Eva Saegerman schreef op zondag 20 juli 2008, 23:53:


Een van die meer dan 6:
Als de mens met speciaal snokhalster, heen en weer trekken en hekken achter zijn kont, het voor het paard buiten de trailer maar 'onveilig' genoeg maakt zal hij er in gaan.
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Eva Saegerman schreef op zondag 20 juli 2008, 23:53:


Er gebeuren twee cijfers die nog niet genoemd zijn. Na het rijden laat ik een willekeurig kind dat mijn paard in de kar te zetten. Er lopen er genoeg en beide leren ervan, ik doe dit bewust, niet uit gemakzucht.

7. Paard heeft geen angst, paard ziet nut (er hangt altijd voer), er is geen relatie, paard gaat de trailer in.

Of: Na het rijden zadel ik af, paard staat naast -niet achter- de trailer en ik als er geen kind beschikbaar is zeg ik tegen het paard: "ga d'r maar in", ruim intussen mijn spullen in de auto.

8. Paard heeft geen angst, paard ziet nut (er hangt altijd voer), er is de vrije keus en paard besluit erin te gaan.

Maw de relatie is niet alles bepalend. Ik heb het al eerder geschreven, ik vind dat er m.b.t. trailerladen over het algemeen wordt uitgegaan van een vooropgestelde ingevulde angst, een menselijke angst 'dat het paard de trailer vast wel eng zal vinden'.
Zou je een paard in een rotsgebied loslaten, dan zouden ze zonder angst door doorgangetjes en over smalle richels lopen als er verderop eten te bemachtigen was.

Christel Provaas schreef op maandag 21 juli 2008, 8:03:


Ja, ja ja nu komen we ergens! Interessant Eva en Christel!

Dus terugkomend op mijn stelling, soms is het niet van belang te werken aan de angst (is er niet) of aan de relatie (is ok qua vertrouwen in elk geval), maar aan het nut.

Ik heb hard mijn best gedaan om de natuurlijk leefsituatie van mijn paarden zo goed mogelijk te evenaren..... met als gevolg dat al het andere ('werken', gras elders (er is genoeg), uit met het baasje (baasje komt elke dag op de wei) ed) niet meer 'nuttig' is.
Als ik dan eens weg wil met 1 van mijn paarden, denken die dat ik wel gek MOET zijn, want waarom weg als alles hier is?????

Zo slaat de boomerang van goede zorg voor mijn paarden in mijn nek terug :)

En dan

Marleen den Arend schreef op maandag 21 juli 2008, 9:16:

Ik vraag me af of het niet misschien iets te menselijk gedacht is, dat het paard de connectie legt dat wanneer hij hier alles voor mekaar heeft, er geen reden is om in een trailer te stappen. Een paard loopt ook met je mee, terwijl hij dan net zo goed zou kunnen denken: ik heb alles al, dus waarom zou ik meelopen. Blijkbaar geldt het dáár niet.
Ik denk dat trailerladen met name zo beladen is omdat de begeleider het spannend vindt en er een punt van maakt. Maar in wezen is het net zo 'spannend' als over een balkje stappen, onder een poort door lopen of door een waterplas gaan. Het zit voor een groot deel in het hoofd (en dus in de lichaamstaal, hoe verborgen ook) van de mens: de kar in stappen is eng en niet leuk en je ziet het nut niet maar het moet eigenlijk toch. Dan zend je dus dubbelzinnige informatie uit, hoe hard je dat ook niet wil. Laat je dit twee keer gebeuren, dan heb je zelf het probleem gecreëerd.

Misschien een belachelijke vergelijking, ik heb het hier al eens geschreven, maar ik heb zelf ervaren dat het werkt en misschien helpt het iemand: zorg dat ALLES in jou naar voren wil lopen als je met een twijfelend paard de kar in wil. Om daarbij alle negatieve gedachten ("als-ie het maar doet, ik wil hem niet slaan, straks sta ik hier nog, hij gaat stoppen als ie één voet op de klep heeft, ik voel het touw al strak staan, als ie maar niet gaat steigeren") voor 100% uit te schakelen omdat je anders tweeledige info uitzendt, stel je je voor dat er vóór in de trailer iets onvoorstelbaar lekkers ligt, waar je heel veel zin in hebt. Ik visualiseer dan bv een verse tompouce van de bakker uit een naburig dorp, het water loopt mij dan al in de mond, "Kijk! daar ligt-ie in al zijn heerlijkheid op me te wachten!" nou dan wil alles in mij daarheen lopen en een twijfelend paard loopt dan mee. Het is niet anders dan een doorgang door een poortje.
Focus is alles.

Christel Provaas schreef op maandag 21 juli 2008, 9:57:


, helemaal mee eens......heel vaak is dat het zetje wat mens en paard nodig hebben. Alleen dan kan het nog zo zijn dat een paard keihard de andere kant op focust en ondanks al jouw 'het goed doen' bedankt voor de eer.
Bovendien wil ik dat een paard voor mij de trailer in gaat, niet achter mij.
Mocht je ooit zo'n tompouche over hebben? Of heeft ie ook beste moorkoppen?

Piet

hoof issues are man made; not genetic

Piet schreef op maandag 21 juli 2008, 10:04:


Wat ik ook zit te denken....... je blijft toch continue bezig je paard te foppen als je hem traint door te oefenen met leuke kleine graasritjes, terwijl je weet dat je weer van voren af aan moet beginnen als je een keer een lange rit moet maken naar iets wat hij minder leuk vindt?

