sibyl de jager schreef op woensdag 18 juni 2008, 19:53:
>>
>> Groetjes
> Inderdaad, ik zet hem ook even opzij als hij te dicht komt, dat
> kom nu al op meer plaatsen dan ik daarvoor zou gewaagd hebben.
> Dat beetje schrik zal er wel uitgaan, alleen hoop ik heel snel,
> want ik besef dat ik hem daardoor ook wat onzeker maar in
> sommige situaties. Bedankt voor de tips
Een iberisch paard is gewoon sneller en explosiever in zijn reacties dan de warmbloeden die we doorgaans gewend zijn. Als mijn spanjaard steigert, ga ik gapen en als hij wegspringt, geen druk op de lijn, verander ik mijn richting of ik vraag halsbuiging, stilstaan of juist harder doorlopen of hoofd laag. Neem zo snel mogelijk het initiatief terug, laat geen tijd verstrijken om zelf bij te komen ("poe wat een steigerpartij"), vraag meteen iets anders, al is het zoiets simpels als doorlopen.
Wat ook helpt is geirriteerd roepen: "Zeg hou es op" en doorgaan met wat je aan het vragen was.
Ooit leerde ik van een of andere cowboy (aan de hoed te zien) de wijze les: "Ik ga van A naar B en mijn paard mag mee." Dat betekent dat je duidelijk kijkt naar waar je naar toe wil -B in dit geval- en je helemaal totaal niets aantrekt van het paard dat naast je loopt, dat is dan niet relevant. Doordat je zo duidelijk focust en geen ruimte laat voor andere gedachten (zoals: hoe kijkt hij nu, zou hij wegspringen, gaat hij schrikken?) zal zo'n sensibel typje zich makkelijk laten overtuigen, omdat jij immers geen aandacht schenkt aan schrikachtige dingen of zijn reacties daarop.
Ik heb er hier een staan, die heeft het mij zelf geleerd
Hier in het dorp woont een man die paarden beleert voor de kar. Ik zag deze man een keer midden over straat lopen naast een jong bang paard in het tuig. Zijn patserige houding van 'de straat is van mij want ik loop hier' vielen me op, maar ook de steun die het jonge paardje eraan ontleende.
Gedraag je als een patser, en je paard zal je graag vertrouwen!
Warboel
