joop schreef op maandag 9 februari 2009, 10:00:


Je snapt het Joop - dit probeer ik hier al jaren uit te leggen.

Komt natuurlijk bij dat een vruchtvorming (banaan) onvergelijkbaar is met vegetatie ("gras") en als zodanig volkomen invalide als argument of uitleg.

Komt ook bij dat bemesting (m.n. N is spectaculair) wel degelijk zorg draagt voor fysieke veranderingen IN de plant, dus ook binnen 1 species.

Wil je kwalitatief betere fourage voor je ponies, dan gaat dat onlosmakelijk samen met lagere opbrengst per ruimte-eenheid. In die zin is dat (in NL) duurder, waar echter besparingen tegenover staan dus financieel maakt het niet veel uit. Wat wel uit maakt is dat de denkwijze geheel on-nederlands is (behalve dan bij wat geitewollen natuurfreaks maar die hebben andere prioriteiten en oogkleppen).

e m kraak schreef op maandag 9 februari 2009, 12:10:


Jij zegt dus, minder bemesten (verschralen)? Maar dan toch wel eventuele specifieke tekorten in de bodem aanvullen? Hoe kijk jij dan tegen het fructaanverhaal bij onderbemest gras aan?

Sorry, maar het begint mij een beetje te duizelen...... ik weet eigenlijk niet zo goed meer wat te doen om het goed te doen.

Mijn wens is om mijn weides te verdelen in 2 percelen, zodat het ene even kan rusten en bijgroeien, terwijl het andere begraasd wordt. Strookbegrazing zie ik niet zitten ivm beperking van de bewegingsvrijheid. Ik zou graag willen dat mijn paarden niet vervetten van te rijk gras, maar wel de gezonde voordelen van gras kunnen benutten en dat ze dus daadwerkelijk kunnen grazen (als bezigheid). Dat doen ze het aller, allerliefst!
Hooi bijvoeren zal dus zeker weten nodig zijn, maar dat vind ik niet erg.

Hoe doe ik het in dit scenario nu goed????

Marleen den Arend schreef op maandag 9 februari 2009, 12:47:


Paarden grazen, maar eten natuurlijk niet alleen gras. Je kan beter de hele vegetatie bekijken, en niet alleen de grassoorten. Ik vind de beste oplossing voor verdelen in percelen altijd nog paddock paradise, je benut optimaal de loopmogelijkheden en je kan tegelijkertijd gedeeltes laten rusten en bijgroeien en evetueel bemesten.
Bij verschralen moet je niet alleen denken aan verhongerd gras, het gaat er meer om dat verschraling een andere vegetatie met zich meebrengt, een verschijnsel dat pas op langere termijn zichtbaar wordt. Bij verschralen moet je wel rekenen op 10 jaar voor een perceel voor het zichtbaar wordt. Doordat je andere soorten op je land krijgt, wordt de opbrengst in voedingswaarde ook anders. Als de vegetatie is aangepast aan de beschikbare voeding vervalt het fructaanverhaal door verhongering. Bij opgefokte weides waar enkele soorten gras staan en in de regel van de hogere planten alleen boterbloem en paardenbloem, zal de vegetatie eerder verhongeren omdat die juist vraagt om hogere bemesting. In NL zie je vooral in het westen bijna alleen weides met hoge bemesting en bijna alleen gras, daar komt misschien dat vreemde idee vandaan dat er in weilanden voornamelijk gras moet staan. Voor de 50er jaren was dat anders. Weilanden hadden allerlei kleuren omdat er veel bloemen in stonden. Ouderwetse veldboeketten.

joop schreef op maandag 9 februari 2009, 13:09:


Wat ik me wel afvraag.... ik heb vorig jaar een grasmengsel met paardenkruiden gezaaid en inderdaad..... Prachtige bloemetjes en een afwisseling van veel verschillende plantjes. Echter, na een keer hooien en daarna de paarden erop, kwam het meeste niet meer terug. Veel van deze kruiden en plantjes kunnen toch helemaal niet tegen het vele begrazen van de paarden op de wei?

