Nick Altena schreef op woensdag 9 juli 2008, 2:26:


Dag Nickske ventje , beetje uitgerust ?Klaar om er terug tegen aan te gaan blijkbaar ? Het zelf op gelegde "Lone ranger isme" begon waarschijnlijk een beetje te vervelen daarzo .

Esther schreef :

How, ik wijs clickeren helemaal niet af, dan hebben jullie míj verkeerd begrepen.
Ik heb alleen kritiek op de uitspraak van Piet en Conrad die beweren dat je met clickeren alles kunt trainen, daar ageer ik tegen.
Dat is dus blijkbaar niet zo en dat is ook niet erg, maar beweer het niet.
Net zoals ik niet zal beweren dat ik met mijn manier van aanpak alles getraind/gedaan krijg want dat is ook beslist niet zo.
Ikzelf zou clickeren in deze situatie júíst ook als een van de mogelijkheden gezien hebben, maar om het nou steevast DE dwangeloze trainingsmethode te noemen gaat mij dus wat te ver.


Oke, daarom dat ik schreef "begrijp me niet verkeerd, Es". Maargoed, als we het over clickeren moeten gaan hebben en jij vindt het onprettig dat dit door jouw berichten loopt zal iemand er wel een andere draad van maken
Ik ga het er verder niet over hebben nu, te weinig tijd om alle berichten bij te houden.

Groet, Pien

Esther schreef :

Ja en nee, bij Puck ligt het ook in een stuk slimheid en haar levenservaring. Toen ze de chip kreeg wilde de DA haar een praam opdoen omdat ze enorm tekeer ging tegen hem (een vreemde die aan haar klooit is bij voorbaat al verdacht). Hij was mij iets te snel af daarbij, had het ding al gegrepen voordat ik er erg in had. Alleen al tasten naar de lip maakte haar zo woest dat ze steigerde en maaide met haar voorbenen richting DA. Ik zag dat gebeuren (stond op afstand omdat anderen op dat moment waren aan het helpen) en heb hem weggebonjourd (daarbij ben ik niet al te vriendelijk ja) en heb haar bij me genomen, gerustgesteld en een bak eten onder d'r neus ingeduwd. Toen ze 10 seconden later gekalmeerd was ging die sjip er zó in, ze heeft het nog niet eens gemerkt. Als dat niet gelukt zou zijn zou ik haar niet hebben laten chippen, het is voor ons belangrijker dat dit paard vertrouwen houdt, er is genoeg met dit paard gebeurd in haar vorig leven en ik wil niet meer dat er met haar gesold wordt.

Toen Iskander geboren was en het niet gelijk goed ging mocht een andere DA ook niet in haar buurt komen (hij wilde checken of ze wel voldoende melk had). Terwijl Jack er zó aan kan. Waarmee ik aangeef dat het in dit geval om de intentie en het vertrouwen ging. Puck laat alleen iets met zich doen als Jack of ik erbij zijn. Meer nog bij Jack dan bij mij trouwens. Hij is echt 'van haar'.

Als we het dan toch over intentie hebben: Ik begrijp heel goed dat een paard als Puck dit niet wil. 'Zomaar' aanraken, onder die uier in graaien, een chip in je jassen zonder zich vóór te stellen. Als een DA nou eens eerst contact zou maken zou dat heel anders uitpakken.

Ander voorbeeld van intentie dat ik wekelijks meemaak bij mijn grondwerklessen: Groot plastic zeil ligt op de grond, tweebener wil dat paard eroverheen loopt maar zegt: "Ja ja, ik zie het enge plastic, je hoeft niet bang te zijn hoor". Hét voorbeeld van intentie waarbij paardlief denkt : ow, als mijn leidfiguur al aangeeft dat het wel eens eng zou kunnen zijn dan zal dat wel zo zijn en ga ik er maar beter niet overheen.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 9 juli 2008, 9:09:


Ja dit soort dingen heeft Bjork ook, ze vertrouwt enkel ons helemaal. Vreemden hoeven echt niet aan te komen bij haar. Dat heeft ook lang geduurd voor ze zich durfde te geven maar dan is het ook echt blind vertrouwen. Enge dingen gaat ze gewoon langs over en onderdoor als we er bij zijn. Inmiddels is ze ook sterker geworden, vroeger was ze de schaduw van Falk, ze week amper van haar zij. Nu staat ze wel eens aan de andere kant van de wei en durft dat nu ook.
Maar echt vieze dingen eet ze dus gewoon niet, haar tastharen zijn goed ontwikkeld zoals dat gister met dat pepermuntje ging was echt schattg.
Met de wormspuit hebben we haar ook gedwongen, maar ze werkt het naar buiten. Dat doet ze vreselijk knap, ze werkt het echt van helemaal achter in haar mond weg, ze wiebelst net zo lang met haar tong tot het eruit is. Wormkuren bijv. die slikt ze wel in.
De smaak maskeren als ze weer vertrouwen in voedsel heeft is denk ik wel een haalbare optie. Inmiddels nu ze thuis is loopt ze wel weer achter me aan, daar had ik ook alle vertrouwen in dat dat wel goed zou komen. Dat was ook best makkelijk op te lossen door haar gewoon te kriebelen en te poetsen en dat soort gefrut. Het natuurgebied gaat ze voorlopig even niet in. Pakken is nog een ingewikkelde procedure, dat komt ook wel goed, misschien vandaag al omdat ze alweer los meeloopt.