Echt helpen kan ik je denk ik niet maar ik kan wel ervaringen met de delen.

Wij hebben drie paarden/ponies, waarvan twee shetjes. Deze staan 24/7 buiten in de wei met kerstbomenbos, in de inloopstal komen ze nooit. Het enige eten dat ze krijgen is gras/ hooi en verder hebben ze een liksteen. Verder krijgen ze wel snoepjes, appeltjes, wortels en wilgentakken (afhankelijk van de tijd in het jaar). De wintervacht laten we zitten. Hoeven kappen (niet natuurlijk bekappen want onze hoefsmid is hier fel op tegen) doen we om de 6 weken in plaats van de gangbare 8 weken.

In de late winter en het voorjaar wordt het begraasbare weiland sterk verkleind ter voorkoming van hoefbevangenheid. Op advies van de hoefsmid hebben we ook een groot deel van het weiland omgeploegd om de hoeveelheid gras te verminderen waardoor de paarden meer moeten zoeken naar eten.

Een van onze shetjes heeft in haar leven voor dat ze bij ons was chronische bevangenheid opgelopen waardoor 1 van haar hoeven was misvormd. Dit is nu vrijwel hersteld.

Onze paarden zijn erg gezond, een klein beetje te dik nog. We krijgen complimenten van de hoefsmid en dierenarts hoe we met de dieren omgaan.

Ik wens je veel succes! Ik kan mijn buurman wel eens vragen hoe hij zijn paarden voert. Hij is een KWPN fokker en heeft regelmatig zwangere merries.

Groet,

Robin

Nou Nathalie, ik vind het echt super knap dat je al zover bent gekomen! Ik ben helaas niet gezegend dat ik mezelf tot zoveel zelfstudie kan zetten haha
Ik wil echt heel graag verder met Parelli maar bij mij vlot het niet zo. Het hangt van zoveel factoren af hoe snel je verder komt in de levels.

De gedachten van Piet zetten me wel weer aan het denken, en maken het ook best verwarrend. Ik ben blij dat Parelli alles zo netjes heeft samengesteld, dat is mijn houvast. Immers de traditionele manege-manier zoals ik 90% ? om mij heen zie vind ik helemaal 3x niks.
Op zich heb ik een heel fijne band met mijn paard en ik heb ook het idee dat ze graag bij mij is. Ik kocht Quela in 2003, mijn eerste eerste en enige paard, ik was nog echt een groentje, had alleen maar rondjes gesjokt in een manege. Ik vind dan ook dat ik ernorm veel geluk met haar heb: ze is mijn ideale leerpaard; ik vertrouw haar 100%, ook al twijfel ik soms zelf (bijv. op buitenrit) ze verbaast me telkens weer, in positieve zin. Door Parelli is het zelfvertrouwen van Quel en van mij enorm gegroeid.
In het begin dat ik mijn paard had was ik net zo'n penny meisje, teveel getuttel!!! Wat een seut was ik! Iedereen zei tegen me: je MOET de baas zijn, jij moet de leider zijn. Ehhh ja, hoe? Ik wou alleen maar een goede vriendschap met mijn paard maar het is zo moeilijk om de juiste manier te vinden, voor jezelf en voor je paard.
Daarom heb ik toch het gevoel dat Parelli (voor mij) de goede weg is. Het is duidelijk en er is eigenlijk altijd wel een antwoord. En niet 50 verschillende antwoorden op dezelfde vraag

Ja ik heb het Ron wel gezegd. Volgens hem Bokashi en veendrenk erbij geven zodat de darmen alle voedingstoffen op kunnen nemen. Ik geef vlgs hem al genoeg goed voer dus het is een gegeven dat ze niet aankomt.
Normaal gesproken is mijn paardje eigenlijk altijd iets te dik dus misschien is het gewoon echt wel door de drachtigheid dat het nu veel van haar vergt.

Isabel van der Made schreef op donderdag 12 maart 2009, 19:00:


?? Nee hoor, zwiepen met het leidtouw, zo hard als nodig is de Parelli oplossing.
Ze was niet onbenaderbaar , maar angstig en nerveus als ik het goed onthouden heb, ze reageerde niet op de vraag om achteruit te gaan, toch?

Piet schreef op donderdag 12 maart 2009, 21:37:


Piet, hou ff op. We waren er niet bij, dus we weten de exacte omstandigheden niet.
Hoe los je in klikkerland het op, als je paard in paniek naar niets meer luistert?