Marleen den Arend schreef op maandag 9 februari 2009, 12:47:


Wij doen het volgende:

Wij hebben 4 paarden en onze weide is een rechthoek van 1 ha groot. Langs de buitenkant hebben we een "baan" gemaakt van 12 m breed. Hier hebben de paarden altijd vrije loop. De binnenste weide wordt in stukken verdeeld met prikpaaltjes. Overdag mogen de paarden op één van de middenste stukken + op de rondloop. 's Nachts alleen op de rondloop. Als daar niet genoeg gras meer is krijgen ze hooi bij. Het middenste gedeelte kunnen ze zo twee keer op een seizoen volledig afgrazen.

De paarden hebben op die manier veel loopruimte en verplaatsen zich veel bij het grazen. Ze crossen ook graag op die buitenste baan. Wij zijn heel tevreden over dit systeem. Nu in de winter mogen ze maar op de helft van de buitenste baan omdat ze anders alles kapotlopen maar dat is nog meer dan genoeg om te rennen en gek te doen (200m x 12m).

Maar dan blijft het bemesten nog natuurlijk! En dat vinden wij ook wel ingewikkeld!

Marianne

Marleen den Arend schreef op maandag 9 februari 2009, 12:47:


Dat moet je eens alles op een rijtje zetten :
- hoeveel paarden wil je houden (eigenlijk de verkeerde beginvraag, maar daar komt het wel altijd op neer) ?
- hoe groot is je weide en in hoeveel stukken kan je ze makkelijk verdelen ?
- hebben je paard(en) een afzonderlijke paddok waar ze een langere periode kunnen in doorbrengen met schuilhok water en hooi-plaats ?
- wat is de ondergrond van je wei ? zand, leem, klei, veen .....of mengeling ?
- hoe ziet je weide er nu uit : kompleet afgegraasd, zwartgelopen, omgeploeterd, vet gras, schrale sprieten of anders
- wat is de voorgeschiedenis van je wei : altijd al paarden op gestaan, koeiewei, akkerland, groentenland of andere
- wat is de additievengeschiedenis van je wei : nooit bemest, elk jaar kunstmest, kalk gestrooid, bodemonderzoek iets aangewezen, altijd potstalmest (paarden, runderen, strovarkens (?), kippen, konijnen) en wanneer en was die al gekomposteerd of nog vers
- hoe ziet je omgeving er uit : stedelijk gebied, natuurgebied, industrie, melkvee, groententeelt .........

....en dan kunnen we eraan beginnen hé, zonder verder in het rond te schieten en te schijten !

Marleen den Arend schreef op maandag 9 februari 2009, 13:25:


Precies, veel planten kunnen niet tegen overbegrazing en ook niet tegen te veel betreding. Waar veel betreding is krijg je zg tredvegetatie met varkensgras, schijfkamille, straatgras en weegbree etc. Boterbloem en veel grassoorten overleven makkelijker in een paardenwei dan koekoeksbloem en silene. Bovendien zijn kant en klare mengels niet afgestemd op de grond waar ze terechtkomen. Misschien sommige soorten in het mengsel wel, maar de meeste gegarandeerd niet. Je ziet in winkels wel eens zg bermmengsel of akkerbloemen mengsel. Geheid dat dat soort mengsels niet het gewenste effect geven in een achtertuin. Misschien dat een klaproos nog wel eens opkomt maar de gehoopte korenbloemen niet.
Er is een relatie tussen de hoeveelheid grond en de hoeveelheid paarden die er op lopen, en ook tussen de hoeveelheid tijd een stuk land krijgt af en toe om bij te komen. Eigenlijk is er een rustperiode van een paar maanden nodig, liefst in de winter. De regel 1 hct voor 1 paard betekent alleen dat 1 hct een paard een jaar kan voeden. Het betekent niet dat je weiland goed blijft als je bv permanent 2 paarden op 2 hect hebt lopen.

joop schreef op maandag 9 februari 2009, 16:47:


en een groot aantal planten zijn eenjarigen die de kans moeten krijgen om zichzelf opnieuw uit te zaaien,
dat gaat moeilijk samen met maaien en afgrazen
ook bloeien is niet voldoende, ze moeten ook nog zaad kunnen zetten
bovendien hebben bepaalde planten (zoals papavers en korenbloemen) blote omgewoelde grond nodig om op te schieten (zie ook JKK), dat kunnen ze niet in een dichtgegroeied gras/kruidenmat en is trouwens ook de reden waarom ze bv akkeronkruiden worden genoemd

Peter Donck schreef op maandag 9 februari 2009, 16:51:


Ik heb 3-4 paarden staan op 1 hectare. Helaas (Marianne, bedankt voor je idee) is het heel langwerpig en kan ik het leuke idee met de omloop moeilijk realiseren, aangezien er dan geen spraken meer zou zijn van een binnenweide.

