Voorbeeld van onze katten

Wij wonen aan een superdrukke steenweg waar 90km/u toegelaten wordt en ons huis staat helemaal aan de straatkant dus heel gevaarlijk voor onze poezen

We zouden zo "altruistisch" kunnen zijn om onze eigen living om te bouwen naar een heus kattenparadijs, zoveel mogelijk thuisblijven om de katten te entertainen, enz waarop mensen zouden zeggen, amai da zijn super lieve dierenvrienden want die hebben alles over voor hun poezen. We zouden dat kunnen installeren zodat onze poezen niet naar buiten hoefden en niet overreden zouden kunnen worden.
In dat geval zouden wij geen verdriet hebben van het verlies van onze huisdieren.
Anderzijds, zoals we nu doen ,kunnen we de poezen buiten laten, wetende dat ze een kort leven kunnen hebben (niet eens zo zeker dat ze snel overreden worden want ze letten wel op eigenlijk) maar ze zullen wel een mooi leven gehad hebben.
Wij zullen dan wel het verdriet dragen bij overlijden.
maar wat kiezen we?
Poezen binnen en zij verdriet omwille van opsluiting, maar wij lekker niet
Of poezen buiten met risico dat zij wel gelukkig zijn maar kort leven beshoren en wij verdriet hebben bij overlijden?
Dan dragen wij het verdriet wel, zij moeten een goed leven hebbe, ook als is het kort

Volgende vraag
waarom willen we dat?

--> Ik zou niet met de gedachte willen leven dat onbze poezen in gevangenschap leven en een lang opgesloten leven hebben....

Eigenbelang? "ik wil niet met de gedachte leven ..."

ingewikkeld he?

Weet je hoe dat komt?

Wij mensen zijn veel te slim, te complex en ervaren verschillende emoties tegelijkertijd, wegen zoveel waardenen normen tegen elkaar af en moeten keuzes maken. We denken aan de toekomst wat die keuzes tot gevolg kunnen hebben en vergeven onszelf die foute keuzes niet

Soms wou ik een paard zijn; gewoon op t moment leven en niet filosoferen en piekeren