Indy haar bronchitis is gelukkig over, ze hoest niet meer en haar longen hebben gelukkig geen blijvende schade opgelopen. Ze heeft ontzettend veel medicijnen gehad, haar vorm van bronchitis was resistent tegen de meeste antibiotica. De behandeling was erop gericht de schade aan de longen zoveel mogelijk te beperken. Het lopen is al niet meer zo geweldig, ondervinden dan ook nog de longen schade en krijgt ze moeite met adem halen...... Nee, vandaar de keus haar met medicijnen vol te proppen.

Helaas staat Indy de laatste dagen weer wiebelig op haar benen. Ze is opvallend rustig en loopt heel bedachtzaam heen en weer. In bochten is ze heel voorzichtig. Haar eetlust is normaal, zodra ze ons ziet hinnikt ze, zoals ze altijd al gedaan heeft. Ook gaat ze nog steeds graag mee wandelen, maar ze moet het al snel opgeven. Haar benen hebben er momenteel niet veel zin in. We lopen in onze straat van boom tot boom; kan ze niet meer, dan laat ik haar grazen, even pauzeren en dan lopen we rustig weer naar huis. Dat vindt ze prima en dan worden onze kleine wandelingen toch tot iets leuks. Over straat moet ze, anders gaan haar hoeven achteruit.

De vervangende dierenarts wilde ook met haar wiebeligheid aan de slag, liefst kliniek, foto's, onderzoeken, inspuiten met weet ik het wat allemaal. Niks ervan. Ik heb met mijn eigen dierenarts overlegd en we laten haar mooi zo verder lopen, zij geeft immers aan dat het goed is. Ik vind dat ze genoeg polonaise aan haar lijf gehad heeft, helemaal na al die smerige medicijnen, vervelende onderzoeken en de talloze injecties, die ze zo geduldig verdragen verdragen heeft. Zolang ze geen pijn heeft, haal ik er niemand meer bij. Haar rechter achterbeen is erg instabiel, ik kan hem niet optillen dan krijgt ze vreselijk kramp en krijgt het been niet meer naar beneden. Ze staat ook opvallend wijdbeens met alle vier benen. De rechter achterhoef kan ik niet meer bekappen of uitkrabben. Omdat ze met haar rechter achterbeen sleept hoeft het ook niet, hij slijt net genoeg en stenen vallen er vanzelf uit. Linksachter en voor lukt gelukkig nog wel, vooral de voorhoeven zijn belangrijk om goed onderhouden te worden bij haar. Achter waren de hoeven altijd beter.

Indy heeft zelf geen problemen met deze beperkingen, ik probeer me voor ogen te houden zolang zij er positief mee om kan gaan ik dat ook moet doen. Ze vindt het schijnbaar wel best zo. Elke dag even knuffelen, borstelen, een klein stukje wandelen, gewoon samen zijn en tijd doorbrengen en dan lekker verder suffen in de stal of wat knabbelen op het weiland.

Het is alsof ze ineens ontzettend oud geworden is. Misschien ziet het er over een paar weken weer heel anders uit, dat ze nog moet bijkomen van die zware bronchitis en de medicijnen? Ik heb geen idee.

Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 8 juli 2008, 12:59:


Het zit jullie ook niet mee he, maar Indy is in ieder geval een knokkerd dat heeft ze al eerder laten zien. Ik hoop dat ze nu ook weer snel herstelt.

Monique Meijer schreef op dinsdag 8 juli 2008, 12:59:


Het klinkt alsof ze een terugval heeft door wat je zelf al zegt: de medicijnen die ze gehad heeft. Dat zal een behoorlijke aanslag op haar hele gestel zijn. Darmen, lever, nieren... alles heeft tijd nodig om weer te zuiveren kan ik me zo voorstellen. Indy is gelukkig een kampioen in het de baas worden van haar eigen zwakheden, dus daar gaan we nu ook weer van uit. Ik zou er een drainagekuur en probiotica tegenaan gooien, dan gaat het herstel misschien wat gemakkelijker.

Christel Provaas schreef op dinsdag 8 juli 2008, 19:55:


Ik hoop voor je dat het een terugval is waar ze wel weer uit zal krabbelen. Dat moeten afwachten he, wat het gaat worden, hoe ze zal evolueren is moordend...kan niet anders. ik duim dat ze er weer zo wonderbaarlijk herstelt zoals de vorige keer.

Monique Meijer schreef op dinsdag 8 juli 2008, 12:59:

Hoefbevangen was mijn eerste gedachte toen ik dit zo las (een van onze huifbedpony's is eens hoefbevangen geraakt van de medicijnen van de longontsteking, vandaar).


Toen ik dit las dacht ik aan hoefzweren.
Isabella had er vorig jaar 2 aan de voorhoeven en stond als een giraffe die met moeite met zijn lange hals bij de grond kan komen.
De buitenkant van de hoeven probeerde ze te ontzien, maar ze had zo'n spierpijn in de achterhand gekregen van dit gekke staan en proberen te lopen, dat ze erbij is gaan liggen. Ik dacht dat ze echt iets aan de rug of zo had, want ze kon niet meer overeind. Niemand wist wat ze had, zwaar hoefbevangen, vastzittende wervel, peesontsteking, alles voorbij horen komen, tot er ineens bij de kroonrand 2 hoefzweren uit kwamen (ook een teken van opruimen van de afvalstoffen in het lichaam).

