sibyl de jager schreef op dinsdag 26 mei 2009, 9:17:
> Amai, wat was me dat voor een nacht!! Ik denk dat de meesten
> onder ons wel als eerste na het wakker worden van de storm aan
> hun paard(en) dachten. Zo ook bij ons. Zoals gewoonlijk staan

> Hopelijk bij jullie niks ernstig gebeurd?
>
> Groetjes
> Sibyl
Ik was nog aan't het leren toen de storm ineens uitbrak, de eerste zorg was alle ramen toedoen in huis maar toen ik terug beneden kwam zag ik dat de 2 paraplu's, die open staan om de viskes in de vijver schaduw te geven, gevaarlijk werden opgehoffen. Ikke naar buiten om die toe te doen en kwas kletsnat van die dikke minuut. Toen ik zelf daar stond in het midden van de storm dacht ik wel aan de paardjes want als je binnen stond deed het grellig maar buiten was het nog een pak grelliger. Maar die zijn dat eigenlijk gewoon, de eerste keren dat het stormde toen ze pas op de wei stonden was ik daar en eigenlijk stonden ze maar wat te staan met hun kont in de wind. Ik had eerder bang voor het dak van het schuilkot. Maar alles is nog heel en het tafeltje dat buiten staat en dat ooit wit was geweest, is nu terug spierwit
