Malenka schreef op maandag, 8 november 2004, 16:32:


Ik houd ook absoluut niet van de druk opvoeren, bij ons paardje ook absoluut onbruikbaar. Wij proberen goed te kijken naar het paard, individu, en dan kijken we wat werkt. Druk opvoeren wekt bij haar absoluut averechts, dan raakt ze totaal de kluts kwijt, en probeert te vluchten. We gebruiken wel wat dingen van Parelli, maar druk opvoeren absoluut niet.
Bij haar draait het absoluut om vertrouwen, druk ervaart ze als straf, en straf wil ze ontlopen, en raakt in paniek. Belonen wat wel goed gaat werkt bij haar snel en het beste. Dit is best een zoektocht geweest, soms gaven we ook de moed op, maar uiteindelijk hebben we een soort mixje van allerlei methodes, en wat werkt dat gebruiken we. We gaan het ook ondersteunen met homeopathie, met name voor haar angsten en traumaas.

Groeten Esther

Ilona Kooistra schreef op maandag, 8 november 2004, 13:34:


Ik ken de trainer in Noordlaren. Hij heeft veel succes met zijn paarden. Ik weet ook niet of hij traint zonder ijzers, maar wat ik wel weet is dat maar weinigen de kwalijke gevolgen van ijzers beseffen. Bovendien zijn er niet veel dravers die op blote voeten hard kunnen lopen. Daar moeten het wel natuurdravers voor zijn. De meesten hebben ze in een wedstrijd ijzers nodig. Ga je daarna weer trainen op blote voeten dan brokkelen de hoeven op de nagelgaten.


Mij te veel werk. Ik doseer de training liever.

De meeste races zijn 2000 meter.

Ik train niet op zachtere ondergrond. De bospaden hier zijn wat hardheid betreft vergelijkbaar met de koersbaan, maar het zand is hier in het bos minder grof.

Groeten
Hans

Peter Donck schreef op maandag, 8 november 2004, 17:01:


Eh... met creativiteit bedoel ik dan ook voornamelijk 'gevoel' hoor :))
en, ik ben zeker niet tegen Parelli of welke andere methodist dan ook, als het mensen helpt om beter met een paard om te gaan.
En er zijn vele echte 'paardenmensen' die hun ervaring graag delen: denk maar 's aan Bill Dorrance waar Piet nogal eens over schreef.

Oude rotten in het vak, zeer de moeite waard om er kennis van te nemen. En dat geldt ook voor de heren van de klassieke rijkunst!

Marianne

Malenka schreef op maandag, 8 november 2004, 16:32:


Ow ok maar ik ben me nog aan het orienteren, maar iig bedankt
Groetjes Bianca

Esther schreef op maandag, 8 november 2004, 17:17:


Voor dit weer een eigen leven gaat leiden: Parelli heeft niets te maken met "druk opvoeren". Mijn paarden zijn "superlicht" in het gebruik en doen alles met veel enthousiasme. Zie ook de filmpjes.
Parelli omschrijft zelf druk als "zoals je een kurk die drijft op het water wegduwt" en zo is dat bij mijn paarden ook.

Wat Voest heeft veranderd is de logica van het een en ander. Neem de circling game: Bij Parelli ben je het rustpunt en straal je ook absolute rust uit. Bij Voest moet je meedraaien met het paard en in draf maakt hij er een voortdurend kolderieke beweging bij. Ongeveer hetzelfde als "zit!" blijven roepen naar een hond die al lang zit.
Voest laat bij het keren op de cirkel paarden met hun kont naar hem toe van hand veranderen. Bij Parelli - en dat is veel moeilijker - leer je dat te doen met het hoofd van je paard naar je toe. Bij Voest ben je zonder begrenzing van de bak je paard kwijt, bij Parelli niet.
Zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Ik ken de Parelli methode behoorlijk goed en ben ook goed in staat om dit soort verschillen te zien.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 20:51:


Dit schreef ik eerder:

Waar het nou precies aan lag weet ik niet....maar Parelli's methode beviel mij niet. Mijn paardje vond het zelfs zo vervelend dat hij de
roundpen (cirkel uitgezet in de rijbak van draad en prikpaaltjes) uitsprong. Dit is naar mijn menig een gevolg van de opbouwende druk die Parelli gebruikt.
Op het moment dat je begon had hij geen interesse, iets later
werd hij al geirriteerd en nog iets later had je problemen...

Frans mag ik je nu iets vragen?
Hoe zou jij het volgende oplossen?:

Het paard: (een oud type haflinger ruin van toen 5 jaar) dat met rijden iedereen er af probeerd te gooien en met longeren mensen aanvalt.

Je wil: er een vriendelijk rijpaardje aan over houden die niet elke keer zijn zin door drijft.

Maar: op het moment dat je met hem wil lopen loopt of trekt hij je omver. Als je in de roundpen bent en hem los hebt gelaten gaat hij gelijk op zoek waar hij er uit kan en heeft helemaal geen interesse in wat jij doet tot je hem iets wil vertellen.

Wat zou jij dus doen?

Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 20:51:


Nu is het jammer dat dit bericht een eigen leven gaat leiden omdat de hele context is weggeknipt.
Voor de duidelijkheid ik gebruik niet de techniek van Parelli met druk opvoeren, dat beschreef ik in mijn bericht met het waarom, dat is nu weggeknipt. ook hier kurken en water hoor.


Ik ken Voest niet, maakt me ook niet uit, ik kies voor het indivuele paard, in het weggeknipt stukje schreef ik waarom. Ik heb niets tegen Parelli, als iemand met zijn paard daar prettig mee kan werken zul je me echt niet horen, maar er zijn paarden die een paard-gebonden benadering zoeken.
Ook paarden zijn een individu, zou toch triest zijn als ieder paard exact hetzelfde reageert . En of dingen van Parelli nu wel of niet moeilijker zijn dan Voest maakt toch niet uit, ook het ene paard is moeilijker dan het andere.

groeten Esther

Frans Veldman schreef op maandag, 8 november 2004, 20:51:


Daar heb je wel gelijk in, is zeker een beetje vreemd en vermoeiend


En dat vind ik wel beter! omdat ik wel gezien heb hoe kwetsbaar die mensen met die ruin bij mij waren, wilde hun ook echt aan gaan vallen

Bij Voest ben je zonder begrenzing van de bak je paard

Er kwam een Parelli trainer bij mij en ik heb de Parelli manier van trailerladen gezien en ze gaven het paard beperkte ruimte om over de laadklep te springen en uiteindelijk na 2 uur gaf ie het op en zo konden ze hem met voer naar binnen lokken, Nou ben ik een beetje preuts hier maar peesbeschermers kwamen niet aan de orde! en zoals hij telkens struikelde over de laadklep en zich er echt aan blesseerde kan je mij niet wijsmaken dat hij de volgende dag zeker GEEN dikke benen had, en dan kunnen ze zegen ja in de natuur komen ze ook harde voorwerpen tegen waar ze zich aan stoten maar maar niet 2 uur lang aan een laadklepplank, volgens mij is dat niet natuurlijk? maar grof en lomp wat ik ervaarde.

Groetjes Bianca