Indy wordt sinds enige tijd door een therapeute behandeld wegens schade aan si-gewricht. Gaat prima, Indy is echt vooruit gegaan, ze kan op haar manier prima lopen. Zo kan ze bij wijze van spreken 100 worden.

Er blijft echter toch iets over waar ik niet goed de vinger op kan leggen. Indy kan bij vlagen niet goed bewegen, loopt als een jonge hond die zijn benen nog niet kan sorteren, is moe, gaapt verschrikkelijk, is apatisch, er loopt vocht uit haar neus en rechter oog. In haar ogen zie ik dat ze pijn heeft, maar ik kom er niet achter waar. Gewoon in een woord niet lekker. Dat houdt een paar dagen aan, dan is er niets meer aan de hand en Indy is gewoon weer Indy. Afgelopen week hadden we weer de symptomen, zelfs bouwvakkers in onze tuin konden haar interesse niet wekken. Normaal gaat ze opgewonden heen en weer lopen pruttelen. Gisteren was er niets meer aan de hand, weer de oude Indy.

Mijn moeder kwam met de opmerking dat Indy bij vlagen dezelfde symptomen vertoont als zij. Mijn moeder heeft jaren geleden de ziekte van Lyme opgelopen. Zij lijdt onder onverklaarbare vermoeidheid, tintelingen, gewrichts- en spierpijnen. Bij haar is er niets meer aan te doen, de besmetting ligt helaas al 20 jaar terug en toen was er nog niet veel van bekend.

Deze week zal ik er met mijn dierenarts over praten dat ik graag op Borreliose wil laten testen. Behandeling is waarschijnlijk niet meer mogelijk, omdat de besmetting al enkele jaren terug ligt. Maar we zullen zien, heeft ze Borreliose, dan hebben de terugkerende klachten tenminste een naam.

Hou jullie op de hoogte!

Groeten,
Monique

Aah.... mijn mond valt open Dit herken ik in mijn merrie. Ondanks omstandigheden (afgelopen jaar hengstveulen, laagste in rangorde, kleine maar niet prettige groep, alles wel 100% natural) blijft ze me zeggen dat ze niet lekker in 'r vel zit.
Tanden zijn gedaan; het ging weer even goed.
Een of andere 'vieze' kuur gehad van de normale dierenarts (die niets kon vinden), die inderdaad hielp totdat ermee opgehouden werd. Homeopatische behandeling veel sneller en veel langduriger effekt.
Chiropraktie voor d'r rug, een en ander weer rechtgezet.
Een Pferdeosteopathin behandeld 'r ook voor verspande spieren en wat andere dingen.

Echter heeft ze nog steeds last van
- mager blijven ondanks dat ze best veel krijgt.
- verdikte luchtblaas/speekselklier achter kaak/onder oor (zie http://www.nerdette.org/gallery/mur20090214/IMG_2587, door dikke vacht niet echt goed te zien)
- lusteloosheid, ze lijkt soms wel 'op' maar is pas 12.
- soms geel, meestal wit 'snot' uit 'r neusgat. Heb de openstalbezitter gevraagd om op de grond te voeren.
- pijnlijke schouder spieren
- soms last van schilferige korstjes, droog, geel en wat dikker. Kan van maneneczeem zijn, maar dit zit op buik en kin.
- soms lijkt ze wel doof,of last te hebben van 'r oren. (kan oostindisch zijn, het woord 'peen' hoort ze wel). Maar bijv.: Met het nieuwjaarsvuurwerk renden 3 paarden door de paddock als een idioot. Zij kwam even uit de box, keek even en ging toen weer terug toen ze omvergelopen werd. (ze is wel enorm cool en bomproof)
- het vlammetje in 'r oog ontbreekt en dat mis ik zo.

We wonen hier (Bergstrasse , Odenwald, Duitsland) in een zeer tekenrijk gebied (het weer is hier ook zo lekker met inderdaad kans op borreliose en FSME. Heb bergen teken uit 'r vel gehaald en sommige waren helaas niet weg te halen. Werden dikke bobbels.

In ieder geval gaat meneer terror, haar hengstveulen van 9 maanden volgende maand naar een wei met maatjes en kan zij haar hart weer ophalen op een wei met echt groen vers gras :) Hoop dat het 'r dan weer beter gaat en 'r humeur weer een beetje opgevijzeld wordt. Wel weer teken natuurlijk, maar eens besmet blijft besmet.

Zou je alsjeblieft je bevindingen kunnen posten hier, hopelijk help je ook mijn paard hiermee.

Alvast dank, namens Sharmenta & Nicole
http://www.nerdette.org/gallery/arabs

muratah schreef op woensdag 25 maart 2009, 12:38:


Hallo,

Momenteel ben ik nog bezig internet af te struinen op zoek naar informatie, al weet ik al wel dat het voor Indy geen nut meer heeft.

