om "leiderschap" over je paard, hond,... te verkrijgen. Leunt meer aan naar dictator hé. Gaat het niet meer om een relatie van wederzijds respect waar beide partijen zich goed bij voelen. Tja en dan kan je je nog gaan afvragen of het wel gaat om leiderschap.

Ik heb zo meer het gevoel dat dit een filosofisch gegeven is, dan iets wat je echt wetenschappelijk kan benoemen. Allemaal kwestie van interpretatie.

Vriendelijke groeten

Gea

Gea R schreef op zaterdag 15 augustus 2009, 10:25:


Conrad zei eens tegen mij de volgende woorden: "Een paard heeft wel 100 karaktereigenschappen, 1 daarvan is "dominantie". Als mensen de andere 99 ook kunnen benoemen, dan geloof ik pas dat een paard "dominant" is."
Ik vond dat mooi gezegd en is mij bij blijven hangen.