Sieta schreef op vrijdag 20 juni 2008, 15:16:


De uitslag is helaas nog niet bekend. Indy krijgt de komende dagen uit voorzorg antibiotica. Zodra de uitslag bekend is, belt mijn dierenarts me op.

Monique Meijer schreef op vrijdag 20 juni 2008, 15:49:


Wat een shit....
Wat een geluk dat ze jou heeft...
Hoe zwaar moet het zijn voor jou.
En voor Indy.

Ik hoop op beterschap, op goed nieuws.
Ik duim.

Monique Meijer schreef op vrijdag 20 juni 2008, 15:49:


Als ze daar maar niet bevangen van raakt...

Christel Provaas schreef op vrijdag 20 juni 2008, 19:55:


Indy heeft al zoveel troep gehad in haar leven, enorme hoeveelheden antibiotica. Ze is nog nooit bevangen geweest - tenminste iets wat goed is.

Monique

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 20 juni 2008, 16:02:


De uitslag is eindelijk binnen. Helaas zijn agressieve bacterien gevonden die tegen de meeste antibiotica resistent zijn. Indy hoest inmiddels weer en snottert. Vanavond is de dierenarts weer geweest (helaas niet mijn vaste dierenarts, die was vrij en heeft ze antibiotica gekregen die wel moet helpen, drie injecties. Morgen krijgt ze nog een keer drie injecties. Zodra de bacterie weg is, moet ze nog een keer aan de prednisolon, beginnend met een hoge dosis die steeds lager wordt.
Monique

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 20 juni 2008, 16:02:


Indy stond vanmorgen onder ons slaapkamerraam te hinniken "honger". Ik heb haar afgelopen nacht menigmaal heen en weer horen lopen tussen stal en weiland. Ze is niet meer zo suffig en kijkt helder uit haar ogen. Hopelijk mag het middel goed aanslaan, het schijnt wel zo. Vanavond krijgt ze de tweede dosis.
Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 27 juni 2008, 9:58:

Laten we het hopen Monique, jullie hebben al zoveel moeten overwinnen samen, dat dit toch eens eindelijk het laatste getob mag zijn! Beterschap voor Indy, hoop dat jij toch lekker kunt slapen!
My best whisper is a thought

Monique Meijer schreef op vrijdag 27 juni 2008, 9:58:


Dat klinkt al beter gelukkig, ook al is ze er nog lang niet, het lijkt aan te slaan dan.
Hopen op een stijgende lijn! Sterkte voor jou en Indy.

Monique Meijer schreef op vrijdag 27 juni 2008, 9:58:

Dit klinkt alweer hoopgevend! Het is in elk geval beter dan de dag ervoor, dus kunnen we spreken van een stijgende lijn. Waar of niet?! Nog even doorduimen maar...

Christel Provaas schreef op vrijdag 27 juni 2008, 11:34:


Inderdaad een stijgende lijn, hopelijk mag dat zo doorgaan.

Ik heb mij gisteren nog doodgeergerd aan de vervangende dierenarts. Hij is zo'n verschrikkelijke zwartkijker. Hij begon gelijk over het geval indien de kuur niet zou aanslaan, de laatste mogelijkheden dan dure accupunctuur behandelingen en elke dag stomen zouden zijn en indien dat te duur voor mij zou zijn dan maar inslapen. En dan ook nog nonchalant tegen de auto leunend vertellen dat dat ook niet leuk is en nogal tegenvalt. Hij is sowieso van mening als je niet normaal op een paard kunt rijden (wat bij Indy het geval is) je het beter weg kunt doen. Doe je dat niet, dan heb je schijnbaar geld teveel en moet je elke dure behandeling doen die er is. Gggrmpffffff......, geweldig, dat kun je er nog bij gebruiken.

Ik hoop dat vanavond mijn eigen dierenarts komt, die heeft een andere kijk op de zaken. Hij doet zo weinig mogelijk (waarom een paard onnodig plagen), er rekening mee houdend wat ik van Indy verwacht - helemaal niets dus, slechts weide-ornament en af en toe een wandelingetje - en stemt daar zijn behandeling op af. Hij zei vorige keer al dat hij Indy - net als zijn paard van 25 jaar oud - graag op een lage "onderhoudsdosis" prednisolon wil zetten, zodra het ergste leed geleden is. Zijn paard heeft namelijk jarenlang dezelfde problemen gehad als Indy en hij geeft zijn paard - ook een weide-ornament - al 10 jaar elke dag prednisolon. Zijn paard vaart er wel bij en de jaarlijkse hoestaanvallen verlopen veel milder.

Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 27 juni 2008, 12:10:

O Monique, er zitten zulke vooringenomen eikels tussen die dierenartsen! het moet iets met hun machtspositie te maken hebben.

Toen Cadiz 7 jaar geleden gekeurd moest worden kwamen ze met zijn tweeën. Mijn da die ik alleen kende van de jaarlijkse enting en een nieuwe compagnon. Twee van die provinciaaltjes die nooit een Andalusiër gezien hebben. De lange kromme spaanse voetbalschoenijzers waren er op hun verzoek voor de keuring af gehaald, anders was het niet goed te beoordelen. Cadiz liep slecht.

Wat loopt ie raar!
Hij loopt niet goed hoor, ik verdenk hem van spat!
De buigproef.
Ik vind hem positief op de buigproef, besloot de een en de ander beaamde: ja, links én rechts!
De spronggewrichten werden nader bekeken en er werd aan de binnenkant iets gezien.
SPAT! riep de een vakkundig en de ander knikte instemmend.
Het andere been: "Ook spat, stuur maar terug, negatief koopadvies" en daar gingen ze.

Mannen die zo van hun eigen gelijk zijn doordrenkt, zijn behalve onuitstaanbaar ook ongeloofwaardig, dus ik vertrok naar een kliniek voor foto's van de spronggewrichten. Ik geloofde nl geen barst van dat spatverhaal, wilde dat bewezen zien en was niet van plan mijn nieuwe liefde zomaar op te geven voor de ongefundeerde oprisping van dit veterinair komisch duo. De foto's toonden 1-tjes op kogel, sprong en knie. Ik zie ze zelden zo klokgaaf, constateerde de da, gefeliciteerd.

Ik confronteerde de eerste da met de foto's: Tja dat kan een keer gebeuren. Het had tot gevolg dat de rekening uibleef.
Wat een sukkels.

Christel Provaas schreef op vrijdag 27 juni 2008, 12:39:


waarom "MOEST" ie gekeurd worden eigenlijk ?