> Ik denk dat je paard vooral de spiegel is van jezelf.
> Je geeft zelfs hier al de boodschap over je lengte enzo...
> Ook ervaringen uit het verleden (vooral van jezelf dan) mogen
> hierin geen rol gaan spelen.
> Ga voor je doel als je je paard leidt.
> Laat vooral je eigen vooroordelen over jezelf vallen,je gaat
> versteld staan hoe je paard hierop reageert.
>
> Koen
Is absoluut juist, maar zo gemakkelijk gezegd he grrr
Het zal ook wel aan het feit liggen dat ik een zoontje heb en daardoor meer nadenk over de gevolgen enz, maar daar ben ik heel bewust mee bezig geweest tijdens en na de bevalling om die angst niet te laten overheersen. Het valt dus al bij al goed mee ik doe niet in mn broek, maar ik merk dat ik toch durf te gaan roepen of te hoog in signalen ga waar het eigenlijk niet nodig is. Roepen is natuurlijk helemaal uit den boze maar op die moment is dat natuurlijk gebeurt voor ik het besef. Wat doen jullie met een paard dat zich met zn schouder tegen u wil zetten? Dat doet hij zelden, maar het gebeurt soms nog, echt even respectloos gaan duwen. Het rare is dat hij een fractie van een seconde ervoor en erna weer heel alert is en het lijkt wel of hij zich dan even verontschuldigt voor zijn gedrag.. Ben heel rustig als hij op zn achterste benen gaat staan en angstig gaat doen, dat kan mij allemaal niet schelen, maar dan is hij wat verder van mij vandaan. Ik heb dat geplak gewoon niet graag. Als het uit respectloosheid is vind ik het ook geen probleem, dat krijg ik vrij snel opgelost, maar bij hem is het zo plots, uit angst.
Warboel
