Wil schreef op donderdag 10 juli 2008, 17:49:


neen, sterker nog, ik doe alles zoveel mogelijk op natuurlijke basis, en dus paard natuurlijk!

PaardEnSchool schreef op donderdag 10 juli 2008, 18:05:


Het aanbieden van readings met een verwijzing naar je emailadres op dit forum valt ook onder reclame. Ik neem tenminste aan dat je dit niet gratis doet. Dat willen ze hier niet -terecht- omdat het het onafhankelijke karakter van een forum aantast.

Frido schreef op dinsdag 8 juli 2008, 17:05:


Beste Frido. Ondertussen zijn er heel wat reacties van mensen welke ik meer 'paardcapabel' vind dan mezelf (ben een amateur). Maar ik heb ondertussen mijn 'bijtertje' bijna bekeerd. Ik moet wel toegeven dat het bijten bij mijn paardje wellicht een andere oorzaak heeft (hij is nog jong en het meer dominante type, het happen werd bij de vorige eigenaren ervaren als 'leuk' en hij is gewoon 'mondig: onderzoekt alles graag met de mond'). De stappen die ik ondernomen heb werden door de anderen ook al vermeld. 1) werken aan onze relatie adhv 7 games parelli (en ik moet toegeven in het begin kwam er soms heel wat druk bij te pas, welke niet echt in mijn aard ligt) 2) wilde hij bijten of beet hij (was een blauwe plek van jewelste op m'n bil ) dan vroeg ik hem met heel wat druk achterwaarts (niet slaan, met touw ruimte groter maken) 3) bijkomend heb ik het clickeren geïntroduceerd nadat onze relatie iets duidelijker werd (adhv boek Inge Teblick van spelen tot gymnastiseren) door de handtarget ==> een handtarget werd enkel beloond als hij mooi met gesloten lippen targette (niet met mond open, tanden bloot enz...) Vanaf dat moment kwam er bij ons een kentering. het happen bij het leiden (z'n favoriete moment) werd minder. Telkens als ik zag dat hij de neiging had, maar toch zicht bedacht (mond terug toe, hals terug wat wegbuigen ==> beloning! Omdat hij zo mondig is en graag naar vanalles en nog wat hapt (oh heb je een ander jasje aan? dat moet toch zeker even tssn m'n tanden) heb ik hem geleerd dat hij mag bijten in een oude voetbal en in iets anders (liefst) niet. Dus tijdens mijn trainingssessies, haal ik geregeld de voetbal boven, kan ie even bijten naar hartelust. Het is natuurlijk niet alles rozegeur en maneschijn! Af en toe komt het gedrag nog eens naar boven, maar als ik vergelijk met 4 maanden terug zijn we samen een grote stap voorwaarts gegaan. Waar ik in het begin soms met lood in de schoenen met hem ging trainen, kijk ik er nu naar uit! En ik merk dat dit bij hem ook zo is (komt naar me toe, blijft nog wat volgen na een oefening). Ik hoop van harte dat jij met jouw paard ook de juiste weg vindt.

Als het bijten echt gemeend is, dus geen speelse of vriendschappelijke 'nibble', is er volgens mij maar een oplossing en dat is meteen een flinke mep op de snuit. Als ik naar mijn paarden in de wei kijk en een ervan wordt geniepig krijgt hij ook meteen een schop of beet terug. Waarom mogen wij het dan niet doen? Bijten en schoppen is gevaarlijk en moet afgeleerd worden voor er ongelukken gebeuren.

Taurus schreef op zondag 13 juli 2008, 10:52:


Vooraleer er menens "gebeten/getrapt" wordt zijn der al tal van signalen aan voorafgegaan !Als je die hebt (h)erkend kan je véél vroeger reageren en bijtgedrag/trapgedrag omplooien .Is natuurlijk wat anders als je voor 1e maal een vreemd paard in handen krijgt dat je menens bijt of trapt dan ben je meestal te laat met je reactie !

Taurus schreef op zondag 13 juli 2008, 10:52:


Ja, da's een goeie en het doet mij meteen denken aan de hier zo bekende dierenarts die hengsten in de stal opsluit en ze daar met de zweep op de neus bewerkt. 'Zó voedt je hengsten op'.

Geen wonder dat al die dieren daardoor zo gevaarlijk en gefrustreerd worden. Lekker in stand houden die hap!

Pien

Spirithorses schreef op zondag 13 juli 2008, 12:13:


Och kom nou, dat is toch geen vergelijking. Doe niet zo kinderachtig.

Taurus schreef op zondag 13 juli 2008, 10:52:


Ja, dit is nu typisch zo'n antwoord dat je op de gemiddelde manege altijd hoort..
Daar wilde ik nu juist vanaf.
Zo'n paard begint niet zomaar met bijten. Als het niet speels is, want dat kan ook, dan geeft het paard een duidelijk signaal: blijf uit mijn buurt. Paard heeft geen vertrouwen in mensen. Hoe zou dat nou toch komen?
Het antwoord van Sybil lijkt me meer voor de hand liggend. Paard doet het niet voor niets. Door de vraagsteller wordt al gezegd dat er waarschijnlijk iets traumatisch is gebeurd, en algeheel ongemak of pijn, allemaal mogelijk.
Jaaaa, lekker erop beuken, dat helpt....
Aan de vraagsteller: doet het paard het pas als je er iets van wil? Of valt het aan als je niet ermee bezig bent? Zomaar vanuit het weiland ofzo?
groetjes