charlot van r schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 13:19:


achterin zit trouwens nog een paddock waar ze vrij mogen lopen je hebt de showpiste; de trainingspiste en dus ook nog een paddock, maar daar kom je niet met die rondleiding. grappig detail vond ik dat er elke dag iemand van de crew (lotje trek ?) worteltjes in plakjes moet snijden om als beloning te gebruiken bij de vrijheidsdressuur. En dan heb ik het niet over een paar worteltjes he

Piet schreef op donderdag 31 juli 2008, 20:26:

Jij noemt een niet bodemparallel hoefbeen, dus een gekanteld hoefbeen?
Het hoefbeen zat toen anders WEL evenwijdig aan de wand.
Door het fors inkorten van de hielen, zat direct na de bekapping het hoefbeen ook evenwijdig aan de bodem. Voila ... technisch en theoretisch gezien, mooi NIET gekanteld hoefbeen ... bevangenheid opgelost ...
Nou niet dus; dat was te simpel gedacht.

Allerlei andere pezen en/of spieren dacht daar anders over en begonnen op te spelen. Gevolg was dat het hoefbeen haar oude stand wilde gaan opzoeken, de hielen mega hard gingen groeien (was niet meer tegen aan te vijlen), de pezen dik en ontstoken raakte, hoefzweren als bijkomende complicatie, en de hoef een paar weken na deze bekapping ineens WEL een fikse knik vertoonden ...

Aan de hand van die gegevens en foto's kon ik van buiten al zien wat er van binnen fout ging; had ik geen röntgenfoto meer bij nodig.

Deze vorm van bevangenheid ging pas echt over toen de hielen wat (!!) langer werden gelaten en de tenen fors afgerond.
Nu gaan we voor de geleidelijke weg. Beetje bij beetje de hoef naar de normale positie begeleiden; dat kan, nu het acute weg is.
Want daar ging het hier om ... hielen verlagen bij een acute bevangenheid.

In beeld:
Na eerste bekapping:

Geen ring in de wand te zien, ondanks dat ze vanwege de hoge hielen dus al tijden een soort van "bevangen" zou moeten zijn. Teen vrij lang gelaten.

Tussenliggende periode ging ze steeds vaker en vaker de hielen ontlasten door afwisselend continu zo te gaan staan:


Na de tweede bekapping (7 weken later; tussendoor vijlde ik zelf):

Er zijn al wat meer ringen zichtbaar, maar nog niet enorm veel. Pony liep nauwelijks nog.

Nog eentje van de onderzijde om te laten zien hoe kort de hielen waren, hoe breed de straal. Bloedplekje na bekappen van de hielen is zichtbaar.


En deze foto spreekt voor zich ... ca. 3 weken na bovenstaande foto:

Het 'mooie' driehoekje is nog altijd te zien, maar daarboven gaat van alles fout. Ringen, hoefzweer. Voet is zichzelf enorm aan het corrigeren, maar kreeg de kans niet vanwege inkorten hielen en lang laten teen.
Ben er toen op advies van DA en mijn oude hoefbekapper helemaal vanaf gebleven. Na een dikke maand, liep ze weer en kon ze eindelijk "anders" bekapt worden; toen zag haar voetje er zo uit:


Ben het ermee eens .. niet zoals het hoort gekeken naar natuurlijk bekappen, maar ze liep hier gelijk mee weg; zelfs een stukje in draf op de harde weg; iets wat ze al maanden niet meer kon.

Inmiddels zien ze er dus zo uit:


Geen groeiringen meer; dus hoef is voor zichzelf in ieder geval weer in balans.

Het hele verhaal is voor mij in ieder geval een praktisch bewijs, dat het verlagen van de hielen bij mijn pony niet zo'n goed idee is, al is het theoretisch gezien dan nog zo logisch ... ik ga het in ieder geval niet nog eens uitproberen, want ben er erg van geschrokken.

Olie....... vuur.............

Isapaardje schreef op vrijdag 1 augustus 2008, 15:40:


Als ik de hielen verlaag ga ik toch niet verder dan de zool,ik zie dat de zool ook is weggehald en dat doet zeer.
Als je de toon goed afronden de hiel verlaagd zoals de zool het toelaat kan je bijna om de twee dagen wat wegvijlen en gaat het gelijdelijk.
Ook de straal mkan pijn doen als hij inerens wat gewicht te versjouwen krijgt wat die voorheen niet deedt.
Ben blij dat pony weer lekker loopt
Conny