Christel Provaas schreef op donderdag 21 augustus 2008, 15:18:


Kan best maar dan kies ik nog steeds voor een hondentype die hier minder "last" van hebben en dan kan ik in de opvoeding dus lekker wat steken laten vallen omdat mijn Dalmaat echt niet snapt dat je achter een konijn aan moet rennen.
En je ontkomt er ook niet aan dat de ene hond als pup al "opjacht" gaat terwijl er bij een andere dit veel minder aanwezig is en dan kies ik dus voor die hond die dat vanuit de genen veel minder aanwezig heeft zitten dan de hond die vanuit de basis dit wel doen.
Als je 10 verschillende hondenrassen op een rij zet met exact dezelfde opvoeding dan zitten hier honden bij die een sterk jachtinstinct hebben en honden die dit missen daar er binnen de verschillende rassen op verschillende dingen is geselecteert.
Deze selectie is niet afkomstig van mij als hondenbezitter maar vanuit het jarenlang fokken binnen de richtlijnen van een stamboek.

Maar je hebt helemaal gelijk, mijn honden zijn eigenlijk niet opgevoed, ze zijn zoals ze zijn en daar kan ik heel erg goed mee leven zolang ze maar niet aan de loop gaan ect ect en dat doen ze dus ook niet omdat het niet het type hond is om dit te doen.

Realist schreef op donderdag 21 augustus 2008, 15:41:


Je reageert een beetje pikkig maar ik bedoelde het niet pikkig!
Er zijn honden die aan de loop gaan en niet luisteren, dat zijn wanneer we op jachthondenterrein blijven- doorgaans de honden die in de vossenbouw of op het zweetspoor zelfstandig moeten functioneren. Een meutehond als bv een beagle is moeilijker gehoorzaam te krijgen, omdat hij zelfstandig zonder veel tussenkomst van de baas in een hondengroep een vossenspoor nagaat. Een ruwhaartekkel graaft vossen en konijnen uit en heeft dus ook behoorlijk veel eigen initiatief, dit heet in mensentaal: eigenwijsheid.
Een staande of apporteerhond is juist gemakkelijker gehoorzaam te krijgen omdat hij gefokt is voor het werken 'onder het geweer' heet dat geloof ik, in elk geval onder continu appel van de jager, hij loopt ernaast en wacht tot hij een opdracht krijgt. Intussen houdt hij natuurlijk zelf ook zijn ogen, oren en neus gespitst. Zo'n jachthond heeft veel meer will to please dan een meute- of bloedhond. Een jachthond zal gerust wakkerder worden van het werk in het veld, maar dat wil niet zeggen dat juist een jachthond van nature het konijn wil grijpen. Elke hond wil van nature wel een konijn grijpen.

Juist omdat een staande of apporteerhond zoveel will to please heeft en mensgericht is, wordt hij ook veelvuldig gebruikt als hulphond of blindengeleidehond. Dat zou echt niet kunnen als zijn jachtinstinct hem zo dwars zat. Daar ga je met je rolstoel over de kluiten! (sorry).

Dat was de kern van mijn verhaal!

Een vriendin met een viszla heeft geen problemen met ongewenste jachtinitiatieven. De hond heeft nooit jachttraining gedaan, het apporteren of voorstaan is nooit aangemoedigd, dus hij functioneert uitstekend als gezelschapshond en kan probleemloos mee op buitenritten. Voordeel is dat er veel will to please in zit, dus met de gehoorzaamheid zit het wel snor.