verasita schreef op woensdag 4 maart 2009, 20:47:


Dat is toch ook straf dan he?
Wat gebeurde er?
Blijkbaar gaat het niet altijd goed dus....dacht dat het alleen bij mij gebeurde...Kreeg altijd opmerkingen in die trant toch....
Dacht al dat ik een bizar paard had

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 4 maart 2009, 21:59:


NEE hoor !! zE willen ons gewoon niet DELEN.
Tja ken gebeuren.
Ik wil mijn paard ook niet met een ander mens delen.
Jij wel?
hahahaha

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 4 maart 2009, 21:53:


Over een ander paardje ben ik aan het nadenken maar da ga ni eender wie zijn, kben nogal ne kloek als het over mijn paarden gaat
Ik ken wel wa paardenvolk en er zullen er wel zijn die met Jeanneke willen bezig zijn MAAR 't zijn allemaal tradi's in mijn directe omgeving en die komen niet aan mijn paarden, trouwens op gebied van mijn paarden delen ben ik nogal moeilijk


Bij mij is het enkel als ik aan het rijden ben, op de wei is er geen probleem. Jeanneke is altijd wel plakkerig geweest zeg maar, heeft graag aandacht en werkt ook graag. Ze is over het algemeen zuurder geworden, kheb er compasse mee.
Aandacht verdelen is het sleutelwoord volgens mij. Blijven observeren, evalueren en oplossingen zoeken. Naar elke kant in de goede richting, in die richting verder werken maar het paard niet te hard extra in de watten leggen want dat werkt dat gedrag enkel maar in de hand denk ik.

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 4 maart 2009, 19:26:


Ik vraag me af of paarden echt jaloers kunnen worden in de zin zoals mensen dat kunnen. Koppel er niet gelijk een menselijke emotie aan vast. Een en ander heeft ook met rangorde te maken, met het feit dat zij van jou weet dat jij haar lekker krabbelt, misschien lekkere dingetjes geeft en nu dat andere paard erbij is wil zíj zodra ze je ziet dus moet die ander opzouten.

Hier in de kudde is dat ook zo. Als wij er een aandacht geven staat de hele club in rijden van 10 en daarbij jaagt de hogere in rangorde de lagere gerust weg om zelf maar een stapje dichterbij een heerlijke krabbelbeurt te zijn.

Gewoon negeren, raad ik je aan. Je kunt niet veel anders dan ieder gewoon z'n aandacht te geven. Straffen of wegsturen helpt niet, dat snapt ze niet en waarom zou je, zij doet in feite niks verkeerds; het is heel paards wat ze doet.

Dat krijg je inderdaad als je meerdere paarden hebt, en hoe gezond het is ook met soortgenoten, voor jou is het niet altijd optimaal als je met één iets wilt doen dan moet je de ander achter een draadje zetten of die een eruit halen.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 4 maart 2009, 22:50:


Ik heb het altijd opgelost met de meest dominante als eerste te aaien en dan kwamen de anderen in volgorde en dat is altijd goed gegaan. Heb maar een keer een probleem gehad met een merrietje en die heb ik echt weg moeten doen voor haar eigen veiligheid maar daar waar ze nu is kan ze ook alleen met een ezel staan de andere paarden moeten haar niet.

Spirithorses schreef op woensdag 4 maart 2009, 22:50:


Nee, klinkt weer logisch, is natuurlijk weer een vorm van antropoformisme...
Toch, wanneer ik dit schrijf, moet ik aan mn hond, Luna, denken. Zij is geenszins een dominante hond maar toch kan ze van geen enkele hond verdragen dat hij of zij in mijn buurt komt. Hoe hoog deze ook staat in rang. Ze riskeert gewoon haar leven door te grommen en uit te halen als het haar te gortig wordt..
Het heeft dan niets te maken met aandacht of lekkers.
Het moet dan toch iets te maken hebben met bezitsdrang, of toch jaloezie?
Mssn dat paarden toch wel een bepaalde mate van bezitsdrang kennen, je ziet toch ook wel eens hoe paarden hun vroiendjes afschermen als er een nieuwkomer bijkomt? Ik heb zeker niet de indruk dat dit puur om bescherming gaat, wel om bezitsdrang, zo van "die is van mij en jij blijft er uit de buurt"

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 5 maart 2009, 16:03:


antropomorfisme is beter, ipv antropoformisme ...amai....

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 5 maart 2009, 16:03:


Volgens mij kennen paarden zeker wel jaloezie...
Eerst had ik Wodan, dan kwam Tachat in de stal ernaast. Hij kon het niet verdragen dat ik ook met Wodan bezig was. Hij kreeg nochtans zelf ook veel aandacht. Hij is dan op behandelingskuur gegaan en daar was het geen probleem omdat ik aan de andere paarden (zo goed als) geen aandacht schonk. Eenmaal terug thuis weer hetzelfde verhaal: Wodan wegdreigen, zelfs achter de tralies van de stal. Billy kwam erbij (als veulen) en dat was echt zijne 'poulain'. Die verdedigde hij tgo iedereen. Die mocht ik wél knuffelen, daar was hij niet jaloers op.
We zijn intussen 7jr later. Wodan moet nog altijd wijken voor Tachat, vooral als hij vindt dat hij eerst de knuffels moet krijgen. Het is anders dan met het eten of zo, het is niet enkel rangorde. Billy moet nu eventueel ook wijken als Tachat vindt dat hij aan de orde is.
Maar de jaloezie is wel geminderd tegen vroeger. Hij weet dat hij ook zijn knuffels en aandacht krijgt als hij wil. Nu hij zonder merries staat, komt hij daar trouwens veel gemakkelijker voor vragen...

Noem me antropodinges als je wil, maar ik ben er zeker van dat het een soort jaloezie is.

Spirithorses schreef op woensdag 4 maart 2009, 22:50:


Als een mens jaloers is, is dat toch ook omdat ze niet wil dat haar vriend iemand anders een krabbeltje op een lekker plekje geeft? Wat is het verschil?

Volgens mij zijn paarden ongelooflijk jaloers en bezitterig.

Isabel van der Made schreef op vrijdag 6 maart 2009, 9:00:


Ik snap precies watje bedoelt, maar ik heb moeite met de menselijke term 'jaloers', dat is zo beperkend. Noem het dan eerder 'heel erg op zichzelf gericht'

Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 6 maart 2009, 9:21:


Leg mij het verschil eens uit, Pien

En ja, ik weet dat ik vreselijk achter loop met PN lezen........