Piet schreef op donderdag 12 juni 2008, 10:25:
> Wat we dus eigenlijk willen bereiken, werken we tegen. De
> hoefwand zal minder hard gaan groeien en door het gebrek
> aan druk van de straal op de grond zal hij vanuit de
> kroonrand zwakker en zwakker worden. Omdat druk, groei is.
> Je creeert zo dus een zwakke zachte hoefwand die zodra
> het paard blootsvoets loopt de slijtage niet met groei
> zal kunnen compenseren.
Dat is dus precies wat ik het ervaren! Omdat mijn paard last had van een chronische (lichte) kreupelheid die door de dierenarts naar de hoef was herleid (middels verdovingsproeven) werd geadviseerd om (na 16 jaar ijzerloos) toch maar ijzers te monteren. De hoeven waren immers erg kort en sleten harder dan voorheen omdat ze sinds recentelijk dagelijks 3 km over harde weg moest. Het duurde een eeuwigheid voordat enige hoefgroei kon worden vastgesteld en toen ik uiteindelijk besloot om de ijzers er af te halen omdat ze 's zomers toch geen harde weg zag (dag en nacht op de wei) was de gewonnen hoeflengte in no time weggesleten en zat ik met een paard met brokkelhoeven. Ze is nu weer ongeveer een jaar ijzerloos (en dagelijks 3 km harde weg) en heeft weer de kei-harde hoeven van vroeger en groei en slijtage lijken redelijk met elkaar in evenwicht.
Warboel
