Britt Claeys schreef op donderdag 17 juli 2008, 22:50:


Misschien voorlopig nog niet doorzitten? Want de problemen lijken te komen zodra je meer gaat zitten. Om de rug te ontzien zou je misschien in draf kunnen blijven lichtrijden en in galop eventueel de verlichte zit aannemen. Of eerst vrij laten galopperen, dat d egalopspieren wat opgewarmd zijn? Misschien land je zwaar, ik noem maar wat? Als de rug nog gevoelig en onbespierd is, heeft het gewoon tijd en training nodig.
Heb je het gevoel dat ze je met onregelmatig draven op het andere been wil hebben? Doet ze dat alleen op één hand? Deed ze dat bij Eddy ook? Is Eddy lichter/zwaarder dan jij? Liep ze bij hem ook wel eens onregelmatig? Rijdt er wel eens een ander op? Hoe loopt ze dan?

Britt Claeys schreef op donderdag 17 juli 2008, 22:50:


Paarden hebben wel een long-term geheugen zeker ivm pijn associatie (waarom worden veel paarden reeds wild van een watje alcohol dat over hun hals gestreken wordt of een DA die naast hen komt staan? Omdat ze weten van de vorige keer dat er een injectie volgt) . Ik zeg niet dat ze zo verschrikkelijk hard nadenken en bepaalde dat-zou-ooit-wel-eens-kunnen- linken gaan leggen zoals bepaalde zeer vooruitdenkende mensen. Maar als een paard ooit zeer ernstig of langdurig pijn hebben gehad tgv "trauma" ... ookal is dat trauma verholpen of is de pijn behandeld ... op een bepaald moment wordt dat gedrag, normaal gedrag voor hen. En je moet dan al verdomd sterk in je schoenen staan om ze dan daar weer door te kunnen werken.

Cindy Helms schreef op vrijdag 18 juli 2008, 8:57:


Hoef je niet sterk voor te zijn
Je krijgt het gedrag wat je beloont Cindy, vooral als het een soort 'geheugenpijn' is, dan is het een kwestie van markeren waar het goed gaat en daarna dat moment belonen, want beloond gedrag vermeerdert.
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Piet schreef op vrijdag 18 juli 2008, 9:54:


Het watje is de poisened cue...Geen watje meer gebruiken?
Of ben ik nu een watje

Gr Esther

Piet schreef op vrijdag 18 juli 2008, 9:54:

Sterk in je schoenen staan was figuurlijk en niet letterlijk bedoeld
Niet iedereen houdt van bokken of voelt zich veilig op een bokkend paard. Het vraagt lef om er dan weer telkens opnieuw op te stappen en moed om je zo ontspannen mogelijk op te stellen. Zeker als je er ietwat bang voor bent en weet dat het gaat gebeuren. Ik spreek uit ervaring. En daarbij moet je dit gedrag dan nog kunnen negeren (ook onbewust!) en goed bedrag kunnen belonen ... dus idd moet je sterk in je schoenen kunnen staan op zulke momenten, volgens mij. Figuurlijk dan

van lennep schreef op vrijdag 18 juli 2008, 10:04:


het watje is niet altijd de trigger, en soms moet je dat watje wel gebruiken als je geen vies abces wil

Cindy Helms schreef op vrijdag 18 juli 2008, 10:55:



Vertel mij wat , ik ben nog beurs aan m'n rechterkant.
Maar ik had het over gedrag markeren en belonen voordat het niet goed gaat. Als ze bokt ben je te laat en aangezien Britt schrijft dat goed gedrag er soms wel is, kun je daar perfect gebruik van maken door dit te belonen en dat met ienie mini stapjes uit te breiden.
Exact weer zo als wat Inge liet zien op de Poedertoren. Zo kom je in een situatie dat ze het niet meer verkeerd wil doen, maar zal proberen beloond gedrag te vermeerderen; en krijg je een meedenkend paard dus.


Piet

hoof issues are man made; not genetic

Piet schreef op vrijdag 18 juli 2008, 11:19:


Denk jij dat je bokken op die manier snel genoeg kan afleren? Het lijkt mij omgekeerde logica omdat bokken zo snel en explosief opkomt. Ik heb het opgelost met bokken compleet te negeren, "het doet me niks jongen dat jij mij probeert te intimdideren (steek voor je opstapt dus even je hoofd in de diepvries), je krijgt me er toch niet af" Vroeger bokte hij, maakte er gebruik van om naar binnen te vallen en te stoppen. En ik durfde natuurlijk niet meer te galoperen, dus rustig stappen en beetje draven dan maar = grote beloning voor hem. Nu als hij bokt, moet hij van mij blijven galoperen tot ik zeg dat hij mag stoppen = beloning voor goed gedrag. Na een aantal dagen (niet achterelkaar) de stier bij de horens te pakken zag hij daar de fun niet meer van in. Is volgens mij een net iets efficienter om dit probleem aan te pakken. Weet je dat ik vroeger zelfs niet opstapte als ik een algemene stress-of baaldag had, want hij merkte het meteen en begon onmiddelijk zijn kuren boven te halen. Nu stap ik op wanneer ik maar wil ... zelfs curatief om net te ontstressen Wat we zeggen is niet zo verschillend maar ik nijg meer naar het negeren van dit slechte gedrag en blijven opnieuw vragen dan eerder het belonen van goed gedrag. En dan pas het belonen van het goede gedrag.

Cindy Helms schreef op vrijdag 18 juli 2008, 11:36:


Negeren werkt natuurlijk, maar dan moet je dat inderdaad wel durven blijven uitzitten en je moet vechten met je paard.
In het specifieke geval van Britt, wordt de spanning als het ware van te voren aangekondigd. Neemt ze haar terug dan verdwijnt het weer.
Vandaar uit zou ik beginnen, bij die ene keer dat het wel goed gaat.

Piet

hoof issues are man made; not genetic

Piet schreef op vrijdag 18 juli 2008, 11:44:


Om preciezer te zijn, bij de eerste stap waarbij het goed gaat
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Piet schreef op vrijdag 18 juli 2008, 11:44:


vechten letterlijk of figuurlijk? Want daar heb ik niets van gemerkt met de mijne? Ze vechten met jou ... daarom bokken ze ... als je dat negeert vecht je toch niet terug?
Ja, als je het voelt komen kan je terug naar de onstpanning werken, maar ooit moet je de zure appel toch eens gaan doorbijten.

van lennep schreef op vrijdag 18 juli 2008, 10:04:


Of veelvuldig (alcohol) watjes gebruiken zonder te enten. En dat gedrag te belonen.
Watjes worden 'normaal'....

watje!

amar schreef op vrijdag 18 juli 2008, 7:52:


Zoals ik gejuigd wat ook ni klopt hè

Britt Claeys schreef op vrijdag 18 juli 2008, 19:55:


En, we willen zo graag juigen, hé Britt! (Komt nog wel zenne!)

Marianne

Piet schreef op vrijdag 18 juli 2008, 8:30:


Wat bedoel je Piet? Dat ik enkel naar het negatieve zie?