Ronny Van Den Eynden schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 16:13:


Soms zoekt men in de hoef en dan zit het ergens anders Misschien in de pees Ik zou als het lang duurt foto laten maken heb hier geen ervaring mee gehad maar soms moet je het ergens anders zoeken groet trudy

Malenka schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 20:32:

Ik loop gewoon met haar. Touw op dermate lengte dat ze kan stofzuigeren. Maar als ze te heftig werd, dan nam ik haar bij het halster vast omdat ik dan nog wat te vertellen had.


Ja dat doe ik nu veel meer dan voorheen.


Nou ja negeren?! Ik denk dat dat niet eens nodig is.
Heb haar vanmiddag op het buurweitje gezet. Toen ze door had waar we heen gingen ging ze dribbelen. Heb haar dat laten doen, maar wel met doorhangend touw, geen getrek dus. Eenmaal daar ben ik bij haar gaan zitten en ze kwam vanzelf naar me toe (al grazend), heeft me besnuffeld (zoals altijd) en gaf aan even lekker gekrabt te willen worden op haar borst/boeg. Gedaan dus en zij krabbelde mij lekker terug in mijn haren. Dus eh, zo verkeerd is onze verhouding ook niet hoor. Deed me even denken aan haar toen ze voor onze tent op wacht stond een tijd geleden.

En daarna maar eens gaan wandelen buiten. Gewoon normaal tempo. Ze deed het eigenlijk best aardig. Geen getreuzel deze keer. Toen ik werd opgehouden door mensen die een praatje wilden maken, ging Isabella als een klein kind aangeven dat ze liever door wilde lopen. Aan mijn knopen trekken (van mijn jas) is er eentje van, van die kleine streken uithalen . Ze kan het nog wel hoor, klein draakje spelen.

Groeten,
Ingrid

Hoi Jolijn,
Ik begrijp wel wat je bedoeld hoor, maar het probleem wordt nu wel een beetje groter gemaakt dan het is. Ik heb op de wei en in vrijheid helemaal geen problemen met Isabella. Ze komt in volle draf aanrennen voor haar eten of een begroeting, wil op de wei voor de wagen ook lopen en in het bos ook wel over het algemeen, alleen van de week dus niet meer na die parelli-oefening. Dat was punt 1.
En punt 2 was dat ze niet meer graag mee ging wandelen, iets dat ze vroeger een beetje te graag wilde.

Heeft niets met Iwan te maken.

Stemmingen aanvoelen kan zeker. Ben een hele tijd terug zelf nogal "down" geweest zeg maar. Isabella nam dit over en leek erg ziek. Nergens zin in, nog veel erger dan ze nu doet. Ze sjokte toen continu overal heen, liep te zuchten en te steunen. Ik maakte me toen erge zorgen om haar. Maar wat bleek: IK was degene die half overspannen was, dus ik zou zelf eerst beter moeten worden en het leven positiever moeten inzien en dan zou Isabella ook vanzelf beter worden. En ja het was inderdaad waar.

Vandaar dus ook dat ik nu vertelde: ik zit lekker in mijn vel.

Maar ik meen het serieus als ik ook zeg dat ik misschien iets te veel op het internet zit (forum) na mijn werk en in mijn vrije tijd, want die besteed ik nu dus niet aan haar en vroeger wel. Daarbij ben ik meer gaan werken en heb ik werk wat ik niet leuk vind overigens. Dat KAN allemaal meetellen, ik sluit echt niets uit hoor. Maar het hoeft niet, het kan ook heel wat anders zijn.

Medisch ... ook dat kan. Misschien toch die hoeven niet lekker, maar dan moest ik dat zien ook op de wei. Hoewel ze niet altijd helemaal zuiver loopt, maar ja de grond is ook niet zuiver recht. Snap je. Niet focussen op haar, me geen zorgen maken. Zou al stukken schelen.

Maar zo lief als ze vandaag voor me was, dat krabbelen over en weer, ik op mijn achterwerk half onder haar en maar gezellig doen samen, dat kan ik nooit denk ik bij een ander paardje bereiken of beleven.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 23:24:


De 100 brieven die hier op een dag voorbij gaan zijn ook wel
erg veel. Misschien kunnen we met zijn allen wat spaarzamer schrijven? Dan lijkt het vanzelf ook minder op Bokt (of off toppic of kwebbel forum) en spaarzamer schrijven komt de kwaliteit van elke brief ook ten goede.

