marianne laenen schreef op woensdag 9 juli 2008, 14:12:


Appelmoes werkte bij Branco absoluut niet om zijn medicatie erin te krijgen na zijn ongeval, want dat is geen zoetekauw. Ook geen honing, uiteindelijk droog onder kruidenmengsel gemengd wel. Dat schietdingetje lijkt wel iets!
Myr

Spirithorses schreef op woensdag 9 juli 2008, 8:51:


Ik begrijp niet zo goed waarom je zo selectief wilt lezen, ik meen dat ik meermalen heb aangegeven dat ook dit op te lossen zal zijn met clickertraining.

Ik heb ook vrij nauwkeurig aangegeven waarom dit nu praktisch een probleem is.

Ik wil het best nog weleens zeggen hoor. Ik geloof dat elk geestelijk redelijk normaal paard via OC en met positif reinforcement elk lichamelijk mogelijk gedrag aan te leren is.

Dat je dit nog steeds niet ziet is omdat je je te weinig in het "hoe werkt Clickertraining en wat doet het met de hersens van elk levend wezen groter dan een insect", hebt verdiept.
Als iets niet te trainen lijkt, ligt het altijd aan de onkunde van de trainer. Slechte voorbereiding, slecht plan van aanpak, slordig trainen, kortom menselijke fouten, die niets met Operant conditioneren , clickertraining te maken hebben.
Ik denk dat Inge het ook ongeveer zo zei.

Piet

hoof issues are man made; not genetic

Gudrun schreef op woensdag 9 juli 2008, 14:20:


En zo is dat Gudrun
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Piet schreef op woensdag 9 juli 2008, 15:45:


Ik zie me dit ook niet doen, fysiek ben ik er niet eens toe in staat en ik walg van zo'n gewelddadige oplossing, misschien het beste dan maar eerst een flinke karateklap in de nek om lekker een bravourestukkie op te voeren. Gelukkig heb ik wel respect voor mijn paarden en vind ik wel een manier die bij ons past die zonder dat geweld gepaard gaat.

Frido schreef op dinsdag 8 juli 2008, 17:05:


Hoogst waarschijnlijk is dit paard van jongaf beloond voor dit gedrag.
Dus: er wordt iets aan me gevraagd, ik bijt, er wordt daarna niets meer aan me gevraagd. Dat gaat al 10 jaar goed zo.
Dit patroon zal doorbroken moeten worden.

Nu heb je een paar mogelijkheden, een ervan is: elke keer, enorm consequent, als je paard bijt, hem onmiddellijk een verschrikkelijk harde opdonder geven.
je paard zal uiteindelijk gaan begrijpen dat een beet hem iets naars oplevert en dat die onplezieriger is dan te doen wat hem gevraagd wordt.

De andere manier en in mijn ogen enig juiste, omdat je simpelweg dieren niet slaat, is ander gedrag vragen en dat belonen.
Het is een wet die zegt: beloond gedrag vermeerdert, niet beloond gedrag vermindert.
Via clickertraining is dit de enige manier waarop je dit op een paardvriendelijke manier kunt oplossen en dan nog is het niet simpel.
Het vraagt veel van de trainer qua kennis, timing, ervaring en doorzettingsvermogen, dus zeker niet zomaar aan beginnen.
Ik zou iemand zoeken die je het clickertrainen goed aanleert en meer met bijtende paarden heeft gewerkt.
Je kunt ook contact met mij opnemen, mijn mailadres staat onder mijn naam. Misschien kan ik je verder helpen.

Piet

hoof issues are man made; not genetic

sibyl de jager schreef op maandag 7 juli 2008, 15:21:

(die kans zit er dik in)

Ik weet niet of je van het het volgende op de hoogte WIL zijn.

