Christel Provaas schreef op dinsdag 6 mei 2008, 13:21:


Ik heb dezelfde ervaring Christel.
Maar ik denk dat die 2 dingen met elkaar in verband staan en elkaar versterken. Mogelijk in een oorzaak-gevolg verhouding.
Ik denk niet dat het probleem daarom verdwijnt. Maar dat het paard wel kan functioneren omdat je één element weghaalt en daardoor het grootste deel van de hinder verdwijnt.

Mijn paard loopt niet kreupel als ze correct gereden wordt, wat zeer sterk mankheid vanuit de rug suggereert. Maar, de beengebreken zijn wel zichtbaar. En er zit ook een chronische zwelling op dat gewricht. (Die meestal heel subtiel is, maar te pas en te onpas duidelijker verschijnt.)
Er is ook geen twijfel over een verkeerde diagnose ofzo. Is allemaal duidelijk genoeg.
Zelfs bij een rad lopend paard, ontkennen dat het probleem bestaat, zou ik dus ook niet zo snel doen.

Maar niettemin mijn complimenten, Piet.
Ik kan me voorstellen dat zoiets erg leuk is om te zien

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 6 mei 2008, 16:20:


Hier ben ik weer (opleiding geven, goed dat ik al heel positief bekrachtigend was daarin of het clickeren had nog meer verandering in m'n leven gebracht).

Dus... Nieuwe maagdelijke niet vergiftigde cue: het gele balletje presenteren, gewenst antwoord was aanraken met de neus. Nu kent Lola de handtarget al, en die is ook nooit negatief bekrachtigd trouwens, dus dat moest goed gaan. Plus het was in stilstand, ze hoefde haar voeten niet te bewegen. Nieuwe bijna maagdelijke bridge: de echte clicker. Had ik al twee keer eerder gebruikt in drukloze setting, en had ze snel de betekenis van gesnapt (= goed gedaan, je krijgt voer).
Het ging initieel zeer goed: al na een keer of drie ging Lola bewust de target aanraken met haar neus, ook als die wat meer opzij of omhoog gepresenteerd werd (criteria opdrijven). Telkens click en voer. Tot ze na een keer of... tien? vijftien (no record keeping hé ) begon te tonglikken en helemaal niet meer geinteresseerd was om nog voer te verdienen. De lekkere smaak in haar mond was weeral alles wat ze nodig had...

Volgens mij is poisoned cue dus niet de oorzaak van ons probleem. (Niet dat ik niet geloof dat poisoned cues een probleem kunnen zijn natuurlijk). Voer is gewoon niet een goede motivator voor haar. Ja, wel gedurende een korte tijd, maar niet zoals bij m'n andere (normale) paarden. Maar wat dan wel? Kriebels en knuffels interesseren haar niet. Rustig samen zijn, ja dat wel, maar zo een sterke motivator is dat nu ook weer niet, plus, als ik dat als beloning gebruik doe ik puur Parelli oude stijl.

Pffff...

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 6 mei 2008, 14:57:


Nog een aanvulling: als je merrie geen hengstigheid toont heeft ze meestal toch wel een normale cyclus, en is het de zaak daar met andere middelen hoogte van te krijgen (als je dat moet weten voor KI, anders niet van belang uiteraard). Lolita toont haar hengstigheid enkel aan vreemde ruinen of hengsten (niet gelijk dewelke dan nog - kieskeurig beest) maw. dus nooit thuis. Ik slaagde er toch in perfect op de eerste of tweede dag van de hengstigheid op het dekstation te staan (te vroeg dus telkens maar ik was liever zeker). Methode: slijm uit de vulva tussen duim en wijsvinger nemen, als je draden kan trekken van meer dan een centimeter lang is ze hengstig. Voor mij een makkelijke en betrouwbare methode, die ik in mijn paarden-gyneco-verloskunde boek niet terugvond.

Kiriaki schreef op dinsdag 6 mei 2008, 15:13:


http://www.vetparasitology.ugent.be/page4/page4.html
Kijk hier eens, zij doen het ook.

Platte mest kan in sommige gevallen duiden op parasieten. Oocyten en larven zijn best met microscoop op te sporen, wormen kan je soms in de mest terugvinden na ontworming.

Kiriaki schreef op dinsdag 6 mei 2008, 15:01:


Volgens mij kan het ook in de dierenkliniek in Merelbeke, mijn DA vertelde dat zij haar meststalen daar binnen deed. Ik heb het zelf nooit gedaan dus meer weet ik niet.

