De Norikers van de fokkerij waar ik werkte reden we allemaal zonder oogkleppen.

Nieuw hoofdstel? Eerst de blikschaar erin, kleppen eraf.

De eigenaresse vond dat paarden gewoon om zich heen moeten kunnen kijken, omdat ze dan minder snel schrikken en meer plezier hebben in het werk omdat ze lekker rond kunnen kijken.

Arabesk schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 22:27:


Ik doe beide . Af en toe met en af en toe zonder. Met beide geen problemen. Alleen mijn jonge pard blijft wel rechter met oogkleppen dan zonder. Zodner wil hij alles kunnen zien en natuurlijk ruiken en proeven haha. Met oogkleppen schrikt hij minder van vlaggen en wapperende dingen. Dit vind hij nog steeds eng ondanks diversen schriktrainingen. Maar ja ligt er dus aan. Beide hebben voor en nadelen.

heb thuis meerdere boeken over indianen en hoe ze om gingen met dieren mensen andere natives. Wat jullie zeggen is voor de helft waar. Niet alles. en elke stam had zijn eigen "wilde " paarden.(deb ka aan de appaloosa) Idd ze werden "getemd"in het water of modder. Maar als veulen sliepen ze idd vroeger in de tenten (sommige stammen). Of werden ze vast gezet om een paal en dan werd er met een kledingstuk (waar de geur van de moeder op zat) gewreven om het vertrouwen te winnen. Dat de indianen zo goed konden zitten was ook te danken aan de gangen van het paard. En bitloos kenden ze niet een stuk touw (rawhide=gevlochten) ging door de mond heen (met 1 of 2 teugels.). De krijgers vonden eht een kusbnt als hun paard reargeerde om hun been hulpen en handen ,voor rechts en links en halthouden. Daar waren zelfs wedstrijden in.Er waren ook stammen die geen paarden kenden/hadden.

Christel Provaas schreef op vrijdag 8 augustus 2008, 22:02:

Ik geloof écht niet dat je beseft wat je hier nu schrijft.
Heb je het ooit bij jezelf geprobeerd?
Awel, ik wél !!!
Ik heb namelijk een klassieke gitaaropleiding achter de rug.
Mijn eindexame klassieke gitaar heb ik moeten/mogen spelen voor een 500 koppig publiek.
Laat ik je nu vertellen dat ik in die periode werkzaam was - louter om den brode - als loader/sorter bij DHL, op de luchthaven van Zaventem. (7 ton goederen versassen per persoon per nacht ...)
Geloof me, de vingernagels van mijn rechterhand - noodzakelijk om de nylonsnaren van een klassieke gitaar correct te kunnen toucheren voor een juiste klank en vingervlugge souplesse - zagen hier behoorlijk van af.
1 week vóór mijn gitaarexame scheurde de nagel van mijn ringvinger-rechterhand.
Een gescheurde nagel heeft gemiddeld 5 à 6 weken aangroeitijd nodig.
Er zat dus niets anders op dan mijn gescheurde nagel te lijmen.
Hoe gaat het in zijn werk:
1. vijl de scheur zo zuiver mogelijk bij, zodat er geen voelbare braam meer aan zit.
2. wikkel een cigaretteblaadje om de beschadigde nagel.
3. Laat enkele druppels superglue op het gescheurde nageldeel druppelen.
4. Laten uitharden.
5. Verwijder het overtollige cigaretteblaadje
6. Vijl opnieuw bij, tot de restauratie één geheel vormd met de natuurlijke nagel.

Deze drastische ingreep is net voldoende om een klassiek gitaarexame te overbruggen.
Maar doorscheuren doet de nagel uiteindelijk wél, en de herstelperiode mag je meteen factor 3 vermenigvuldigen.

Ik geloof dus nooit dat een hoef van een paard - die uiteindelijk permanent een enorm gewicht moet dragen, en dus onder permanente druk staat - kan opgelost worden door er een ingreep met lijm (in deze - zoals aanbevolen : 2componenten-lijm).

Een beetje lijm aan je nagels is al écht niet aangenaam. Wat moet dan die rotszooi aan een paardenhoef niet teweeg brengen?
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Piet schreef op zondag 20 juli 2008, 7:34:


En Jolanda ben heel benieuwd hoe is het nu met je paardje??????

Dank je wel Piet, en ja Conny, het is hier inderdaad heerlijk, zowel voor ons als de paarden. Kom maar eens een kijkje nemen
Tropische groetjes, anna

Peter Donck schreef op woensdag 6 augustus 2008, 9:07:


sanda is in elk geval een paard naar mIJn hart, maar je bedoelt de kleur nietwaar? heb af en toe iets opgepikt van de discussies en alle nuanceringen van kleuren zoals die van sanda, maar heb geen idee hoe je haar kleur zou noemen...(?) In m'n encyclopie zie ik : dun with dark poins. Ze heeft prachtige appeltjes die er extra uitspringen als ze 'goed in haar vel zit'.

van lennep schreef op woensdag 6 augustus 2008, 13:15:

Hai Nick, zoveel mensen openden 'm tegelijkertijd dat 't niet meer lukte, helaas. Nu moet het wel weer kunnen!


Hai Esther, dank je wel!
De sidepull is er een met een harde (zo'n gevlochten) neusriem, de (lange) teugels zitten niet drect aan de neusriem verbonden maar inderdaad een stapje hoger. Zal es een close-upje maken...
We doen ons best om de olievlek te verspreiden en hadden laatst een succes: na vele paarden met koliek heeft een buur met racepaarden twee van zijn 12 paarden in de paddock gegooid, in navolging van ons toen we hem vertelden dat onze paarden nooit koliek hebben, omdat ze altijd beweging hebben en altijd gras en hooi te eten hebben. Deze twee mogen nu buiten staan en gras eten omdat ze geen races meer lopen, de een drachtig de ander geblesseerd; de arme racepaardjes die nog wel races moeten lopen staan dag en nacht op stal en krijgen slechts 1 handje gras per dag. Dood door koliek is dan ook een ingecalculeerd risico.... Maar enfin, we bekijken het positief, 2 paardjes die een iets beter leven hebben nu.
Groetjes, anna