Rita Klompmaker schreef op zaterdag 14 februari 2009, 14:34:


10 km is met onze veulens ook wat te hoog gegrepen, dus we maken het gewoon iets korter, en zien vanzelf wel of we dan nog een zijpaadje ingaan of niet. Liever dat alle paarden nog wel wat extra's kunnen dan dat het eigenlijk te ver was en alles op z'n reserves loopt.

van lennep schreef op zaterdag 14 februari 2009, 15:10:


Als ik nou eerst even alles lees voordat ik reageer... pff

Ik moet nog even goed nadenken over Sieta, ik weet eigenlijk niet zo goed of ik haar er wel zo'n plezier mee doe. Ik zou haar zelf wel graag mee willen hebben maar ik loop met Bandido, en bij nader inzien is het denk ik niet zo verstandig om iemand anders met 'm te laten lopen.

Was laatst wandelen met de paarden en toen had mijn moeder Sieta meegenomen, maar ze wou niet mee dus was nog een gedoe om haar bij het erf weg te krijgen en ze stond onderweg ook steeds stil, was er niet zo happy mee. Ook niet zo leuk voor degene die haar met haar loopt denk ik... Ben er nog niet uit

Anita Cats schreef op zaterdag 14 februari 2009, 17:05:


Anita, dit is wat ik je wil meegeven: Je paard is je spiegel.

Alles wat je bij je paard ziet en al je gedachten rondom haar (je vindt haar zus, je vindt dat ze zo), koppel dat eens terug naar jezelf.
Het zal een enorme opening bieden, voor jou, voor haar en voor jullie beide in relatie tot elkaar.

joop schreef op zaterdag 14 februari 2009, 9:38:


Ik denk niet dat het met de vegetatie te maken heeft, eerder met elementen- of aardstralen- of met een de dieper gelegen veen laag. (op 6 m diepte moet je door een veenlaag voor het grondwater) met dáár een zwak punt.

Nils en Olly