Moniek schreef op maandag 11 mei 2009, 13:10:


De tetanusbacterie maakt sporen en die zitten overal en kunnen lang overleven. Vooral onder mest maak ook in in aarde en onder vuil.

Galina vs schreef op maandag 11 mei 2009, 13:27:


Dog eczema: prednisolone + neomicine (cortison + antibioticum) helpt niet tegen herpes virus, wel tegen eczeem

joop schreef op maandag 11 mei 2009, 14:21:


Neen? Je moest het effect eens komen bekijken....

Arina Bezemer schreef op woensdag 6 mei 2009, 19:01:


Lily laat steeds meer van haar karakter zien en probeert steeds vaker contact met ons te maken. Gisteren kwam ze naar het hek en pruttelde naar ons. Klaas gaf haar een snoepje, maar dat was duidelijk niet wat ze bedoelde. Ik ging naar haar toe, mevrouw zat duidelijk met iets. Plotseling zette ze wat stappen richting weiland, keek om, pruttelde en kwam naar me toe met gespitste oortjes. Toen ik wat stappen richting weiland zette, pruttelde ze weer en liep met me mee, om me halverwege in te halen. Ze bleef met haar neus laag voor het laatste draadje staan. Het gras was helemaal op, de vraag was dus: Graag de draad verzetten. Heerlijk om te zien hoe ze probeert te communiceren. Wat een verschil toen ik haar voor het eerst zag.

Ze wordt steeds meer ontspannen. Haar beide voorbenen mag ik nu helemaal tot aan beneden borstelen, ook sokken borstelen is nu fijn. Op "hoefje" tilt ze ze inmiddels op en zet ze snel weer neer. Vasthouden is er nog niet bij, maar dit is al een hele verbetering. Links achter mag ik ook tot aan de grond borstelen, rechts achter tot aan het spronggewricht. Ze is niet vaak van rechts benaderd kan ik in alles merken.

Gisteren zijn we samen op stap geweest. In de stal opgezadeld, bosal wordt graag genomen, ze houdt haar hoofd mooi laag en wacht geduldig totdat hij goed zit. Thuis erop gestapt en een rondje van 5 km gestapt. Ondertussen wat geoefend met sturen, eerst been, dan teugel erbij en bij goed uitvoeren prijzen met "goedzo". Op lange klanken als "mooooooiiii", stopt ze onmiddelijk en is verwarrend. Menig auto en trekker passeerde, Lily liep echter onverstoorbaar door. Alleen twee plotseling opvliegende eenden lieten haar schrikken: met een klap blijven stilstaan en kijken, daarna rustig doorlopen. Halverwege kwam een mesthoopje van een ander paard in zicht. Lily moest en zou daar aan snuffelen. Op dat moment was ze niet meer te sturen, helaas. Ik heb haar maar laten begaan, daarvoor week ze keurig van de ene kant van de weg naar de andere. Na even snuffelen vervolgde ze haar weg. Ik moest wel even lachen, wat een tante. Mijn buurman stond zich hoofdschuddend op zijn hoofd te krabben toen ik weer thuis kwam, alweer geen bit, ik ben levensmoe. :)

Thuis gekomen dacht ik haar even lekker af te spuiten, het was behoorlijk warm en Lily zit nog aardig in de wintervacht. De tuinslang met fijne sproeier gepakt. Mevrouw was doodsbang, echt erg, want er kwam een gevaarlijke spetter op haar been. Vreselijk, arm beest, wat moet zij wat meegemaakt hebben.

De methode bij Lily was tot dusver schijnbaar:
GRIJP - KLEM - HANDELING - LOS

Op die manier ondergaat ze met lege ogen wat onvermijdelijk moet. Nou ja, goed om te weten, als er iets levensbedreigends is, maar hier wil ik vanaf. Geen wildwest methode, we beginnen wij het begin, dan duurt het maar wat langer, ik wil dat ze vol vertrouwen meewerkt, niet uit doodsangst. Na 10 minuten geruststellen en laten snuffelen mocht ik toch haar hals afspuiten en schoonborstelen, toen haar borst, tenslotte het voorste gedeelte van haar rug, de achterkant liever niet. De rechterkant was weer eng, maar mevrouw kreeg door dat het ook op een andere manier kan en toch ook best wel lekker was.

Dingen waar je als mens zelfs ook van zou schrikken, vindt ze helemaal niet erg. Laatst waaide mijn petje van mijn hoofd af, zo met een grote boog op haar rug en toen op de grond. Mevrouw bleef staan, keek achterom en nam het petje in haar mond. Even later dook pal achter ons een iritante drammerd in een mercedes op die ons bijna van de weg reed. Lily moet bijna de spiegel gevoeld hebben, maar week geen milimeter en liep onverstoorbaar door. Mijn hart klopte in mijn keel. Nergens voor nodig, geweldig.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 11 mei 2009, 14:32:


Klinkt als een heerlijk paard Monique! En, ik weet wel zeker dat dit hoofdzakelijk ook is omdat je het in haar naar boven haalt. Mooi, die communicatie!

verasita schreef op maandag 11 mei 2009, 7:37:


Hoi Trudy,
Ja hoor, best een fijne dag verder, het is altijd wel leuk eens ergens te komen en paarden te zien, en uiteraard kwamen we bekenden tegen. En de kans om de man te ontmoeten wiens boek indertijd één van de eerste was die mij op de weg zette naar 'anders en beter' met paarden kon ik niet laten liggen. Ik heb meteen ook proberen voelen wat er met mijn hormonen gebeurde toen ik 's avonds met hem persoonlijk (nou ja, met meer dan tien leerlingen en zo er bij) kon spreken. Dat ontbrak nog aan mijn verslag, hé, hadden jullie ook naar gevraagd Er gebeurde niks... ik heb mijn best gedaan heel charming te zijn, heb hem ook bedankt voor zijn eerste boek indertijd, heb begrijpend geknikt bij al zijn flauwe verhalen, maar sorry, voor zo een ego op pootjes vallen? (waar zijn die kotssmileys toch?)
Maar zondagochtend hadden we het dan echt wel gehad, vooral omdat het meer dan een uur duurde eer we een paard te zien kregen. Het gevoel bekroop mij dat zelfs de was doen thuis een nuttiger tijdsbesteding zou zijn, en meer potentieel zou hebben om mij iets te leren over het universum. We zijn dan ook in de eerste pauze die er viel weggelopen. Niet mijn gewoonte. Mijn verslag is dus niet volledig. Hoewel, onze kennis die wel bleef had beloofd te berichten indien er toch nog iets zou gebeuren, en ik heb niks meer gehoord.

Groetjes terug

Nathalie Lagasse schreef op maandag 11 mei 2009, 14:52:


Leuk Monique! En sommige dingen ook weer heel herkenbaar. Dat met vier benen een sprongetje maken toen ze van de eenden schrok, dat deed mij meteen aan mijn allereerste paardje denken. Zij was ook heel bomvast in het verkeer, toeterende autobussen, vrachtwagens of tractors, het deed haar allemaal niets. En als ze dan al schrok, bijv. van een vlieger die pal voor haar uit de lucht op straat viel, dan maakte ze een sprongetje en kletterde met 4 hoefijzers (tja, lang geleden) op het asfalt. Dan keek ze even, "O... is niks", en stapte rustig verder.
Ik heb op haar leren rijden en haar oude dag heeft ze hier bij ons doorgebracht. Fantastisch dier, ik zadelde haar zelfs op om een brief te gaan posten, was leuker dan fietsen.

Je gaat vast heel veel plezier beleven aan Lily!

Els.

van lennep schreef op maandag 11 mei 2009, 14:02:


Hoi Esther,

bedankt voor je reactie!, hier heb ik wat aan!
Dus als ik jou goed begrijp zou normaal weide hooi icm wat graszaad (of mss stro? voor het grof voer) voldoende zijn om in het dagelijks onderhoud en energie te voorzien? Grasbrok is mij onbekend voer. De Agrobs heb ik zojuist op gegoogled, maar zijn hier in de buurt niet te verkrijgen. We kan ik aan Hartogh grasbrok komen. Is deze ook goed? Er zit geen melasse in stond er op de hartogh website en volgens mij is de fosfor calcium verhouding ook wel okay. Kan een paard voldoende energie uit enkel hooi en grasbrokjes halen en is dit dan vergelijkbaar met de energie uit bv muesli? Hoe zit het trouwens met magnesium te kort? Dat lees ik momenteel veel op diverse paarden sites en voer fabrikanten spelen hier weer op in. In hoeverre heeft een hobby paard last van magnesium te kort? Is dit weer zo'n mode trend van de afgelopen tijd? Heb hier namelijk vroeger nog nooit over gehoort en kreeg mij vorige paard gewoon 22 jaarlang basisbrok waar hij het prima op deed.
Bietenpulp vind ik altijd maar raar spul en heeft niet mijn voorkeur, dan zou ik liever lucerne voeren

Mijn paarden zijn overigens helemaal gezond, dus die paar wortels p.d. houden we er lekker zolang het seizoen het toelaat of anders krijgen ze een appeltje. Ze worden hier namelijk toch een beetje verwend, de kids vinden het namelijk ook leuk om het paardje wat te voeren.

Is afbouwen binnen een week niet erg snel? Heeft het paard niet even de tijd nodig zich aan te passen op minder krachtvoer en meer uit hooi te moeten halen?

Ik wil het heel graag in 1x goed doen, zonder de paarden te kort te doen.

Groetjes Mickey

Piet schreef op maandag 11 mei 2009, 7:50:


Dat jij dat zou gevraagd hebben kan ik mij perfect voorstellen!!
Stel je voor, dat was dus een perfecte binnenbakbodem, waar zelfs mijn Lolita op haar slechtste momenten gewoon doorheen zou zweven. Dus om dan toch te zien dat het paard op vier voeten kreupel is, daarvoor moet je wel bijzonder fijnbesnaard zijn.

Ik heb geen enkele poging gedaan iets van kritiek of suggesties te geven. Het was mij al heel snel duidelijk dat dit volledig nutteloos zou zijn. Heel het ego en het paarden-deel van het leven van die man is zorgvuldig opgebouwd rond zijn 'gave' met paarden, zodat hij zelf er onbewust alles aan doet om geen afbreken van dat ego toe te laten. Hij wil niets zien van andere trainers/fluisteraars/paardenmensen. Zelfs een dvd die daar te koop was en waar stukjes opstonden van verschillende trainers, ook van hemzelf, wou hij om die reden niet bekijken. Hij is ook (onbewust denk ik) zeer defensief, als iemand wegloopt tijdens de demo is dat omdat die er duidelijk nog niet klaar voor is, en zo meer.

Lees trouwens vooral ook het verslag van Kim:
http://www.paardenmanieren.be/kim/hlzhi/januari-april2009

Monique Meijer schreef op maandag 11 mei 2009, 14:32:


Leuk verhaal.
Heb je nu een maatje voor Lily gevonden?

Groet, Pien