Ik ben deze week eindelijk begonnen om met Niek level 1 te gaan trainen maar vandaag liep ik eigenlijk tegen een practisch probleem aan.

Ik wilde vandaag de friendlygame gaan doen maar er was nogal wat drukte in en om de wei en de bak. Nu is Niek goed aaibaar op alle plekken en kan hij zich daarbij goed onstpannen maar er was vandaag zoveel ruis om hem heen dat ik merkte dat ik met deze game niet ver zou komen.

Is het ook mogelijk om in de beginfase al met het wijken te beginnen of met de Yoyogame te starten wat nu misschien wat meer impact op hem zou hebben? Of is dat niet slim en moet je de eerste 4 games echt op volgorde uitvoeren.....

Ilma Meijer schreef op zaterdag 24 januari 2009, 20:07:


OP volg orde denk ik? en; "set your self up, to succes"

Nils en Olly

Ilma Meijer schreef op zaterdag 24 januari 2009, 20:07:


Het eerste game, het friendly game, is eigenlijk iets wat je bijna constant tussendoor zult gebruiken. Ga dus gerust over naar een van de volgende games als je voelt dat jullie daar klaar voor zijn! Er is geen enkele verplichting om de games in een bepaalde volgorde te doen, al helpt het ene soms wel bij het andere (vb jojo).

Gewoon doen!

Anne Marie

AMA schreef op zaterdag 24 januari 2009, 22:47:


Ok, de volgende keer denk ik dus gewoon....hmm, how interresting....En ga gewoon met de eerste 4 games een beetje husselen en vooral regelmatig very much friendly zijn tussendoor.

Wat kan je jezelf nog lekker onhandig voelen wanneer je anders met een paard om wil gaan zeg...pffffff. Maar het gaat helemaal goedkomen.

Ilma Meijer schreef op zaterdag 24 januari 2009, 23:44:


Ben ik zeker van, hou het vooral fun voor alle partijen!

Anne Marie

Ilma Meijer schreef op zaterdag 24 januari 2009, 23:44:


En zoals Lies al schreef op mijn vraag, over het afschaffen van de pakketten, je moet je blijkbaar niet al te zeer vastbijten op het programma. Niet alles meteen perfect willen. 1 stapje opzij of achteruit is al Moooooooooooooiiiii.

AMA schreef op zaterdag 24 januari 2009, 22:47:



Dat is ooit echt wel anders geweest, en er zijn vast nog instructeurs (ik heb nu eigenlijk één specifiek iemand in gedachten) die heel erg vastzitten in het oud pnh-systeem. Toen ik in '96 voor het eerst van Parelli hoorde waren de 7 games net als systeem bedacht, en o god, het moest absoluut in volgorde. Als dat niet kon dan was je paard een "level 3" paard. Tja, daar stond ik dan, toen met mijn onaanraakbare Naomi. En ik dacht nog wel dat ik de heilige (PNH-)graal gevonden had. Gelukkig kreeg ik toen een email van Gail Ivey, die mij uitlegde wat Tom Dorrance "hooking on" noemde - jullie kennen het vast wel als de later gehypte "joinup" van Monty Roberts. Mijn volgende mail aan Gail was "how do i get that silly horse away from me".

Maar er verandert veeeeeel bij PNH, en ik heb er potverdorie respect voor dat iemand de kritiek op z'n eigen toch behoorlijk verkopend systeem durft herzien op zo'n manier dat hij z'n eigen heilige huisjes durft in elkaar schoppen en zichzelf opnieuw uitvinden. Natuurlijk, als mensen enthousiast je level 1 kopen en daarna massal afhaken bij level 2, dan zal het ook financieel wel een grote reden zijn om in 't eigen hert te kijken voor het slapengaan.
Neemt niet weg dat PNH staat of valt met de kwaliteit en de intelligentie van z'n instructeurs, en het systeem van 1-instructeur-per-geografisch-gebied doet vooral hier in de lage landen m'n wenkbrauwen meer dan eens fronsen over hoe de ene ("normal") mythe gewoon wordt vervangen door de ("natural") andere.

Kortom: als je denkt dat PNH de manier is waarop jij denkt iets meer van je paard te begrijpen, moet je dat vooral doen. Leer er van, kijk wat voor jou zin heeft, en neem dat mee in wat je zelf doet. Maar - zorg er voor dat je ook buiten het PNH-systeem blijft rondkijken, zodat je wéét waar je voor kiest.
Zeg nooit "wat die of die doet, is waardeloos", zonder dat je zélf tot oordeel bent gekomen omdat je het hebt geprobeerd. Blijf rondkijken naar álles wat er gebeurt in paardenland, ook al zijn er dingen bij die mensen waar je het niet mee eens bent - zij het topsport, stallen, dekens, hoefijzers, bitten, vreemde huppeltjes, mystieke uitleg, duur materiaal, sektarische bergkampen, oneliners, nutteloze spelletjes... van iedereen kan je leren, al is het maar dat het dat is wat je niet wil. Maar je moet wél willen blijven onbevangen rondkijken, zodat je jezelf blijft verbeteren. Je leven lang. Zoals Parelli himself.

