Sieta schreef op donderdag 19 juni 2008, 13:04:
> Het enige wat ik me dan afvraag; als hij dan de kant op gaat
> die jullie willen, kun je dan niet iets doen om hem te belonen?
> Hem daar even laten grazen ofzo? Om dat niet weer in staken te
> laten ontaarden doe ik met Sieta altijd een stukje draven, en
> een hapje gras, een stukje draven, een hapje gras. Zo vergeet
> ze het staken en vindt ze het zelf ook leuk.
Het comfoor van het weg vallen van strijd en teugeldruk is ook een beloning, plus mijn duidelijke goedkeuring. Alles wat werkt is goed, grazen maakt bij ons een rijles wel leuker. Of het ook dat harde pad leuker maakt, daar weet ik niet. Het voelt aan als verwennerij bij (eventjes niet) ongehoorzaam gedrag. En dat is anders dan belonen oefenen belonen oefenen, van een rijles.
> Want het meenemen
> aan zijn halster en die 500 meter draven zal hij dan ook juist
> niet leuk vinden? En moet je hem niet juist overtuigen dat jij
> een beter en leuker idee hebt?
Ja na het pad vind hij het leuker.
Zo hebben we ook eens zijn dwingende wens om de fiets voorop te hebben, rigoureus afgeschaft. Dat heeft een tijd/strijd geduurd voordat hij dit accepteerde. We zijn hier heel lang erg consequent in geweest. Iets versoepelen hebben we uitgeprobeerd en merken dan toch dat hij weer gaat eisen hierin. Tja einde soepelheid dus. Afslaan de aanplant in voelt op dit moment precies zo dwingend. We kunnen natuurlijk die afslag mentaal volledig af sluiten. En als we daar naar toe willen, voor een rijles bijvoorbeeld, dan om rijden waarbij de lange harde weg eerst komt en dan toch de aanplant. Jur heeft wel gelijk hoor die aanplant is ook leuk weg rijden van huis, dat echter proberen af te dwingen, is niet de manier waarop dat gaat lukken. Wel appart hoor, is die 500 meter eenmaal voorbij dan is zijn gedrag goed. Dwz iets vlotter op de terugweg, maar verder geen dwingend gedrag meer van hem. Van mij wel, elke vraag is tevens een dwingende vraag. Zachtheid is dan gelukkig voldoende.
Groetjes, Michiel
Warboel