Het land is al enige jaren paardenland, matig tot normaal bemest. Stalmest, afgewisseld met een keer heel matig gedroogde koemest, afgewisseld met zeer matig kunstmest voor de paardenwei. Ik ben noiit enorm scheutig geweest met mest in de afgelopen 2,5 jaar dat ik hier sta.
Er is een paddock met loopstal en afdak (staan ze nu ook + een klein stuk opgeofferde weide), een wei van 1/3 en een weide van 2/3 van het geheel. Voorheen deelde ik het stuk van 2/3 ook doormidden en had zo 3 weides om te rouleren. Dit beperkt wel de effectieve raceruimte. Het zijn allen vierkanten.
Ik denk dat mijn weides te klein zijn voor het ideaal van vele kruiden, aangezien ze idd nooit tot bloei zullen komen en zeer intensief betreden zullen worden. Blijft over.... gras (en hooi en de hoeveelheid takken en planten die ik aansleep voor de afwisseling en het grazen in bermen).
Ik wil eigenlijk vooral dat ze hun hobby kunnen uitvoeren. Mijn paarden zijn intens tevreden als ze kunnen grazen. Met strookbegrazing is mi de graastijd ernstig teruggebracht tot schransen tot de strook kaal is en daarna niets meer. Dat frustreert ze echt onwijs.
Daarnaast zien ze er van het gras altijd zo gezond uit. Ik zou graag 50-50 gras hooi willen voeren.

Wellicht maak ik een kruidenstrook, waar de paarden (als ze al bijna vol zitten) lekker kunnen gaan shoppen, zodat ze plantjes eten die ze lekker vinden of nodig hebben.

Ik denk altijd maar..... het weiland is er voor de paarden en die mogen ze ook gebruiken om te genieten en te ravotten. Dat extreme zuinige op mijn land heb ik al lang verleerd, maar wat weer niet betekent dat ik ze maar laat gaan. Maar als het even kan, knijp ik graag een oogje dicht zodat zij hun pleziertje hebben.... grazen grazen grazen en lekker de benen strekken.
Ik begrijp dat het anders in elkaar steekt als je paard problemen heeft met gras. Bijvoorbeeld gevoelig is voor hoefbevangenheid of SEME. Gelukkig is dat bij geen van mijn paarden het geval (godzijdank!).

Uiteindelijk denk ik dat ik me voor deze situatie maar ga laten leiden doorde eventuele tekorten of overschotten die blijken uit het bodemonderzoek. Ook komt er ook een matige hoeveelheid goed gecomposteerde stalmest overheen.

In de toekomst, als ik meer land ter beschikking heb) ga ik zeker proberen een wat natuurlijker, afwisselende vegetatie aan te bieden. Nu is daar mijn stukkie grond en mijn wensen voor de paarden gewoon niet geschikt voor......

Of praat ik onzin?

Marleen den Arend schreef op maandag 9 februari 2009, 19:12:


nee maar je lult teveel !
vul eerst mijn vragenlijstje in
+ de belangerijke vraag : "is het land jouw eigendom ?"

Peter Donck schreef op maandag 9 februari 2009, 16:44:


OK Peter, ik zal hier eens op ingaan!
Wat zou jij in ons geval doen?

4 merries (die niet overeenkomen)
1 wei van 1 hectare in een natuurgebied met een schuilstal en putwater,
zandgrond, vroeger stonden er schapen op - hebben er een "happy paddock" van gemaakt, dus een "track" van 12 m rondom - middenste stuk strookbegrazing -
kruiskruid, véééél boterbloemen, en toch ook veel verschillende grassen
vorig jaar laten bemesten (koeienmest, niet geïnjecteerd) vorige lente 250 kg kalk gestrooid - in december terug 500 kg kalk gestrooid - volgens bodemonderzoek moeten we nog 500 kg kalk strooien - paardenmest altijd van de wei gehaald tot in de herfst - dan gesleept - opgeschepte mest ligt te composteren op de wei.
1 paddock aan huis, moeten een draadje tussen de paarden zetten zodat er geen ongelukken gebeuren, schuilstal, tegels bij voederbakken.

Kan goede raad gebruiken!

Marianne