Hai Niki,

Wat voor mij het verschil maakt met clickeren (wat ik overigens ook met de honden doe) is 1) duidelijkheid
en 2) focussen op gewenst en goed gedrag

Je vertelt het paard precies wat je wil (en daardoor leert het dus ook wat je niet wil), en je beloont het paard voor wat het goed doet ipv steeds maar weer "neen" te zeggen.
Als je het goed doet leer je dus ook de kleinste signalen van je paard lezen, denkt hij, is hij gestressd, heeft hij een zorgfronsje, strakke lip, doet hij zijn best, kan hij het fysisch aan,... en je paard werkt graag voor je omdat het er voor beloond worddt, hetzij door voedsel (vooral beginfase) hetzij door jou waardering en aandacht (ietsje later)

In die zin kan clickeren je ook helpen in je persoonlijke groei. Het verandert je instelling tov paarden, je leert hun bereidheid tot werken en intelligentie meer waarderen maar je leert ook veel over je zelf.

Nu kunnen andere methoden dat absoluut ook, maar clickeren heeft het grote voordeel dat je echt positief en bewust met kleine dingen bezig bent waardoor het allemaal stapsgewijs en overzichtelijk kan. En zo ontwikkel je toch meer en meer "feel" (of vindt het terug).
Uiteindelijk is, in elke methode "kijken" en leren "zien" heel belangrijk. Bij clickeren voorkom je makkelijker door de sognalen van een paard heen te gaan zoals je met dwang maar al te snel doet.

Niki schreef op woensdag 18 maart 2009, 21:52:


Als je een stukje van jezelf terugvindt, dan ben je al een héél goed stuk op weg.
Genieten van je paardje is trouwens sowieso het belangrijkste, of dat nu al rijdend, clickerend, of gewoon-naast-staand is.
Mijn paarden zijn mijn beste therapie en ja, ik ben heel recent toch gestart met clickerlessen. Alhoewel ik het vroeger al eens geprobeerd had en terug afgezworen omdat een van mijn paarden er erg opdringerig van werd. Datzelfde paard doet het nu goed, maar ik krijg dan ook heel goeie lessen...

Blijf vooral genieten!
Al de rest is minder belangrijk.