Anja Seijn schreef op zondag 28 december 2008, 11:11:


Zie dit in algemeenheid als correlaties in verwachtingspatroon, opgewekt door conditionering. Heeft uiteraard ook veel te maken met (cognitive) chaining.

Blabla, Marsianenpraat... ik weet t
Maar misschien zitten er een paar keywords in waar google iets mee kan

Paar voorbeelden met paarden dan:

- Dressuurders hebben mij vaak wijs willen maken dat ze hun "hulpen" steeds verder willen verfijnen, tot ze voor de leek onzichtbaar zijn. Even terzijde wat er van terecht komt (zie kampioen v. Grunsven ) denken ze daarbij oprecht dat deze hulpen óók voor het paard verfijnder zijn. De verfijnde hulp is een afgeleide (trace) van de grove hulp.

- Parelli doet dit omgekeerd. Vanuit een stimulus met lage magnitude wordt het verwachtingspatroon geïnstalleerd dat wanneer er geen gewenste respons volgt er een stimulus met grotere magnitude volgt.
De typische gevallen van uiterst gefrustreerde parelli-paarden komen dan ook voort uit leken-trainers die zelf niet eerst goed begrepen hebben dat je paard uiteraard wel eerst de bedoeling van de cue moet kennen!

- Ik hanteer trace ook veelvuldig, maar op weer andere manier. Binnen 1 beloningsvenster leer ik graag verschillende stimuli voor 1 respons aan, bijvoorbeeld lichaamstaal/verbaal.
De latentie van mijn trace is dus enorm veel korter dan die van de dressuurders...
Snappie?