Kiriaki schreef op dinsdag 6 mei 2008, 15:05:


Methode één: regelmatig een merrie laten dekken Maar ik denk dat als ie nu al vol korsten hangt hij ook al nooit spontaan erecties krijgt en dus ook niet tot dekken zal komen. Valt af dus.

Mijn methode: uitschachten uitlokken (spaanse pas!) of afwachten, piemel in-olien en dan komen de korstjes vanzelf mee. Hem er uithalen kan ik niet, lijkt mij onaangenaam ook voor hem. Hij begint hem soms ook al terug te trekken als ik bezig ben, meestal heb ik wel tijd genoeg, maar zoniet heb ik gemerkt dat gewoon het in-olien alleen al grotendeels voldoende is en dat de korstje er dan gladjes vanzelf afvallen bij het volgende spontane uitschachten.
Doe ik een paar keer per jaar, als de buren niet kijken

Het schijnt ook dat er zich vlak boven? de uitgang van de pisbuis een 'steen' van opgehoopt vuil kan opstapelen, ik heb dit nog nooit gevonden...

Marleen den Arend schreef op dinsdag 6 mei 2008, 16:36:


Thanks voor de input! Zoals 'chase the tiger' bedoel jij?
Ik bedoel iets langers... zodat ik het bv. ook kan gebruiken als cue voor 'voorwaarts' als ik achter haar sta. En liefst een rigiede stick, geen longeerzweep dus. En graag één stick die ik zowel als stokje van 40cm en als uitschuifding van vier meter kan gebruiken, dat ik mijn target er niet hoef af te halen en aan een andere maat stok monteren, maar tijdens het trainen evt. de afstand kan wisselen.
Ik ben niet moeilijk hoor

Irene, ging jij geen paardenspeelhulpobjecten ontwerpen/zoeken/verkopen?

Christel Provaas schreef op dinsdag 6 mei 2008, 13:21:


Volgens mij was dat een oude peesblessure, de pees lag er echt 'dik bovenop' ( vele keren lichtjes gescheurd en weer dicht en aangegroeid, vandaar de verdikking? )Omdat ze er normaal ook mee reed leek het me geen kwaad te kunnen er 10 minuten mee te stappen plus een klein drafje om te zien of de pees omgeving warmer zou worden, maar na 10 minuten geen verschil in de onder voorbenen te zien!
Daarentegen bijna drie graden verschil in de bespiering van de linker en rechterachterhand (bil). toch nog in die kant die het meest onderstapt. (links) en peesblessure was rechts.
de ruiter voelde dat er wat gebeurde, ik zei "Ja dat zou kunnen, want hij kreupelt niet meer
Piet

My Best Whisper is a Click

Eva Saegerman schreef op dinsdag 6 mei 2008, 13:00:


Dat is te lastig om zo even uit te leggen, je zou moeten zien wat er gebeurd. Bovendien ging het nu perfect, maar ik zou echt (nog) niet durven zeggen dat dit me bij elk paard lukt.
Ga een keer kijken bij de Bodt, ik geloof dat je voor 5 euro een hele dag mag kijken.
Piet

My Best Whisper is a Click

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 6 mei 2008, 17:19:

Mijn methode: ik kijk veel uit het raam en als ik iets zie bungelen, loop ik erheen en pulk behoedzaam de rommel eraf. In alle rust want als ze in de gaten hebben dat je daar gebukt iets spannends haastig staat te doen, breng je dat over. Intussen uitbundig prijzen dattie um laat hangen en als ie hem terugtrekt hou ik hem gewoon steviger vast: nee! Beetje strelen daar waar de voormalige testikels zaten en hop daar issie weer!
Dat van de buren ervaar ik ook zo, zal wel antropodinges zijn. Boeren brachten vroeger hun halve leven onder een koe door zonder dat iemand daarover bijgedachten had.

Ik ken een paard dat dat had en er kreupel door liep. De attente dierenarts ging gelukkig meteen op de goede plek kijken en wipte de 'steen' eruit.

PaardEnSchool schreef op dinsdag 6 mei 2008, 13:57:


Ik heb niet jou gave Ik heb een camera die meet wat er aan de hand is. Zeer tot m'n verbazing leek, ik moet het nog even heel precies bekijken, op het eerste gezicht het zadel goed te liggen, maar dat kan ik eigenlijk pas zeggen als ik de beelden vergroot op mn pc heb gezien. Ja, ze rijdt bitloos. Ijzers gaan er af. Ze gaat Simon Lingbeek bellen.
Piet

My Best Whisper is a Click

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 6 mei 2008, 17:29:
Een voormalige antenne?
Een soort van vishengel?
Een bamboestokkie?