Caatje schreef op maandag 4 augustus 2008, 17:01:


Toen mijn haflinger de ergste vorm van spierbevangenheid had een paar jaar geleden, is er iemand vanuit de kliniek in Utrecht bij geweest en die zei dat je vit.E moet geven ter voorkoming.( en proberen zo regelmatig mogelijk beweging te geven)
Dat doe ik al jaren en hij heeft het gelukkig nooit meer gekregen.
Waarom hij het toen kreeg is nog steeds niet duidelijk, geen van de factoren speelden echt een rol.

Piet schreef op maandag 4 augustus 2008, 14:03:


Goed plan
Heb 2 foto's geplaatst...
Het rare hieraan is dat de hoef vlak na de zweer bijna helemaal goed gegroeid was. Er was van de zij- en onderkant niets meer te zien. Tot op een dag opeens weer een hele barst in de hoef zat

Greets,
Martina

Huertecilla schreef op maandag 4 augustus 2008, 17:02:


Thanks

Martina schreef op maandag 4 augustus 2008, 17:34:


volgens mij kan je met géénéén produkt de trekkracht tussen spul en hoef
zo opdrijven dat de scheur niet opengaat,
je kan de oprukkende scheur wél de pas afsnijden door er dwars op
één of meerdere gleuven in te raspen
(zorg alleen dat je niet door de hoefwand heen raspt !)
op die manier wordt de splijtkracht gedekomponeerd in zijdelingse krachten
dan krijg je hoogstens een barst parallel met de kroonrand
die verder zal afgroeien
onderaan de hoefwand zo kort mogelijk maken
ter hoogte van de scheur de hoefwand zo dun mogelijk
en eventueel een V in raspen
dus als het ware de scheur eruit raspen....

boven de bovenste dwarse raspgleuf zal de hoefwand normaalgezien
weer egaal bijgroeien

eddy DRUPPEL schreef op maandag 4 augustus 2008, 11:02:


Ha ja ... hier kan ik dan eindelijk zélf ook eens uit mijn persoonlijk ervaringsvaatje tappen.
'k Heb afgelopen vrijdag met Veldre een grote bosrit gemaakt. Het doel was werken aan onze communicatie én het vertrouwen. 't Was nodig, want er diende één en ander dringend terug bijgestuurd te worden.
Picknick en drinken meegenomen, en héél veel geduld en goede moed. (Het hele veerhaal zet ik hier nog wel eens neer).
Tijdens de rit hebben we voor Veldre allemaal nieuwe situaties opgezocht in de bossen van Averbode waar ze nogt nooit geweest was.
De communicatie tijdens deze rit werd per minuut alleen maar beter.
5 uur later zijn we terug bij de Poedertoren.
200 meter voor de finish komt er plots een auto uit de bocht gescheurd, recht op ons af. In een flits draait Veldre zich 180° om en wil er vandoor. Maar vlak achter ons is Pieter met Fantast. Veldre bedenkt zich, en ik kan haar terug richting Poedertoren zetten.
Op dat ogenblik zijn de hengsten en de ruinen verderop in de wei aan het roepen. Er komt tegelijk terug een kleine camionette uit de bocht gereden.
Waar ik altijd al schrik voor gehad heb gebeurt ook. Veldre denkt geen seconde na, en tracteert mij op een ongevraagde rengalop. Ze gaat met mij aan de kletter.
Veldre is reuzegroot!, beresterk!, en door de vorige eigenares uitsluitend mét bit gereden!
Ik reed én rijd haar ALTIJD zónder bit. Daardoor had ik ze binnen de 50 meter terug tot stilstand. Pech voor mij, er stonden in de wei waarnaast ik Veldre tot stilstand had gerkegen een aantal koeien die zo nodig even moesten komen aanlopen om te zien wat er allemaal gaande was. Veldre flipte zo wat, maar ze bleef voldoende staan waardoor ik de kans had om af te stappen en haar aan de hand verder naar de Poedertoren te leiden.
Maar... gooi daar nog een dikke jeep en een klein fiatje en enkele fietsers in beide richtingen die die allemaal wilde passeren, en het plaatje was compleet.
Pieter was ondertussen ook af gestapt en samen hebben we beide paarden veilig en terug tot rust op de Poedertoren gekregen.

Wat ik hiermee wil zeggen: Dezelfde situatie mét bit, en er waren ongelukken gebeurd! Eerst en vooral omdat je zo'n sterk paard NIET tot bedaren krijgt met wat dan ook in de bek. (Dat verklaart meteen ook waarom Evelien - vorige eigenaar - nooit durfde galoperen tijdens een buitenrit).
Toen ik van Veldre afsprong had ik enkel haar teugels om ze bij mij te houden en te leiden. Veldre liep niet gewoon effe braaf met mij mee. Ze was enkele minuten écht freacky van de situatie. Ze sprong letterlijk met grote galopsprongen van de ene kant van de weg naar de andere. Op een bepaald moment zelfs sprong ze gewoon de gracht in. Ik mag er niet aan denken welk effect dit in Veldre's mond zou gehad hebben als daar nog een bit aan had gehangen.
Om dan nog te zwijgen over de blijvende deuk in de brose relatie tussen mij en mijn paard...
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art."