Inge Teblick schreef op zondag 25 januari 2009, 11:56:


Goed stuk Inge.
Ik heb de vaste levels met oefeningen altijd een vreemd iets gevonden, vooral omdat ik zag dat je met clickertraining net zo gemakkelijk een level 1 oefening aanleerde als een level 3 of weet ik veel.
Maar het neemt toch allemaal niet weg dat hoe Parelli het ook uitvindt de basis "moeten" blijft en voor een paard niks moeten doen, rust, de ultieme beloning blijft.

Piet schreef op zondag 25 januari 2009, 13:07:


Ik ben het erg eens met je eerste zin.
Maar niet met de laatste.

De ultieme beloning voor het paard bij Parelli zie ik nu als vertrouwen hebben in zijn mens.

Isabel van der Made schreef op zondag 25 januari 2009, 13:16:


Ik verdiep mij idd niet alleen in Parelli hoor. Het boek van Inge stond hier als eerste op de plank en Monty als 2e, inmiddels heb ik Hempfling ook al half doorgelezen en het zal dan ook wel een mengelmoes van alles worden. Het grote voordeel van Parelli is voor mij op dit ogenblik ook dat ik nu mee kan kijken via de DVD's en mijn dochter niet van boekenlezen houd. Ik kan nu duidelijker met haar in gesprek over het hoe wat en waarom en nu is het dus ff moeilijk om te zoeken wat het prettigste voor ons allemaal is om gericht te gaan trainen....Ik moet eten tot vanavond...

Isabel van der Made schreef op zondag 25 januari 2009, 13:16:


Hier snap ik niet zo gek veel van. Kun je dat uitleggen?

Piet schreef op zondag 25 januari 2009, 14:56:


Precies, het is meer beloning voor ons (de mens), als het paar vertrouwen in ons heeft!
Beloning voor het paard "zou kunnen zijn", als het ons vertrouwen krijgt, maar of dat het Ultieme is???

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 25 januari 2009, 15:27:


Het zal vast niet je bedoeling zijn, maar jouw reacties op mijn berichten beginnen me zo te ergeren, dat ik hier verder niet op dit onderwerp inga.

Ik heb het er nog wel over met jou, Piet.

Isabel van der Made schreef op zondag 25 januari 2009, 16:09:


Ik heb gisteren helaas wat gemist. Mijn man en dochter waren met Niek begonnen met de jojo game. Mijn man vertelde dat hij nog nooit een paard zó verbaasd heeft zien kijken!!
Toen fase drie werd ingezet had Niek zoiets van: "wat heb ik nu aan mijn fiets hangen, hoofd omhoog en daarna in de hoogste versnelling al bokkend op de circel.
We weten nu ook dat hij niet goed kan galopperen op zijn linker hand. Zo leer je in korte tijd meer dan je denkt.
Dit heeft zich ongeveer 3 keer herhaald waarna hij rustiger werd en na een enkele goede pas achteruit is mijn man gestopt.
Nog wat friendly erachteraan en klaar.
Daarna liep Niek zonder mokken met mijn man en dochter aan het leidtouw mee naar de uitgang van de weide, wat normaal toch wat meer tijd kostte. Nadat ze Niek hadden losgelaten bleef hij vrijwillig nog lekker lang bij ze in de buurt om zich lekker te laten aaien. Hij dus echt iets om over 'na te denken' de rest van de dag.
Wat jammer dat ik moest werken maar vanmiddag ga ik er weer mee aan de slag, ik ben benieuwd.

We hebben echter nog één probleem en dat is de stalhouder...Hij zag op een gegeven ogenblik dat ze met Niek bezig waren en hij vond dat Niek daar nog niet aan toe was...
Nam Niek ongvraagd van ze over er liet even zien hoe het wel moest...grrrrr. Veel mondelinge commando's, kort strak leidtouw enz enz.
Ze waren even overrompeld dat ze er niets van hebben gezegd.
Vanmiddag dus maar even heel duidelijk uitleggen wiens paard Niek nu is en dat wij op een andere manier ons paard zelf trainen.
De man is over het algemeen echt wel aardig hoor maar er zijn toch écht grenzen.

Ilma Meijer schreef op maandag 26 januari 2009, 8:45:


Wat je precies onder fase 3 verstaat weet ik niet maar het klinkt in ieder geval niet prettig. De reactie van je paard duidt erop dat hij fase 3 niet waardeert. Dit is nu typisch waar de methode van Parelli hapert. In plaats van je paard zelf te laten uitvinden wat je bedoelt krijgt hij een ram onder zijn kin waardoor hij probeert te vluchten, en zo beland hij aan het touw op de cirkel. Echt, je kan je paard zo goed jojo leren, zelfs zonder het aan te raken, en in een paar minuten tijd. Ga eens bij Piet op cursus, koop het boek van Inge Teblick, maar ga aub niet fase 3 Parelli toepassen. Ik heb jaren geleden ook met dit systeem gewerkt, ik heb er nog spijt van.