Nils Vellinga schreef op maandag 4 augustus 2008, 21:11:

Nee joh Nils, Herman doelt op 't eerste bit was is gevonden, dat dàt bij een begrafeniskar was!!!! Herman heeft altijd respect!

My best whisper is a thought

Nils Vellinga schreef op maandag 4 augustus 2008, 21:11:


Herman zal nog onder de indruk zijn , zeker niet zo bedoelt , zo ken ik hem niet !

Caatje schreef op maandag 4 augustus 2008, 21:17:


Zoals ik het bedoelde en zoals HC het schreef - citaat: "Heel toepasselijk binnen dit onderwerp dat het eerste bit wat bekend is bij een begrafeniskar gevonden is."
Alleen, in het zinnetje van HC ontbreekt 1 komma. Als dat er zou staan wordt alles iets duidelijker
Dus: "Heel toepasselijk binnen dit onderwerp dat het eerste bit wat bekend is, bij een begrafeniskar gevonden is."

Precies zoals Caatje het interpreteert.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

eddy DRUPPEL schreef op maandag 4 augustus 2008, 21:18:


Niks onder de indruk.
Het gebeuren heeft mijn zelfvertrouwen enorm versterkt.

Ik heb door dit hele gebeuren een héél andere kijk op Veldre gekregen.
Haar eenvoud en subtiliteit ... en daar ben ik wel behoorlijk van onder de indruk.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Herman schreef op maandag 4 augustus 2008, 21:59:


Zoals ik zei dus !Hij is nog inder de indruk ! van wat !!!mocht je zelf invullen ! Heb je gedaan ook

Nils Vellinga schreef op maandag 4 augustus 2008, 21:04:


Het gros, algemeen , gemeengoed ,algemeen aanvaard ! Hier dus niet !!Toch Nils ??

Nils Vellinga schreef op maandag 4 augustus 2008, 21:11:


Dan heb ik een mooie oplossing aan de hand

Een begrafenis behoort niet eens gemend te worden, maar door palfreniers en lakeien geleid. Zie vele oude en minder oude literatuur en recentelijk meen ik nog vrind Bernhard . Stapvoets sowiezo. Exit bitten, exit wat-voor-extra-risico-dan-ook. Voila . . .

e m kraak schreef op dinsdag 5 augustus 2008, 0:16:


En jij hebt gelijk. Ik heb het ooit 1 x mee mogen maken.

Onze oude instructeur, ex-gympleraar.... wilde graag begraven worden met 'onze' Friezen en de rouwkoets. We hadden toen een groep van 8 Friese paarden en hij leerde ons a la de monde rijden.... en allerlei leuke dingen.
Achteraf deed hij zelfs schriktraining door rond te gaan lopen hopsen met het arreslee bellentuig ) Eh... geen Fries meer onder de indruk hoor.
Man was zijn tijd ver vooruit. Op 90-jarige (!!!!!) leeftijd sprong hij nog steeds met 1 sierlijke boog op een Fries. Ik deed en doe het hem niet na.
Hij is gestorven op 92-jarige leeftijd en wilde in deze traditie begraven worden.

Het was supermooi om deze man op deze traditionele wijze weg te brengen.
Vierspan Friezen, zwarte kleden eroverheen en zwarte pluimen op het hoofdstel.
Een open rouwkoets, afgewerkt met zware kleden en een kleed over de kist.
Alle kransen hingen aan speciaal daarvoor bestemde haken aan de buitenzijde van de koets. Dit type koets had flambouwen aan de hoeken, vier stuks dus.
Er horen kaarsen in te branden tijdens de rit naar de begraafplaats.
Iedere flambouw is gewikkeld in zwarte voile.
De koetsier op de bok mende het achterste span, het voorspan werd a la de monde (hoop dat ik dit goed schrijf!) bestuurd door de palfrenier. Ook op de bok, naast de koetsier, zit een palfrenier.

Direct achter de koets liep ook een palfrenier (ik) met het Friese rijpaard van de overledene. 1 rijlaars achterstevoren in de beugel gestoken.
Daarachter, te voet, liepen zijn leerlingen. Zo'n stoet mag uitsluitend stapvoets over de openbare weg gaan. Ook naast de koets liepen vier begeleiders.

Omdat de stoet dwars door de binnenstad van Gouda ging hadden we nogal bekijks. Vergane glorie...... Mensen stonden langs de kant te kijken en een inderhaast toegesnelde agent stopte alle verkeer.

Bij de begraafplaats aangekomen rijdt de koets naar de aula en stopt daar voor de deur. De palfrenier komt van het rijtuig af en samen met iemand anders openen ze de achterste koetsdeur. Op het moment dat de kist de koets uitschuift steekt de koetsier op de bok zijn zweep rechtstandig omhoog. Alle begeleiders draaien hun gezicht naar de kist, nemen hun hoed af en groeten de overledene.

Pas als de kist en de nabestaanden allemaal zijn verdwenen in de aula mogen de hoeden weer opgezet worden, de flambouwen gedoofd.... en mag het rijtuig het terrein verlaten, alles stapvoets.

Het heeft op mij indertijd een geweldige indruk achter gelaten.
Stukje traditie... heel erg mooi!

Wil.

Wil schreef op dinsdag 5 augustus 2008, 1:35:

Prachtig. Maar men windt zich hier op over het feit dat de koets getrokken werd door paarden die met bit gemend werden. Schande! De antibit-lobby regeert hier zelfs over de dood.
Wie bepaalt trouwens wat hoort en wat traditie is en waarom zou je je daaraan moeten houden? In zoiets als een begrafenisritueel? Sinterklaas wordt ook wel eens op een bruin paard binnengehaald.