't Baasje is intussen terug . Ze vroeg hoe het was geweest.
"Goed", zei ik. Ik legde uit dat het in de rijles niet echt goed ging (ik heb haar effectief gezegd dat mijn eerste cirkel er GEEN was), dat ze nauwelijks op mijn zit en been reageerde, dat we elkaar niet begrepen en dat er vrijdag in mijn eentje al veel meer begip was, dat het terugrijden ook al beter ging.
Haar reactie daarop was: iedereen zegt dat ze slecht reageert , maar dat is niet zo, bij mij reageert echt heel goed op mijn zit, ik rijd voornamelijk met mijn zit. Ik wilde zeggen dat ze dan maar eens zonder teugels moest rijden, maar dat heb ik (helaas) niet gezegd. Ik heb toen wel gezegd dat als anderen hetzelfde ervaren als ik, dat het dan mss toch niet helemaal aan mij ligt.
Geen reactie van haar.

Ik heb haar wel gezegd dat ze toch wat meer aandacht moet besteden aan het leiden van haar paard, want dat ze niet gericht was op degene die haar leidde en dat dat toch wel gevaarlijk kan zijn... en dat ze dat nu wel netjes deed. 't Baasje hoorde het in Keulen donderen.

Toen ik haar vertelde dat 't paard erg kan genieten van eens te grazen en in de zon rond te lopen... nou die reactie wil je niet weten maar ter info meld ik ze even: ik hoor het al, je hebt haar serieus verwend. "Dat is niet waar" zei ik, "een paard moet nu eenmaal zoveel mogelijk buiten komen, daar is 't voor gemaakt".
Geen verdere reactie van haar.

Dan vroeg ze me of ik mee ging om haar eens los te laten in de piste. En daarvan ben ik nog steeds van slag, 't raakt niet uit mijn hoofd.
Haar "methode" van loslaten is: het paard loslaten, zo snel mogelijk de longeerzweep nemen en haar rondjagen. 't Paard wilde niet (was met mij al alle dagen buiten geweest en ik liet haar in de piste eerst wat rondlopen, knabbelen en rollen, en dan op 't gemak wat rondlopen), en ik zei (ik was echt in paniek) van NEE, wacht, zo moest het niet bij mij, geef haar wat tijd!" Ze doet wat nu wat ik haar deze week vroeg, ze doet niks mis. Laat je paard nu even doen.
"Niks daarvan" zei ze, "ze moet zich uitleven". Ik heb nog geprobeerd om haar te tonen hoe ik het deed, maar toen blokte ze me gewoon af en zei: "ze moet weten dat als ik in het midden sta, dat ze moet rondgalopperen. Doet ze dat niet, dan ga ik er met de zweep achter. Ze MOET luisteren. En dan pas mag ze rollen als ze dat wil".

Moet ik jullie vertellen dat alle ontspanning (en uit mij ook) uit het arme diertje verdwenen was? Ik heb me omgedraaid en ben naar huis gegaan... En voel me er nog steeds ellendig over. . Heb de halve nacht liggen piekeren in mijn bed.

Ik begrijp intussen wel waarom het paard in het begin deed wat 't deed. Zelf heb ik ooit ook veel foute dingen gedaan met mijn paarden (onze eerste paard heeft ook 2j continu op stal gestaan) en nu ook nog doe ik dingen fout (en zal mijn hele leven fouten blijven maken), maar ZO een behandeling heb ik mijn paarden nooit gegeven.

Arm arm arm arm arm arm arm paard. En het is echt een heel lief dier.
En ik heb het gevoel dat ik er niks aan kan doen.

En dan te bedenken dat ik toen ik mijn eerste stappen in de paardenwereld zette, een hele tijd naar haar heb opgekeken (ze heeft me de allereerste keer op een paard geholpen, me mijn eigen paard leren opzadelen...). Maar nu is ze definitief in een bodemloze put gevallen.

Gedeprimeerde groetjes, Lena

Piet schreef op woensdag 9 juli 2008, 8:09:

Als je jarig bent, waarom staat er dan geen muts onder je naam?
Je bent toch recent jarig gewéést, ik herinner me de indische rijsttafel?
In elk geval is 50 een gedenkwaardige leeftijd, heb je Sarah al voorbij zien komen?

En nu ook al op weg een MOVIESTAR te worden. Ik zit dinsdag gekluisterd aan de buis, wat ik je brom.

Lena schreef op woensdag 9 juli 2008, 16:11:


Nu weet ik weer waarom ik niet in een manege wil komen...

