Een barebackpad is altijd zonder stijgbeugels, je hebt ze wel met beugels maar die zal ik niet aanraden omdat het absoluut geen druk verdeeld.

Om op mijn paard te komen gebruik ik altijd een hek, muurtje, stoel, trappetje..
het ligt er maar net aan wat in de buurt is en gelukkig blijft mijn paard meestal braaf staan

Ik maak die vast met een dekensingel. Ja, het schuift een klein beetje als ik erop spring, maar dan trek het even recht als ik erop zit. Onder het rijden verschuift ie niet. Mijn ijslander is niet super hoog, dus ik sping er gemakkelijk zo op. Maar doe dit natuurlijk al van kleins af aan, dus ik spring ook gemakkelijk op iets grotere paarden. Goed je sprong oefenen.
Heb laatst met een barebackpad gereden en die zat ook heel erg lekker.

Jullie moeten toch wel echt zachte paarden hebben om op te zitten, of paarden met een dieper liggende ruggengraat.
Ik heb enkele maanden geleden eens even op onze merrie gezeten. Dus enkel gezeten en rondgestapt. Ik moet zeggen: het contact tussen haar ruggengraat en mijn staartbeen is alles behalve aangenaam, niet voor mij en ik vermoed dan voor haar ook niet. Ik heb nog een tijdje nadien mijn achterste gevoeld hoor.
Dus niet echt voor herhaling vatbaar.

Lena

Lena schreef op donderdag 4 december 2008, 14:12:


Mijn knul heeft een dieper liggende ruggegraat, en zit inderdaad heerlijk.

grtjes Yvonne

Lena schreef op donderdag 4 december 2008, 14:12:


mijn paard valt goed mee om op te zitten, ze is verdikt, dus ze zit beter dan vroeger. maar ze geeft geen uitstekende ruggegraad
Al moet ik wel zeggen dat de tinkers hier nog altijd het beste zitten, die hadden vetrolletjes op hun rug. echt net een ligzetel

yvonne schreef op donderdag 4 december 2008, 12:59:


Geraak je daar dan zonder meer goed op?
Ben zelf niet zo groot en mij lukt dat gewoon niet.

zeeuwtje schreef op donderdag 4 december 2008, 13:08:


Ja, ik kijk al een tijdje uit daarnaar maar vraag me eigenlijk af of het echt zoveel zal verschillen van mijn boomloos zadel? Heb zelf geen ervaring met BB maar het lijkt me wel iets. Kijk geregeld eens op Ebay, maar dat is doorgaans vanuit de US en heb je meteen evenveel transportkosten als wat het ding zelf kost.
In Europa (nou ja) vind ik wel eentje maar dat is met Nieuwzeelandse wol (tot daar dus Europa) en kost ook al direct wat geld.
Aangezien ik wil sparen voor onze stal...

charlot van r schreef op donderdag 4 december 2008, 13:19:


Ik zit met net hetzelfde.
Vind het ook heel leuk dat er zovelen liever zonder zadel rijden (nou ja, voor wat ik 'rijd' natuurlijk, heel veel stap en af en toe een drafje). Vond mezelf al een zonderling, al ben ik dat wel gewoon

mirel schreef op donderdag 4 december 2008, 14:03:


De BB in de US komen wel mét beugels - doorgaans ook westernbeugels maar niet altijd.

Ik gebruik ook een trappetje (of bij Tachat +1.78 al een hele tràp), maar onderweg is die er niet altijd, dus dan mag ik al nooit eens afstappen (om van vallen maar te zwijgen...)

Lena schreef op donderdag 4 december 2008, 14:12:


Ja, mijn paardjes zitten 'goed in het vlees', dat scheelt een stuk.

Vroeger was Tachat ook meer benig, vooral aan de schoft en dat kon vrij pijnlijk zijn (hoef ik waarschijnlijk niet uit te leggen). Maar nu recent had ik daar precies geen probleem meer mee.

AMA schreef op donderdag 4 december 2008, 15:14:


Oei, das al serieus hoger dan die van mij. Dan zul je idd. in het bos goed moeten rondkijken naar opstapjes. Of oefenen om in draf of lichte galop op te springen zoals bij voltige ed.:)

yvonne schreef op donderdag 4 december 2008, 15:36:


Heb ik ook ooit geprobeerd maar helaas, mijn billen zijn te zwaar ;-(
Jossy leerde ons indertijd om erop te 'kruipen' door eerst hoofd laag, dan spring je en zwaai je de arm over de nek waardoor je grip krijgt en dan heel lenig de rest van het lichaam erbij optrekken en been over de rug zwieren.

Hij kon dat goed, mijn man lukte het ook niet maar bibi heeft toch weer niet de kracht om 1. het lichaam hoog genoeg te krijgen dat die arm over die nek kan en 2. de rest van dat lijf erover te krijgen. Grrr...

Een opstapje of een stijgbeugel vrees ik dus.
Ik heb ooit nog zitten dromen over een soort van beugel die ik aan een riem zou hangen waarbij een contragewicht hem op zijn plaats zou houden voor het opstappen.
Die zou ik daarna dan niet meer gebruiken om te rijden.
Ik heb mijn concept echter nooit kunnen verwezenlijken.
Heb wel ooit gehoord dat er zoiets zou bestaan, maar dat was maar van horen zeggen?

AMA schreef op donderdag 4 december 2008, 15:43:

Valt me net in, hier inhet dorp woont een man (gehandicapt) die niet zelf op zijn paard kan komen. Hij heeft zijn paard heel gemakkelijk leren knielen en kan op die manier zo, hup op zijn paard. Is misschien ook een idee voor jouw. En nog leuk ook om aan te leren.

grtjes Yvonne