Gisteren heb ik met Indy een fijne wandeling gemaakt, lekker zonnetje, rustig aan, Indy genoot. Totdat Indy in de verte iemand door het land zag lopen en zo intensief keek, dat ze niet meer op de weg lette en met haar rechter achterbeen van de weg afgleed in het enige gat (ongeveer 30 cm diep) wat zich naast die weg bevond. Gevolg: rechter achterbeen muurvast, knieschijf eruit, huppend paard met naar achter gestrekt been en wanhopig proberend het been te buigen. Geweldig, sta je daar, geen mens in de buurt, mobiel leeg.

Indy gekalmeerd, en rustig geprobeerd achteruit te zetten. De knieschijf zat plotseling weer goed en Indy was duidelijk opgelucht. We hebben ontzettend lang over de terugweg gedaan, want mevrouw liep duidelijk niet zo lekker. De knieschijf heeft nog 4 keer vastgezeten, na een half uur waren we eindelijk thuis. De therapeut vond 4 plekken die vastzaten, ze had gewoon een hele rare stap gemaakt. Indy liep vanmorgen beduidend beter en kon al weer de bocht om.

Pfffff...... het is ook altijd wat!

Monique

Michiel schreef op zondag 18 mei 2008, 23:24:


Ik denk niet dat je een veulen dat nog niks gewend is (waarschijnlijk amper een halster aangehad heeft) aan een stick moet zetten. Dat geeft onherroepelijk ongelukken.