Els Kleverlaan schreef op maandag 23 juni 2008, 11:54:

Leuk, bij mij gaat het ook steeds beter. Zaterdag met Yas en de paardjes een leuke trip gemaakt met de gewoontegetrouwe stop bij de hangbuikjes. Moeder zwijntje was weer bevallen en lag in haar stalletje terwijl de biggetjes van haar vorige worp snel naar de andere helft van de wei verhuisden bij het zien van onze paardjes. Terwijl wij van ons fris biertje genieten kunnen onze merries dan even lekker grazen. Het was de eerste echt ontspannen rit na het accident en ik voelde me zo gelukkig als een kermisvogel. Het lukte me haar in een rustig joggetje te houden en het voelde echt leuk te voelen dat ikzelf de snelheid bepaalde. Zo lukte het om goed te blijven doorzitten zonder uit het zadel te komen en jip, jip euforie! Ja voor de echte ruiters niks speciaal misschien maar voor mij wel. Het is net zoals bij het leren schommelen ineens kon ik het en vooral niet denken maar gewoon blijven doen dacht ik tot het een vanzelfsprekende beweging is.
grtjes Myr

Esther schreef op maandag 23 juni 2008, 12:15:


ik heb een raar paard zulle, die pakt geen snoepje aan als ik er opzit. Ik denk dat dat nog nooit gebeurd is en dat ze er niks van snapt. Ze is ook wat stijf en ga dus oefenen maar dat snapt ze ook niet goed want dan stapt ze achteruit. Ga dat dus héél geleidelijk aan moeten doen zodat ze snapt dat zij moet blijven staan maar haar nek gewoon moet buigen
grtjes Myr