Ik heb toen vrij lang probiotica gegeven (sowieso wel aan te raden als je langdurig antibiotica hebt gegeven), op advies van de alternatief diergeneeskundige.
Ik had Probioforte van Groene Os.

Succes en veel beterschap.

Isapaardje schreef op woensdag 9 juli 2008, 9:42:


Bedankt !

Hoefbevangen is ze gelukkig niet, dat is ze nog nooit geweest en hoefzweren heeft ze ook niet. Daar hebben we zoveel ervaring mee dat ik die herken, ze heeft niet die typische loop.

Indy haar problemen komen voort uit de smak die ze vorig jaar heeft gemaakt. Haar ruggemerk is beschadigd en ze heeft problemen met bekken en si-gewricht. Ze is wat wiebelig gebleven, al gaat het aardig als haar spieren sterk zijn en haar conditie op peil. Het is duidelijk te zien als ze loopt, ze heeft een vreemd loopje. Door de bronchitis heeft ze weinig beweging gehad, ik denk dat haar spieren wat slapper zijn geworden, ik hoop dat ze wat steviger en minder wiebelig wordt als ze weer mee kan op wat langere wandelingen.

We bouwen het rustig op. Gisteren heeft ze zelf heel wat rondjes rond het weiland gestapt om een glimp op te vangen van die interessante persoon die de paardjes van de achterburen aan het bekappen was. Ze wil zelf dus weer bewegen - het begin is er.

Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 9 juli 2008, 12:06:

Hoop voor jullie dat het inderdaad een tijdelijke terugval is doordat ze ziek is geweest. Kan me er zelf wel iets bij voorstellen. Een 'oude' kwaal die nooit helemaal weg is komt vaak terug als er iets anders niet goed gaat... Dat blijven zwakte punten.

Elzaliene Proost schreef op maandag 14 juli 2008, 12:48:


Gisteren heb ik een korte wandeling met Indy gemaakt - ze wilde zelf erg graag mee. Ze is geestelijk weer helemaal de oude Indy, met al haar eigenaardigheden en streken die haar zo uniek maken.

Lichamelijk gaat Indy helaas langzaam steeds wat meer achteruit. Ze geeft duidelijk aan dat het allemaal niet mee zo hoeft van haar, die lange wandelingen. Een stukje rennen wil ze absoluut niet meer, ze was anders razend enthousiast. Ze komt niet meer naar voren gestormd als ze onze auto ziet om een meter voor het hek af te remmen, maar ze hinnikt om te laten weten dat ze eraan komt en slentert op haar dooie gemak in onze richting.

Ze kan nog erg genieten van een kort wandelingetje, lekker langzaam, hier en daar even kijken, eventjes grazen, hondje besnuffelen, snoepje tussendoor. Ze komt over als een erg oud paard. Ze staat erg veel te slapen in haar stal, als ze in de bak gaat liggen, laat ze zich gewoon omvallen. Het is moeilijk voor haar door de benen te zakken. Omhoog gaat gelukkig nog wel, al heeft ze een tijdje nodig om op gang te komen als ze eenmaal staat.

Ik denk dat de medicijnen die ze haar hele leven heeft gehad nu hun tol beginnen te eisen. Ik denk dat ze gewoon op is. Eind juli komt mijn dierenarts weer inenten. Ik zal er dan eens met hem over praten. Hij heeft zelf een paard wat weliswaar wat ouder is dan Indy, maar die vergelijkbare problemen heeft. Eens kijken wat er nog voor mogelijkheden zijn om haar leven nog wat te veraangenamen.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 14 juli 2008, 13:12:


Geef het tijd! Ze heeft de hele zomer nog voor zich, het ideale seizoen om te recupereren. Misschien treedt er nu iets soortgelijks op als de vorige keer, toen ze atactisch leek en een schoft-abces (correct me if I'm wrong) bleek te hebben.
Ik zou haar nu in elk geval helpen met een middel om de darmen (probiotica) weer op de rails te zetten en iets om de algehele constitutie een boost te geven. En ik zou er toch ook een goede osteopaat op los laten, die spoort meer op dan alleen wervelblokkades.
En daarna: zou ik het nóg meer tijd geven.

Christel Provaas schreef op maandag 14 juli 2008, 13:48:


Indy krijgt zoveel tijd als ze nodig heeft. Een goede ostheopaat heb ik al ingeschakeld, die heeft een groot probleem met haar si-gewricht gevonden. Binnenkort volgt de derde behandeling. Ze doet ook aan Reiki. Ik ben een mens van eerst zien, dan geloven, maar Indy vindt het een goed iets - en dat is het belangrijkste. Zal op zoek gaan naar probiotica.
Ik hoop dat Indy de komende tijd wat zekerder gaat lopen, het lijkt alsof haar benen van elastiek zijn.
Monique