Hans van Keeken schreef op vrijdag, 12 november 2004, 20:05:
> Vandaag voor de 2e keer mijn onervaren anderhalfjarige draver
> uitgereden met het Cook Halster.
> Dit zijn mijn ervaringen:
> # De hulpen, in mijn geval dus vnl het stuur, zijn een stuk
> minder nauwkeurig dan met een bit. Ik verwacht wel dat dit zal
> verbeteren.
Dat is te hopen, want anders is het wel minder geschikt in bos en verkeer, en zeker als je er nog eens bijv. een marathonwedstrijd mee wilt gaan rijden, waarbij iedere beweging naar links of rechts door menner aangegeven direct en feilloos uitgevoerd moet worden.
> # Het paard was vandaag een stuk meer bij de les(lees flink
> doordraven), met als gevolg dat ik veel meer paard in mijn
> handen had. Een beetje vergelijkbaar met een draver die al een
> half jaar in training is. Ik begin te vrezen dat ie niet te
> houden zal zijn straks achter de startauto, als ie weet wat er
> moet gebeuren.
Da's ook minder. Ben benieuwd.
> # De hoofdhouding is niet anders dan wanneer een hoofdstel met
> bit zou zijn gebruikt. Ook niet als het paard er flink aan gaat
> trekken, zoals vandaag in het begin toen ie nog fris was het
> geval was.
Da's weer mooi meegenomen.
> # Een groot voordeel van het Bitloze Cook halster is de
> toepassing voor jonge dravers. Die kunnen ongehinderd door het
> bit in de gevoelige mond zich concentreren op het ontwikkelen
> van een ruime ritmische draf.
Dat geloof ik zonder meer. Paardje is ook nog erg jong natuurlijk. Ze zijn nog geen eens echt veulen af.
> # Kwam een collega tegen die vroeg toen ie geen bit zag: En als
> ie er nou vandoor gaat? Antwoordt: Dan houd ik hem vast en dan
> ga ik gewoon mee.
Hihi, maar ook met bit moet je maar gewoon mee als het fout gaat.
Daar zat ik ook nog aan te denken vandaag.
Isabella is er ook ooit 1x vandoor gegaan en dat liep ook niet helemaal goed af. Ik zou haar vast rustig gekregen hebben met de stem, ware het niet dat de wagen toen is gekanteld en de paniek compleet was bij zowel mij, mijn man als de pony. Gelukkig is het redelijk goed afgelopen, paar blauwe plekken en pony tevens schaafwond achterbeen. Maar de boel stond wel stil. Ook niet de juiste manier van de rem erop gooien
. Als zoiets gebeurd denk ik dat je als menner een groter probleem hebt als als ruiter. De kans dat je nl. echt verongelukt is met een kar veel groter, gewoon al door het feit dat het ding om kan gaan. Maar wat ook kan gebeuren en wat ik ook ooit heb meegemaakt, maar gelukkig niet met mijn eigen paard, is dat het paard in paniek ervandoor gaat (was ook een arabier overigens) en die ging de struiken in (lees van het bospad af). Dat ging dus niet met de kar. We kwamen met een enorme klap vast te zitten. Ik zal niet vertellen wat er toen allemaal gebeurde, maar uiteindelijke resultaat was dat de hele wagen kapot was, paard zwaar getraumatiseerd (is nooit meer ingespannen) en letsel had gelukkig alleen aan achterbeen, maar wel vrij ernstig. Hiermee wil ik gewoon even aangegeven dat een er vandoorgaand paard voor de kar veel erger kan zijn, dan een paard onder de man dat op full-speed naar huis rent.
Groeten,
Ingrid
Warboel