Lena schreef op woensdag 9 juli 2008, 16:11:


Welkom in de 'ik ga anders met mijn paard om sekte' lena!
Iedereen die hier regelmatig leest of schrijft heeft zulke situaties meegemaakt.
Het is helaas zo "wie niet vraagt, is niet klaar voor het antwoord"
M.a.w: als er niet een vonkje zit in iemand kun je het ook niet aanblazen.
Misschien heb je een klein vonkje aangestoken bij andere mensen uit die stal die je met het paard hebben zien omgaan en komen ze vanzelf.
Denk eraan dat de eerste die je daar iets over vraagt interesse heeft en dan kun je zachtjes oogjes open beginnen te blazen


Piet

hoof issues are man made; not genetic

Aafke schreef op woensdag 9 juli 2008, 13:42:


Eerlijk,... ik ben het eens met realist wat dit betreft.
En... ik vind dat ik dat mag zeggen als eigenaresse van een paard met zware seme.
Ik doe alles om het mijn paard zo aangenaam mogelijk te maken. Dekentje op, dagelijks insmeren, wonden verzorgen etc...En ik heb ook nog eens het geluk dat ze met haar deken gewoon in de kudde kan staan. De enige die ooit eens een hap uit dat deken heeft genomen is Puzzle, voor de rest is het deken nog nooit beschadigd geweest door toedoen van andere paarden. En toch, het blijft behelpen en elke keer dat de zon eventjes schijnt, kan je er niet van genieten en is het een steek door je hart om je paard zo te zien.

Ik wil het gewoon niet meer, een paard dat elke zomer zo afziet.
Als ik Pête kocht, wist ik dat ze erge eczeem had. (Ik heb haar eerst 2,5 jaar verzorgd, dus ik kon er moeilijk naast kijken) En zij blijft bij mij tot ze het loodje legt. Ik zal er alles aandoen om haar zo heel mogelijk te houden.
Maar Pête is "Pête". Met dat beest ben ik zo'n beetje vergroeid.

Elk ander paard, kan ik niet hetzelfde garanderen.

Ik zeg ook altijd, de dag dat Puzzle begint te schuren, dan gaat hij.
Heel cru en ik kan natuurlijk zoveel zeggen. Hoe langer ik hem heb, hoe moeilijker zoiets natuurlijk zal worden. (Nou ja, hopelijk komt het er nooit op aan. )
Een beetje 'jeuken' en wat maantjes of staart schuren, daar zou ik nog mee kunnen leven. Maar een echt seme-paard, nee die wil ik niet meer.

Piet schreef op woensdag 9 juli 2008, 16:09:

Het hoeft m.i. niet persé met clickertraining verholpen te worden. Jouw insteek: leid het ongewenste gedrag af naar iets gewensts heeft mij al vaak geholpen bij mijn bijtgrage spanjaard zonder dat ik de clicker gebruikte (omdat ik die niet altijd op zak heb).

Cadiz die zich altijd slechts bijtend naar de wei liet vervoeren, wordt nu beloond met stem voor het feit dat hij niet-bijtend meeloopt. Dreigt het toch te gaan gebeuren, dan ben ik hem voor: "Terug," paar pasjes achterwaarts zetten, of heeeel langzaam stappen of stilstaan en "BRAAF" als hij dat doet. Dus als ik een piranha-uitspatting zie aankomen, schotel ik hem bliksemsnel een opdrachtje voor, "effies eten" is er bv ook een van, heel efficiënt om het hoofd naar beneden te krijgen.
Intussen prijs ik hem subtiel (onsubtiliteit is een nieuwe reden tot bijten) als hij simpelweg meeloopt zonder zijn kaken open te sperren. Voor een niet-bijter is dat overbodig, voor een paard dat zijn bijtreflex amper kan onderdrukken, een zeer gewaardeerde leidraad.

Christel Provaas schreef op woensdag 9 juli 2008, 16:19:


Ik weet ook niet hoe ze de techniek van Frans in de maling neemt, misschien omdat het gewoon een muts is en min muts en plus muts vallen tegen elkaar weg maar ik weet heel erg zeker dat ze een dag na mij jarig is, die rijsttafel was gewoon een afleidingsmanoeuvre.

Piet
hoof issues are man made; not genetic