Huertecilla schreef op maandag 4 augustus 2008, 11:17:


Ik zal nooit roepen dat een bit altijd wreed is.
Ik heb erváren dat een bit altijd wreed is.


Dat je ook perfect bitloos kan mennen .....

En wie was de dooie? Misschien wel een ruiter die van zijn paard werd geflikkerd en ongelukkig ten val kwam toen het geschrokken dier aan de kletter ging ...met bit.
_______
Herman
"Art in Nature - Nature is Art"

Hallo allemaal! Ik heb een 5-jarige Friese ruin en hij heeft last van mok en rasp, in een lichte vorm.
Ik probeer er alles aan, zo weinig mogelijk wassen en als er dan gewassen wordt de benen met betadine shampo en goed drogen. Veearts heeft hem tot twee keer toe injecties gegeven tegen schimmels en mijten. Verder heb ik mij de krampen gesmeerd aan Vetaderm (ook via dezelfde veearts). Soms lijkt het te verdwijnen en dan ineens is het er weer. Van Friese boeren kreeg ik het advies "slaolie" of afgewerkte olie (laatste niet geprobeerd want m.i. is dit chemisch afval). Via via nu weer een nieuw middeltje Shapley's M-T-G (main-tail-groom) schijnt overal tegen te werken. Ook via via Sebacil in huis, maar durf dat ook niet te gebruiken, is namelijk verboden en mij lijkt dat dat niet voor niets is. Jeen (de Fries dus) loopt zeker 12 uur per dag lekker buiten, heeft een perfecte stal (buitenstal), krijgt onbeperkt ruwvoer en iedere dag voldoende beweging. Stal is brand- en brandschoon en kurkdroog. Kortom, ik weet het niet meer. Heeft iemand van jullie ervaring met mok en hoe zorg ik er voor dat het verdwijnt of onder controle gehouden kan worden? Alvast bedankt voor de te ontvangen tips.

Martina schreef op maandag 4 augustus 2008, 17:30:

Fikse kwartierboogjes maken zou ik zeggen. Ooit heb ik een gat van uitgebroken hoorn dichtgelijmd met zuurvrije tweecomponentenlijm, dat werkte afdoende, maar beter is het voor te zijn (niet dat je daar nu wat aan hebt): op die plek wil de hoef nl altijd graag wijken dus is een kwartierboog die de splijtkracht daar opvangt een goede voorzorgsmaatregel.

Anja Seijn schreef op maandag 4 augustus 2008, 19:48:


Weet iemand hoe we ANja naar mijn berichten hierover kunnen leiden ik zoek me te pletter maar vind dus niets terug .Titel van de berichten was : Wat ik ondertussen heb bijgeleerd over mok. en er was behoorlijk wat respons op maar zoekfunctie nougabolle !!

Peter Donck schreef op maandag 4 augustus 2008, 18:23:
Slik... Waar maak ik dat soort gleuven...? Halverwege de kroonrand en zool? Hoger, lager? En hoe diep...?
Net als de horizontale 'bobbel/barst' die de uitgroeiende hoefzweer was dus eigenlijk. Zou kunnen verklaren waarom de barst in eerste instantie dus niet ontstond, maar pas nadat de hoefzweer weer (bijna) volledig uitgegroeid was... Toen kwamen de krachten weer volledig op die hoefwand.
Dat is wat ik nu al een hele tijd doe om de druk ervan af te houden, maar dat helpt helaas niet genoeg. De barst wordt niet kleiner. Ik zal dus aan horizontale gleuven moeten beginnen. Heb je toevallig foto's van zo'n hoef? Dan zou ik ff kunnen zien hoe zoiets eruitziet...

Arabesk schreef op zaterdag 2 augustus 2008, 17:47:

Martina schreef op maandag 4 augustus 2008, 20:02:


Hij zal niet kleiner worden, hij moet naar beneden uitgroeien.
Zet eens een streepje met een watervast iets precies naast het begin van de scheur, zo kun je zien of hij mee uitgroeit of weer hoger scheurt.

Piet
Krom past niet op recht

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 21:17:


Maar je wilt niet alleen dat het hoefbevangen paard staat, je wilt óók dat het Loopt. En dan lijkt mij een strobed niet de aangewezen plek.


Diep los zand hoeft helemaal niet mul te zijn, zie mijn reactie even hier boven.


HIER gaat je vergelijk mank!
Een hoefbevangen paard zal zijn hoeven niet laten vallen , hij zal voorzichtige stappen zetten en dan is het belangrijk dat de bodem gemakkelijk wijkt voor de druk van de toon. En IK ben er niet zeker van dat dit in een strobed gebeurd, wel in zand.

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op maandag 4 augustus 2008, 20:09:


Verschil in zachtheid en meegefelijkheid van de bodem Nils !tuurlijk laat een paard die zo'n pijn heeft zijn hoeven niet vallen !