marianne laenen schreef op zaterdag 9 mei 2009, 21:04:


Ik moest meteen aan uw Melleke denken
Wel super voor je dat het tussen hen goedgekomen is.

Dat de paarden het uitzoeken is wel het beste denk ik maar ik wil Jean ook nog van de wei kunnen halen hè. Mochten jullie van Mel ook ni bij de andere paarden komen. Branco richt zich ni op mij maar hij jaagt Jean weg.
't Is wel zielig, Jean wou altijd naar mij rennen, dermee da ze rond mij aan't hotsen waren. Kheb Jean dan maar weggestuurd, zij luistert wel, Branco (nog) ni maar hij had alleen oog voor Jean dus hij volgde haar.
Dan haar koppie, kwas helemaal van m'n melk...

Britt Claeys schreef op zaterdag 9 mei 2009, 20:48:


Is blijkbaar wel hevig, heb dit ook wel gezien dat Branco één van zijn merries weg hield zodat deze dan niet echt bij je geraakt. Hij zal je moeten leren kennen. Eigenlijk is het veel praat verkopen, als je je groot maakt en met een vinger hem wegwijst is hij daar héél gevoelig voor hoor maar ik denk dat het echte probleem is dat hij je nog niet kent en wantrouwt. Als ik de bewuste merry iets wilde geven dan reageerde hij héél snel op je groot maken, en hem wegwijzen zodat ik soms dacht dat ik teveel expressie en zo teveel druk gaf. Het is een dominant maar eerlijk mannetje
grtjes Myr

Britt Claeys schreef op zaterdag 9 mei 2009, 21:31:


ja dat voelt pijnlijk aan, mijn paardje was altijd de verstoteling terwijl Amar de rechter flank van Branco was maar toen we vorige zomer op vakantie waren hebben die drie een show van samenhorigheid gegeven en was mijn Liske helemaal geen sukkel en hoorde ze er wel helemaal bij. Die grote loebas is gene simpele maar het is echt schoon om te volgen hoe hij zorgt voor zijn kudde en het zou mij verwonderen dat het niet bijdraait als hij je leert kennen.
Ik volg het verhaal op de voet dus verder vertellen hé.

Britt Claeys schreef op zaterdag 9 mei 2009, 20:48:


Ik kan je alleen maar vertellen wat ik zou doen: Hen weer uit elkaar zetten, dit is nog te vroeg en het zal ook moeilijk zijn. Bij mij is er niet één ruin die zijn (twee) merries spontaan deelt met een net nieuw gekomen ruin, dat wordt altijd vechten geblazen. Zoiets kun je alleen laten gebeuren als je plek genoeg hebt en dan heb ik het over hectares weide.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zondag 10 mei 2009, 20:26:


Toen ik vanmorgen op de wei kwam, was er al meer rust, ze stonden terug met z'n vieren samen te grazen.
Amai, wa een pak van m'n hart. Da ik het zo te doen had me Jean zal wel zo'n typisch vrouwelijk hormonaal trekje zijn want de onderlinge rol van de paarden, dat moeten ze zelf maar uitzoeken. Ik ben en voel me geen leider van een kudde, wel eis ik respect van elk paard naar mij toe.

Pien, je hebt zeker een punt. Ik heb waarschijnlijk een troebel beeld omdat Blackske zo'n eenzaat was, hij moest geen merries 'hebben', alles was ok voor hem zolang hij maar te eten had en zijn sociaal contactje tussendoor als hij dat zelf wou.
Maar er is ook gene grote ambras tussen de twee ruinen (Nobody en Branco), Nobody schikt zich eigenlijk (kben er zelf verbaasd over) en legt enkel zijn oren effe plat als het ni naar zijn goesting is. Echt vechten is er ook ni gebeurd, wa lopen (met bokkesprongen) en piepen maar 't valt echt goe mee.
Of bedoelde je iets anders met te vroeg?

Ok, ik dus direct de proef op de som genomen en naar Jean gestapt, 't was geen probleem meer. Na een tijdje kwam Kristel er ook aan en toen ik dan naar Jean stapte, was't vaneir van da. Wel zonder het bokken nu, alle chance want dan kunnen we het beter (en veiliger) aanpakken. Kristel vindt dit ook helemaal ni ok en zij greep direct in. Volgende keer zal ik het eens doen.
Jean gaat uit zichzelf ook wel dicht bij Branco staan maar ze maakt wel duidelijk met ne piep dat hij ni te plakkie moet doen. Wel grappig, ze piept en ziet is boos naar Branco maar 2 sec later schuift ze terug naar hem op. Ze gaat ook naar de rest, dus daar zat geen probleem vandaag.

Toen Kristel Branco mee naar de piste nam, daalde er rust bij mijn paarden. Pfjiew, eindelijk doeke doen Nobody ging liggen maar bleef nog grazen, Soraya ging liggen en Jean stond ernaast te soezen. Toen ik naar hen ging, lag Soraya helemaal plat en haar lijf was onregelmatig aan't schokken, haar oogjes toe, ze was aan't dromen (allé denk ik, bij honden is dat toch, bij een paard had ik dat nog nooit gezien, iemand al wel?) Ze was helemaal weg, hoorde me zelfs ni aankomen hoewel ik tegen hen aan het praten was. Maar kmoest ze terug verzetten, ze stonden op te hoog gras. Toen ik zei van 'poeppemieke toch' schoten haar ogen open, keek ze verdwaasd rond en zuchtte is diep, allé ze ging dan maar is rechtstaan

Ze soesden lekker met z'n vier verder daarna, dicht bijeen, 't zal nog ni warm genoeg zijn geweest zekerst. Terug rust dus, alles koek en ei.

Khou ze goe in't oog, als ze beter apart zouden staan, doe ik dat maar nu leek het daar eerder een rustig ouwmannekeshuis