Michiel schreef op donderdag 19 juni 2008, 12:16:


Het klinkt bekend Dat soort dingen gaan vaak met vlagen inderdaad.. Kennelijk heeft hij besloten dat hij het ene leuker vindt dan het andere, en omdat jij iemand bent die ook aan zijn wensen wil voldoen weet hij waarschijnlijk dat jij daar gevoelig voor bent?
Als Sieta zo'n periode heeft (eigenlijk altijd als we bijvoorbeeld van stal verhuisd zijn) dan werkt het bij mij ook niet als ik constant zachte druk blijf houden. Klinkt stom, maar dat vindt ze dan niet 'onaangenaam' genoeg om daarvan te gaan lopen. Dat stilstaan vindt ze wel prima en ondertussen bepaald zíj dus dat we stilstaan. En dat is er nou juist níet de bedoeling van
Ondanks dat ik wel van het clickeren ben, werkte het bij mij ook juist averechts om haar met voer te gaan belonen. Ze stond daardoor juist veel vaker stil, ondanks dat ik natuurlijk de afstand uit ging breiden.
Ik zorg nu dat ik zelf in ieder geval níet stil sta, en vraag haar constant van links naar rechts, denk hetzelfde wat jij doet, alleen ik sta er dus naast.
Het enige wat ik me dan afvraag; als hij dan de kant op gaat die jullie willen, kun je dan niet iets doen om hem te belonen? Hem daar even laten grazen ofzo? Om dat niet weer in staken te laten ontaarden doe ik met Sieta altijd een stukje draven, en een hapje gras, een stukje draven, een hapje gras. Zo vergeet ze het staken en vindt ze het zelf ook leuk. Want het meenemen aan zijn halster en die 500 meter draven zal hij dan ook juist niet leuk vinden? En moet je hem niet juist overtuigen dat jij een beter en leuker idee hebt?

Groetjes!

Michiel schreef op donderdag 19 juni 2008, 12:16:


Heel in het begin mocht Jur onder het rijden toch doen wat hij wilde? Althans dat begreep ik altijd uit je verhalen. Dat als hij een route koos, het die route werd, als hij wilde draven jullie gingen draven enz en dat je enkel ingreep als het echt niet anders kon. Mits ik dat goed heb begrepen, is het toch niet zo vreemd dat Jur het er niet mee eens is nu? Eerst kreeg hij alles en nu ineens wordt hij gekort omdat jij het heft weer in handen wilt. Zo werkt dat toch ook niet... Daar zou ik het ook niet mee doen als ik hem was eigenlijk.

Geertje schreef op donderdag 19 juni 2008, 13:10:


Dat blijft me achtervolgen hé. 2 1/2 jaar geleden kwam ik al tot de ontdekking dat Jur niet zijn zin kan krijgen op vele fronten en was ik strenger tegen hem dan de meesten hier! Er is één ding waar ik nog niet aan toe ben met hem, en dat is absolute autoriteit, volledige slavernij dus. Elke stap door mij bepaald en afwijzen van elk eigen initiatief. Wil je van het gras op de weg lopen, nee hoor, ik heb je gehoord en beslis even later wat we doen. Zijn er zulke paarden die echt geen millimeter eigen initiatief mogen hebben? Bij Jur zijn we alert op ongehoorzaamheid en zodra hij even niet makkelijk doet wat ik vraag, dan ben ik stipter dan daarvoor.

Helaas voor mij en helaas voor jullie hier op het forum. Het liefst had ik hier avonturen lopen vertellen van een nieuwsgierig paard dat zelf zijn weg zoekt. Die zijn er hoor waarbij dit kan. Bij Jur niet dat weet ik al lang.


Echt? Voel jij je goed als anderen letterlijk alles voor je bepalen?
Je bedoelt waarschijnlijk zoiets als, een onvoorspelbare partner, die nu eens zus doet dan weer zo.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op donderdag 19 juni 2008, 17:48:


Maar het is korter geleden dat Jur wel nog redelijk zijn eigen dingen mocht bepalen toch? Want zo lang loop ik hier nog niet rond volgens mij...
Maar ik bedoel inderdaad een onvoorspelbare partner. En naja, misschien heeft het ene paard het daar moeilijker mee dan een ander? Ooit mocht hij het wel zelf bepalen en nu 'ineens' niet meer? En hoe consequent ben je daar zelf echt in? Misschien is Jur een paard wat enorm duidelijke grenzen moet hebben en kan hij er echt niks mee als het op sommige vlakken wel kan en sommige niet? Zou het misschien kunnen dat jouw hart nog zoveel bij het going with ligt, dat je het (eventueel onbewust) toch weer steeds probeert als Jur in een periode is waarin hij goed luistert? En dat hij dan gewoon weer helemaal verward raakt ofzo...
Het zijn maar ideeen hoor, maar meestal sta je daar wel voor open :). Het zal deels vast wel Jur zijn karakter zijn, maar misschien is er nog wel een andere oorzaak voor zijn gedrag en is het wel op te lossen of makkelijker te maken.

Sieta schreef op donderdag 19 juni 2008, 13:04:


Het comfoor van het weg vallen van strijd en teugeldruk is ook een beloning, plus mijn duidelijke goedkeuring. Alles wat werkt is goed, grazen maakt bij ons een rijles wel leuker. Of het ook dat harde pad leuker maakt, daar weet ik niet. Het voelt aan als verwennerij bij (eventjes niet) ongehoorzaam gedrag. En dat is anders dan belonen oefenen belonen oefenen, van een rijles.


Ja na het pad vind hij het leuker.
Zo hebben we ook eens zijn dwingende wens om de fiets voorop te hebben, rigoureus afgeschaft. Dat heeft een tijd/strijd geduurd voordat hij dit accepteerde. We zijn hier heel lang erg consequent in geweest. Iets versoepelen hebben we uitgeprobeerd en merken dan toch dat hij weer gaat eisen hierin. Tja einde soepelheid dus. Afslaan de aanplant in voelt op dit moment precies zo dwingend. We kunnen natuurlijk die afslag mentaal volledig af sluiten. En als we daar naar toe willen, voor een rijles bijvoorbeeld, dan om rijden waarbij de lange harde weg eerst komt en dan toch de aanplant. Jur heeft wel gelijk hoor die aanplant is ook leuk weg rijden van huis, dat echter proberen af te dwingen, is niet de manier waarop dat gaat lukken. Wel appart hoor, is die 500 meter eenmaal voorbij dan is zijn gedrag goed. Dwz iets vlotter op de terugweg, maar verder geen dwingend gedrag meer van hem. Van mij wel, elke vraag is tevens een dwingende vraag. Zachtheid is dan gelukkig voldoende.

Groetjes, Michiel