Je blijft spelen met zijn vertrouwen..... eerst wil hij er niet in door de laatste ervaring, dan ga je hem 'verleiden' toch zijn grenzen te verleggen, te vertrouwen in jou en de trailer en zichzelf, dan komt hij eindelijk op het punt dat zijn vertrouwen hersteld is en dan wordt al dat vertrouwen in 1 klap weer afgebroken door een 'vervelende' rit.
Wij als mensen weten de opbouw van dit plan van voren af aan, je paard weet dat niet en laat zich 'verleiden', gaat je steeds opnieuw hierin vertrouwen....... hoe fair is dit?

Ik weet niet, het voelt een beetje fake voor mij.

Dit geldt natuurlijk alleen voor de categorie paarden die deze tendens vertonen, verder vind ik met het proces niets mis. Alleen het keer op keer moeten herhalen ervan als 'truc'.

Marleen den Arend schreef op maandag 21 juli 2008, 10:27:


Je haalt de dingen door elkaar. Je gaat hem niet verleiden en het is geen truc, want verleiden is lokken. Je gaat hem trainen om eraan te wennen. Jij hebt honderd keer het alfabet in kleine stukjes opgezegd en als je een fout maakte begon je opnieuw. Uiteindelijk kon je alle 26 letters achter elkaar opdreunen.... Het zat er voor de rest van je leven in. Sjeeeezus, wat een mooi voorbeeld, die moet ik onthouden ) Hij went aan het gedoe in en rond die trailer door met hem alles wat hij eng vindt te oefenen. Net zolang tot dat ie denkt "oow , da's niks" Je leert hem dat hij niet meer hoeft te schrikken als hij zijn evenwicht verliest, maar dat hij beter een been kan verzetten. Dat hij gerust kan leunen tegen de voorste stang als er geremd wordt, kortom dat het rijden in een trailer een 'fact of life' is en dat hij dat moet aanvaarden en zo goed als hij kan mee om moet gaan.
Je traint het nog beter door, hoe lang de rit ook duurt, van "motor uit" een klick te maken, waardoor hij weet dat de oefening goed is gedaan, is afgelopen en daarvoor een beloning krijgt.
Zo ongeveer leerde Bailey dolfijnen 6km uit de kust te zwemmen, daar hun ding te doen en weer terug te zwemmen, met als beloning.... een visje.
Door erna te laten grazen maak je van de hele trailerrit een apart, op zichzelf staand iets. Hij zal het dan minder snel betrekken op een bezoek aan de veearts of iets dergelijks, of keihard werken.

Piet

hoof issues are man made; not genetic

Marleen den Arend schreef op maandag 21 juli 2008, 9:16:

Nee hoor. Mijn ervaring is dat als de paarden eenmaal weten dat hun fantastische (eigenlijk normale dus) omgeving blijvend is, ze het wel grappig vinden om zo af en toe iets met mensen te doen.
Mijn ervaring is namelijk ook dat paarden het best leuk vinden om samen met mensen te werken.
Het is maar net wat je met dat "werken" doet. Ga je in de weer met sporen, zwepen, enge bitten, hindernissen, moeilijke gymoefeningen (bleh, had ik vroeger ook zo'n hekel aan ) in een zware bak, en andere ellende, dan zal dát eerder de reden zijn waarom ze niet met je mee willen.

Piet schreef op maandag 21 juli 2008, 7:47:



En dan is het trailerladen voor de Monty Roberts adepten geslaagd
Vieze herinneringen aan Damme 2007 bij deze...

Marleen den Arend schreef op maandag 21 juli 2008, 10:27:


Paarden leren toch gewoon dat dit helemaal niet zo akelig hoeft te zijn door een opbouwende training. Als zij er in berusten straks mag ik er terug uit ... leren zij dat het helemaal niet zo erg is. Het gaat niet over systematisch foppen van je paard het gaat over conditioneren. Mijn jaarlingen lijken wel geboren op de trailer. Erop wil voor hen zeggen leuke mensenspelletjes gaan doen zoals een bezoekje naar de PT, een boswandeling, geborsteld worden, aandacht krijgen, ... ze staan graag in de kudde, maar hebben ook zin in avontuur.
Het is toch niet van: hé, komaan vertrouw mij nou maar lekker en daarna sla ik de klep lekker dicht ... haha gotch'a!!!!!!!! Want een normale mens weet dan dat hij de eerstvolgende keer serieus in de penarie zit.
Trouwens ze moeten het gewoon leren, want wat als jou paard dringende zorgen nodig heeft ... of wel kent hij het al en gaat hij erop omdat hij erin berust ofwel FOP JE HEM ECHT op dat moment. Geef mij dat eerste maar

marjolijn schreef op maandag 21 juli 2008, 11:04:


Juist!


Yep, en dat is net het "nut" of het leuke, aangename, dat volgt na het trailerladen waarom paarden doen wat ze doen

Paarden zijn steppereizigers, van plaats naar plaats, het ene seizoen daar het andere ginder en de volgende hier en dan weer terug bv
Zou het óók daarmee te maken kunnen hebben waarom ze zo graag wandelen met ons? Omdat we ze meenemen naar een ginder-plaats en terug? Dus genetica en plezier in een soepke?
Dus aangeboren neiging om samen te werken en aangeleerde invloeden (leuke dingen worden geassocieerd?)

Cindy Helms schreef op maandag 21 juli 2008, 11:48:



Piet

hoof issues are man made; not genetic

Eva Saegerman schreef op maandag 21 juli 2008, 11:51:


vegetarische dan toch wel zeker?
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Piet schreef op maandag 21 juli 2008, 11:53:


Bouillionneke van paardenvlees in da soepke?
Bwa dan liever de BBQ van Peter, waar we nog steeds op wachten voor het volgende FORUMFEEST
Tuuut tuuut feeeeeessssst!!
En nee Peter, de shetties blijven veilig thuis !