Bij Indy is het probleem dat het ongeveer drie jaar geleden is dat de problemen begonnen, gezien de symptomen zit ze in het derde en laatste stadium, de klachten zijn chronisch geworden. Behandeling bij acute symptomen is wekenlang (3-7 weken) elke dag antibiotika spuiten, met als groot risico hoefbevangenheid, het hele lichaam doorelkaar, waardoor een lange periode van herstellen zal volgen - tot de volgende aanval volgt, want die volgt in de meeste gevallen. Slechts enkelen herstellen volledig.

Een bloedtest biedt helaas geen zekerheid, een paard is ook positief indien het er wel mee in aanraking gekomen is, maar geen ziekteverschijnselen vertoont.

Ik heb met mijn vriend en mijn dierenarts overlegd. We hebben besloten niets meer te doen, Indy krijgt haar geliefde behandelingen door haar therapeute wegens si gewricht en blijft bij ons zolang het paardwaardig is.

Enkele dagen geleden was het bar en boos, op dit moment gaat het weer erg goed met haar, niets meer aan de hand. Indy heeft al teveel meegemaakt, teveel troep binnengekregen met al haar kwalen. De zware antibiotica behandelingen (die waarschijnlijk niet eens meer aanslaan, werken in het gunstigeste geval tijdelijk, het komt steeds weer terug, je moet gelijk in het begin behandelen) wil ik haar niet aandoen. Op het gras mag ze tijdens die behandelingen ook eigenlijk niet, wegens groot gevaar van hoefbevangenheid. Je lost het ene probleem tijdelijk op en krijgt er een ander voor terug.

Nee, we laten het zo. Lekker wandelen, af en toe een stapritje als ze aangeeft dat het kan en verder fijn op het weiland. Wordt het zo erg dat ze niet meer mee kan wandelen, zoek ik een weidemaatje voor haar (shetlanderformaat), dan moeten we het risico maar nemen dat de schouderblessure haar binnen enkele weken fataal wordt.

Klinkt misschien erg pessimistisch, maar ik ben blij dat de puzzelstukjes nu eindelijk op hun plaats vallen. Ik heb jarenlang de symptomen bestreden met verschillende therapeuten en medicijnen. Geen wonder dat de klachten steeds weer terug kwamen.

Ik hoef niet meer te zoeken of mezelf verwijten te maken dat ik iets niet goed gedaan heb. Het voelt goed! We zien wel wat de toekomst brengt.

Groeten,
Monique

Hi Monique,

Ik zal bij mijn dierarts navragen of hij hier naar kan kijken. Als hij überhaupt voorbij komt; ik zie 'm heel weinig aangezien Sam veel baat heeft bij de Osteopeute en de homeopatische middelen.

Oei, dat is wel een stuk erger als wat ik net las. Sommige dingen kan je nu eenmaal niet anders doen omdat ze al gebeurd zijn...
Hoop dat ze weinig last heeft van deze aanvallen en wens jullie heel veel sterkte en gezondheid.

Groetjes,
Nicole & fam

Monique Meijer schreef op maandag 23 maart 2009, 12:21:


Huh, ik ben even niet mee... Uit het bericht hier onder lijkt het alsof de diagnose al gesteld is en met zekerheid te zeggen is dat het niet meer te behandelen is? Terwijl je hierboven zegt dat je gaat vragen om er op te testen?
Overigens is het bij mensen zo dat als er in het eerste dan wel tweede stadium wordt behandeld, dat over het algemeen afdoende is en er geen progressie van de ziekte optreedt (aangezien je ergens zegt dat er vaak een nieuwe aanval komt). Bij paarden durf ik er weinig over te zeggen.

Geertje schreef op woensdag 25 maart 2009, 14:19:


Hallo,

Ik heb het er met mijn dierenarts over gehad, ik wilde in eerste instantie graag testen, maar nu ik weet hoe onnauwkeurig die test is, zijn erover uit dat we niet gaan testen. Mijn dierenarts had gewoon meegewerkt, geen probleem, maar ik zit eigenlijk ook niet te wachten op onnodige kosten.

De symptomen zijn nu gewoon zo overduidelijk. Als ze een aanval heeft, dan heeft ze de volgende symptomen:

-stijf
-pijnlijke spieren in de rug
-tranend oog, loopneus
-ongecoordineerd lopen
-depressief, stil, ongeinteresseerd
-dik gewricht (laatste keer dikke knie)
-pijnlijke gewrichten
-voelt zich duidelijk niet lekker
-zweterig
-verhoging
-weinig eetlust
-hoofdpijn
-lichtgevoelig
-ineens geen kracht meer en bijna omvallen

Groeten,
Monique