Om half 7 vanmorgen kreeg ik een bericht dat je nooit hoopt te krijgen: "je paarden waren vannacht uitgebroken".
Na een halve hartverlamming las ik het vervolg: "maar alles is in orde, staan bij ons op de wei".
Het waren de mensen die op de wei staan naast mij, ikke direct uit mijn bed gesprongen en als nen halve gare mij aangekleed terwijl ik hun belde.
Wat was er nu gebeurd:
Mijn paarden waren op wandel en stonden op het gras naast de parking van de Q8 (naast autostrade!). Alle chance dat ze een paar jaar geleden den doorgang afgesloten hadden omdat er te veel mensen die plek gebruikten als extra oprit/afrit. Er is enkel een deurtje en daar waren ze alle geluk ni doorgegaan.
De mensen die daar wonen hadden geluiden gehoord en ene is zo vriendelijk geweest om de politie te bellen en dan te gaan horen aan mijn weideburen (wonen dichtbij) of ze soms 3 paarden misten: ne witte en 2 donkere. Mijn weideburen om half 1 uit hun bed en naar die plek gespurt. Ondertussen waren er 3 combi's gearriveerd met hun zwaailichten op, ze hadden zich rond de paarden gezet maar durfden ze ni vangen ('t zijn ook grote monsters natuurlijk
). Maar de flikskes vonden ze wel heel braaf want mijn paarden hadden veel belangstelling voor die blauw lichten. Ipv te gaan lopen, gingen ze lekker de combi's inspecteren (ge ziet dat het grote monsters zijn hè
)
Mijn buren hadden in de rapte slechts 2 halsters meegenomen, ze herkenden mijn paarden en ze hadden die bij Soraya en Nobody aangedaan, Jeanneke stapte braaf mee. Dit alles onder politie-escorte met zwaailichten en heel den bazaar zodat eventuele tegenliggers konden worden tegengehouden.
Nu hebben mijn buren gisteren juist komen laten mesten dus het grootste deel van hun wei is nu ni beschikbaar. De plek waar hun paarden opstaan, hebben ze in 2 gedeeld zodat mijn paarden ni bij die vreemde hoop moesten gegooid worden.
Dan het grote probleem: enkel hun dochter heeft mijn telefoonnummer en haar gsm stond af, ze konden mij dus ni bereiken. Ze zijn dan zelf mijn wei gaan inspecteren en konden op het eerste zicht in den donkere niks vinden waar ze doorgebroken konden zijn maar ze vonden het toch slimmer om mijn paarden tijdelijk bij hun te laten staan en ze hebben ze water en hooi gegeven.
Ikke dus vanmorgen direct na dat telefoontje naar de wei gereden. De leider uit hun kudde was door den draad gebroken en heeft mijn beestkes wa opgejaagd (veel sporen in de wei en de paarden waren al opgedroogd maar duidelijk bezweet geweest). Mijn paarden moesten zo ver mogelijk gaan staan en dan was blijkbaar alles in orde.
Na een check up bij hun, ben ik mijn wei gaan inspecteren. Niks kapot maar iemand heeft den draad open gezet! Het is een doorgang tussen de wei en de piste dat achter de schuur ligt en dat je niet ziet als je voor de wei staat. Er is duidelijk iemand geweest met een auto die tot achteren is gereden want er waren bandensporen en wij komen ni tot zo ver met den auto.
Verdorie seg, hoe kunde nu nog gerust zijn??
En 't is ni 't eerste: in december is den aanhangwagen van mijn bompa gestolen, die stond naast de schuur. Ze hebben ook nog een conifeereke
da in een potteke stond meegepakt maar mijn paardengerief en ons gereedschap lag er nog. Vlak daarvoor was den draad van de wei van mijn buren doorgeknipt, das algoe ook goe afgelopen. Bij mijn buren hebben de paarden geregeld ineens vlechtjes in de manen, we hebben nog altijd geen idee wie dat doet maar het moet 's nachts gebeuren. Kvind het ni meer plezant zenne, de politie patrouilleert er nu wa meer maar ja, vannacht zaten mijn buren ook met pillichten op mijn wei en gene haai die er naar kraait.
Maar allé, mijn paarden hebben dus een nachtwandeling gehad, ze hebben eerst het domein rond de wei is goe verkend want overal zijn hoefsporen. Het pas omgespitte hofke van mijn bompa was een ideale rolplek voor hun en dan zijn ze op hun dooie gemakske wa op't straat gaan ronddwalen. Want op het gemak waren ze blijkbaar, op gene enkele moment was er paniek of onrust volgens mijn buren, ze vonden het waarschijnlijk allemaal spannend. Algoe, want in blinde paniek zouden er veel ergere dingen gebeuren.
Terug op de wei gingen ze één voor één liggen en een dutje doen, tijd om te rusten dachten ze.
Pff, 't is al bij al goe afgelopen maar ik ga daar toch wa overnachten denk ik want ik ben ni meer gerust!
Enne, ik heb nu al de telefoonnummers van mijn buren en zij van mij en binnen in mijn schuur ga ik mijnen telefoonnummer ook nog hangen want ge weet nooit...
Warboel
