Frans Veldman schreef op donderdag, 12 februari 2004, 9:35:
Hoi,
Ik heb een shetlander; de kinderpony bij uitstek !!??? Nou de onze dus zeker niet. Zolang ze VAST staat met een halster om, of omdat ik haar vast heb of omdat ze voor de wagen staat, dan is ze super lief en kan een kind als het ware onder haar doorkruipen.
Maar o wee, als ze los is. Vooral in haar eigen wei, dan is ze ronduit gevaarlijk. Het dochtertje (3 jaar) van mijn schoonzus rende eens de wei op waar Isabella stond. Nog voordat ik besefte wat er gebeurde, kwam mijn pony met oren in de nek, wit in de ogen op dat kind afvliegen. Zo razend snel. Ze kwam omhoog en ik gaf een fikse gil, waardoor gelukkig het kind stopte. Daardoor miste Isabella's hoeven het kinderhoofdje. Ik wil niet weten wat er gebeurd zou zijn als het kindje was doorgelopen. Ook Isabella begreep wel uit mijn reactie dat ze iets deed wat niet door de beugel kon, maar het kind stoorde haar kennelijk op haar terrein. De vader van het kind was heel erg boos op mij. Ik was echter te geschrokken om me daar zorgen over te maken. Ik heb Isabella wel terecht gewezen, maar wist toen niet goed of ik nu flink tekeer moest gaan of niet ... ze wist tenslotte zelf niet wat ze deed. En het was gelukkig goed afgelopen.

Maar later gebeurde bijna hetzelfde. Er liep een heel klein kindje zomaar de uitloop in omdat die daar een konijntje zag (had nog geeneens dat "grote zwarte" beest gezien. Ik wist niet hoe snel ik over het hek heen moest komen, want het "zwarte beest" kwam er al weer aan met de oren in de nek, klaar ten aanval. Nu kon ik nog net op tijd die pony omduwen en had moeder haar kind weer vast. Ik denk geeneens dat deze mensen het door hadden.

Ook had ik ooit een meisje van 7 jaar dat op Isabella reed. Ze kon het beestje gerust alleen borstelen (als ze maar vaststaat) en berijden. Alles ging goed, totdat ze vroeg of ze haar aan het halster mee mocht nemen op een rondje door de wei. Ik dacht eigenlijk dat het wel kon, dus gaf haar het touwtje. Zodra ze Isabella mee wilde nemen, ging die pony omhoog en gaf het kind een fikse knauw en een maai met haar voorbeen. Dat ging dus overduidelijk niet.

Tja mijn shetlander is dus GEEN kinderpony. Hoe ik dit gedrag eruit moet krijgen ... ach ... ik heb zelf geen kinderen, dus het maakt me niet zoveel uit. Ik weet het nu en laat gewoon geen kinderen meer toe.

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op donderdag, 12 februari 2004, 16:11:
Hoi Elsbeth,
Nou hier in Brabant zijn kennelijk zoveel paarden, dat ze keuzes kunnen maken welke wel en welke niet. Je moet ook minimaal 14 dagen wachten voordat je hoefsmid kan komen. Soms heel vervelend als je een los ijzer had met allemaal scheuren en happen uit de hoef.
En ja, dan vallen shetlanders en grote trekpaarden af. Die doen ze liever niet. Daarbij had ik een hoefsmid die altijd trots stond te vertellen hoeveel paarden hij wel niet rondom kon beslaan in een uur tijd. Waar je maar trots op bent. Maar op onze manege loopt er ook zo eentje rond. 10 minuten het paard is rondom voorzien van nieuwe ijzers. En als ze niet stil staan ... baf de hoeftang in de ribben. Ik kon dit toen niet aanzien en ben weggelopen. Dit was dus NIET de hoefsmid die ik had. Nee, die schopte onze pony een keer zo hard onder haar buik, dat hij daarna vroeg of ik toch even met haar wilde gaan lopen, want hij gaf toen dat hij bij die kleine pony's zijn eigen kracht niet kende. Hij zei ook opgelucht te zijn dat ze niets mankeerde. Belachelijk dit. Als ik er nog aan terug denk .... GRRRR.
Later kreeg ik een andere. Die was heel rustig. Liet de pony haar been strekken als ze dat wilde, tikte het ijzer er zacht onder ipv zo snel mogelijk meppen als de andere deed. En nam zijn tijd. Hij was gewoon 1,5 uur bezig met de pony te bekappen en van 2 voorijzers te voorzien. De meesten die hem kenden vonden hem te traag. Maar hij was ook de eerste die de stand bekeek en het been na het bekappen weer bevoelde en bekeek. Goed hij besloeg dan wel en bekapte ook alles wat hij van een hoef dacht af te willen halen (zool/straal), maar verder is deze hoefsmid wel oke.

Groeten,
Ingrid