Realist schreef op donderdag 21 augustus 2008, 15:41:


Je reageert een beetje pikkig maar ik bedoelde het niet pikkig!
Er zijn honden die aan de loop gaan en niet luisteren, dat zijn wanneer we op jachthondenterrein blijven- doorgaans de honden die in de vossenbouw of op het zweetspoor zelfstandig moeten functioneren. Een meutehond als bv een beagle is moeilijker gehoorzaam te krijgen, omdat hij zelfstandig zonder veel tussenkomst van de baas in een hondengroep een vossenspoor nagaat. Een ruwhaartekkel graaft vossen en konijnen uit en heeft dus ook behoorlijk veel eigen initiatief, dit heet in mensentaal: eigenwijsheid.
Een staande of apporteerhond is juist gemakkelijker gehoorzaam te krijgen omdat hij gefokt is voor het werken 'onder het geweer' heet dat geloof ik, in elk geval onder continu appel van de jager, hij loopt ernaast en wacht tot hij een opdracht krijgt. Intussen houdt hij natuurlijk zelf ook zijn ogen, oren en neus gespitst. Zo'n jachthond heeft veel meer will to please dan een meute- of bloedhond. Een jachthond zal gerust wakkerder worden van het werk in het veld, maar dat wil niet zeggen dat juist een jachthond van nature het konijn wil grijpen. Elke hond wil van nature wel een konijn grijpen.

Juist omdat een staande of apporteerhond zoveel will to please heeft en mensgericht is, wordt hij ook veelvuldig gebruikt als hulphond of blindengeleidehond. Dat zou echt niet kunnen als zijn jachtinstinct hem zo dwars zat. Daar ga je met je rolstoel over de kluiten! (sorry).

Dat was de kern van mijn verhaal!

Een vriendin met een viszla heeft geen problemen met ongewenste jachtinitiatieven. De hond heeft nooit jachttraining gedaan, het apporteren of voorstaan is nooit aangemoedigd, dus hij functioneert uitstekend als gezelschapshond en kan probleemloos mee op buitenritten. Voordeel is dat er veel will to please in zit, dus met de gehoorzaamheid zit het wel snor.