Michiel

Esther schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 14:35:


Hoi Esther,

geen flauw idee! Ik weet wel dat het nooit in het voorjaar is... altijd zo middenzomer, juli/augustus... dan beginnen ze... Ik denk dat een paard instinctief weet dat het 'iets' te kort komt en dan probeert aan te vullen.
Wat ik wel weet is dat in Nederland div. bodem/mineralentekorten zijn, b.v. Selenium.... Plaats je dan zo'n grote mineralenemmer in het land of een goed blok is het absoluut over. Dus dat MOET het wel zijn!
Inderdaad, goed gevonden! Knikkerputjes ))
Groetjes,
Wil.

Hans van Keeken schreef op donderdag, 7 oktober 2004, 17:04:


Hallo Hans,
ik ben het niet met je eens. Zelf ben ik ongelukkigerwijs ook super-allergisch voor verschillende dingen waaronder (niet lachen!) hooi en gras... Om preciezer te zijn: graspollen. En helaas 'kleven' die ook in hooi.
Goed: als je immuumsysteem niet in orde is ga je ook heviger allergische reactie's vertonen. Mens en dier zijn in deze gelijk.
Zomerexceem is een allergische reactie door het steken en een bloedverdunner inspuiten van dat mugje. Als bij een paard het immuumsysteem niet goed zou functioneren worden ook de allergische reacties heviger. Niet alleen bij zomerexceem, maar ook bij steeds weer terugkerende mok, schimmel en schurft...
Zou je het immuumsysteem weer optimaal kunnen laten functioneren, door een zuivere en natuurlijke voeding te geven waardoor dit zich weer kan herstellen, denk ik dat je ook exceem op zou kunnen lossen.
De vraag is alleen: wat voor voeding?
En jouw paarden krijgen niet altijd precies dezelfde voeding, ieder seizoen zal gras een andere eiwit samenstelling hebben.... En dus ook je hooi. Dit is mede afhankelijk van de hoeveelheid bemesting, soort bemesting, zonlicht, grondsoort, grasmengsel en hoeveelheden water.

Groet,
Wil.

en zullen in de toekomst groeps- en inloopstallen voorgeschreven worden.

Nee maar wat WEL met de NH te maken heeft is dat mensen het zielig vinden
als paarden in de regen staan. En dat ze met hun voetjes in de modder staat.
Dat was mijn reden deze vraag te stellen. Zijn wij ons dat wel bewust?????
Dat die publieke opini voor ons qonsequenties kan hebben.
Want wat ALS ze besluiten dat paarden alleen nog maar met een deken buiten
mogen als het kouder is als 10 graden. Hebben we toch mooi een probleem.
Ik ben in mijn familie de enige die iets met paarden doet. De rest is er nog
nooit bij in de buurt geweest. Als ik foto's laat zien dan zijn de eerste
reakties ALTIJD das zielig dat ie in de regen buiten staat enz enz.

een beetje meer. Maar je kent mij toch al langer; sta altijd aan de kant van
de ponies

Dat wist ik al

Groetjes Karin

Karin schreef op Mon, 4 Oct 2004 21:23:24:


Even terugkomend op je vorige post - wat voor leraar citeerde je dan? Als dat iemand vanuit de regulier-traditionele paardenhouderij is kan ik me de bezorgheid helemaal voorstellen.

Ik kan natuurlijk niet voor "ons" spreken, maar ben me dat prima bewust. Het heeft een onzinkant en een nmm zinnige kant. De onzinkant is dat een LID-inspecteur ook maar nauwgezet met het "boekje" in de hand kan en moet werken en dus niet gediend is van de legio goedbedoelde "onzin-meldingen". De nmm zinnige kant is dat dierenhouders, dus ook paardenhouders, met een goed beargumenteerd welzijnsverhaal moeten kunnen komen. Dat verhaal kan zeer uiteenlopend zijn, maar sleutelwoorden daarin zijn: goede conditie, voedselvoorraad, drinkwater, keuzemogelijkheid droge plek.


???Alleen nog maar met een deken buiten... als... kouder dan 10 graden???
Wat zie jij daar voor probleem in? Mijn ponies gaan altijd al naakt door het leven
Als, zoals in geval van anti-exceem-maatregelen, een paard in zo'n Boett-maanpakje loopt is er een veterinair verhaal bij, dus ook al geen probleem...
Ik denk dat je op Bokt meer steun voor een argument als dit krijgt.


Nogmaals, misschien naïef maar ik zie het probleem niet. Met het al dan niet garnaal-be-hersen-de (die houden we er even in hoor :) ) stadjersvolk wat eventueel recreatief langsfietst heb ik geen pest te maken. Als het ze niet bevalt wat ze zien sturen ze maar een LID-inspecteur met de politie. Heb ik wel degelijk al eens op diverse niveaus gesprekjes mee gehad en als vrinden uit elkaar gegaan; geen enkel probleem mee.


Geen Disney meer?

Groeten, Egon