yondan schreef op maandag 29 september 2008, 16:24:
> Wil schreef op maandag 29 september 2008, 15:40:
>
>> Nee hoor... niks stortbuien... Was met Catcher en Chaser
> met - in het beste geval - in de aanpalende weide een ander
> paard om naar te kijken ...
>
> ... dat wil ik onze 2 "mannen" onder geen beding aandoen !
Idd. niets zo triest. Nooit een maatje om mee te spelen, te fretuh of te groomen... niet elkaars vliegen wegjagen. Nooit samen staan te balen in de regen...
Enfin. En dan nog het bijkomende. De frustratie van een solitair gehouden hengst. Alle buren hebben toevallig natuurlijk merries. Er zijn altijd wel ergens merrie's in de buurt! Dus ga je de hele dag lopen IJSBEREN. Heen en weer... totdat je een pad hebt uitgesleten van 50 cm. diep... Daar mest je... daar banjer je weer heen en weer... totdat je hengst zienderogen mager wordt en een zwaar gefrustreerde zenuwpees. Gevaarlijk... want hij moet die frustraties kwijt en wil je vriendin wel bespringen omdat haar wollige vestje lekker naar merrie's ruikt...
Of: je weet dat je niet in je begeleider mag bijten... dus bijt je maar in het hek... of in je staltouw. Overspronggedrag.
Gezien, ervaren, meegemaakt. Niet meer te trainen want hij had z'n aandacht er niet bij. Nooit lang. Was toevallig ook vroeg voorjaar... dus de hormonen besprongen en overwonnen het logisch verstand.
Dát is de realiteit van een solitaire hengst.
Ik ken heel gelukkig ook de andere kant van het verhaal. En heb hier eveneens de succesverhalen gelezen. Heel gelukkig voor die hengsten.
Het kán en is prima.
Maar niet in onze situatie.
Groetjes,
Wil.
Warboel
