van lennep schreef op dinsdag 29 april 2008, 16:59:


Daar vraag je me wat Het zijn eigenlijk dingen die niet helemaal nieuw zijn, maar waar wel weer een ander licht op geschenen is.
Sowieso word je er weer even heel duidelijk op gewezen hoe klein de signalen van paarden kunnen zijn. Hoe verschrikkelijk jammer het is als je die mist, en hoe waardevol als je er wél op in gaat. Dat is iets waar ik toch weer extra aandacht aan ga proberen te besteden.
Dat hangt samen met zijn manier van grondwerk, bij elk paard anders. Hij is erg gefocust op wat het paard inbrengt in plaats van hoe ik het oorspronkelijk bij andere trainers veel zie; het paard moet een x aantal rondjes draven (bijvoorbeeld).

Verder was ik al langer bezig met zijn boeken lezen, en wat mij heel erg aanspreekt is het idee van 'geen agenda'. Niet dat dat áltijd haalbaar is met alle verplichtingen tegenwoordig, maar het is iets wat eigenlijk heel goed bij mij past. Ik kan namelijk (ojee, confession) niet zo goed tegen ergens aan vast zitten, of dé verplichte clickertraining oefeningen moeten doen bijv. Het liefst kom ik bij mijn paard aan, en bedenk ik ter plekke wat we gaan doen. En dikwijls komt Sieta zelf ergens mee aan waar ik ook wel zin in heb

En het werken vanuit je gevoel. De laatste tijd krijg ik steeds meer het idee dat het allemaal maar gepland en doordacht en theoretisch moet, en ik merk bij mezelf dat ik me dan ergens op ga fixeren, en Sieta daar behoorlijk van op slot kan gaan. Dat is o.a. mijn tekortkoming als trainer misschien, maar ik vind ook dat je iets moet doen wat bij je past. Niet dat ik nou nooit van tevoren mijn stappen bedenk, maar regelmatig ben ik beter als ik impulsief ben, want dan ben ik echt. Ik denk dat Klaus hier echt een heel mooi voorbeeld van is.

Wat hij erg duidelijk maakte, is dat wij mensen ons soms niet zo druk moeten maken. Wij proberen vanalles te voorkomen, wat je soms gewoon moet laten gebeuren. Soms heeft het páárd een probleem wat hij zelf op moet lossen. Staat hij op het touw? Laat maar gebeuren, laat het hem zelf ontdekken en oplossen. Wil hij bij je weg? Laat hem gaan! Des te sneller komt hij terug! Wil hij bij de oefening weg? Laat hem gaan, het heeft geen enkele zin om dat proberen tegen te houden. Het heeft wél zin om het proberen te voorkomen.
En dat deed me erg denken aan Sieta en mij. Ik ben soms keihard aan het werk, en zij staat eigenlijk niets te doen :) Een voorbeeld hiervan is dat ze wel eens flink kan staken buiten. En ik maar aandacht aan haar besteden en hárd aan het werk om haar vooruit te krijgen. Dat is dus gedrag geworden waar ze véél aandacht mee krijgt. Ik loop nu dus gewoon door, een eind bij haar vandaan, en blijf met mijn rug naar haar toe staan, met lichte druk op het touw. Doe helemaal niets. Dat heb ik nu één dag gedaan en het werkt al.

Wat ik verder erg goed van hem vind is dat hij óók aandacht besteed aan het gymnasticeren. Dat is wat ik heel erg mis bij andere trainers.
En dat als je je paard teveel wilt veranderen, je het verkeerde paard gekozen hebt. Accepteer zijn karakter. Probeer hem niet in zijn trots te krenken maar zijn gedrag in goede banen te leiden. Paarden mogen uitten wat ze willen, zolang ze hierin maar voorzichtig met jou zijn. Een goed voorbeeld hiervan is de manier waarop hij o.a. met hengsten werkt.

Sieta schreef op dinsdag 29 april 2008, 17:39:


En dat hangt dus ook weer samen met het geen agenda hebben.
Iets waar wij mensen maar moeilijk mee om kunnen gaan, we willen altijd iets wel of juist dat niet, terwijl je "alles" gratis krijgt als je kunt "lezen" wat het paard heeft in te brengen en daar op ingaat. "Going with" Michiel!
En het is inderdaad bij elk paard anders, ik heb hem met een paard of 40? zien werken, er was er geen een bij wie hij hetzelfde te werk ging en een ingang in contact wist te vinden.


Eigenlijk leert hij je (maar dat heb je dan waarschijnlijk niet meegemaakt, gezien, gehoord) dat je ,ook al ben je aan het eind van het touw en je paard staakt, je moet blijven bewegen, van links naar rechts enz en juist geen druk moet zetten op het touw, je moet gewoon de leiding blijven nemen in bewegen.
Dus niet stoppen met bewegen als je paard stopt en je daartoe nooit laten verleiden. (het wie beweegt wie van Parelli, maar dan in andere vorm)
Mocht hijzelf ooit druk op het touw zetten, dan heeft dat meestal een geheel andere reden.

Karin

Sieta schreef op dinsdag 29 april 2008, 17:39:


Dit vind ik één voor boven het bed te hangen!!!

Bedankt voor het verslag!

Karin Haneveer schreef op dinsdag 29 april 2008, 19:40:

Toevoeging: ZONDER enige aandacht aan je paard te besteden! Jij doet gewoon je ding, wat het paard doet is zijn zaak.
Ik ben nog geen paarden tegenkomen waarbij dat niet werkt, bij de een duurt het iets langer dan bij de ander, maar da's alles. Geen enkele druk op het touw, niks willen (komt ie weer, geen agenda) en het komt vanzelf!

Karin

Sieta schreef op dinsdag 29 april 2008, 17:39:

Fijn verslag en duidelijk te lezen en ik zie t ook voor me
Ik wil hem ook wel eens aan t werk zien
hoop dat hij nog eens naar nederland komt
leuk om ook te horen dat zijn interactie met t publiek goed was
groeten trudy

Sieta schreef op dinsdag 29 april 2008, 17:39:


Stukje bevestiging is altijd leuk om te zien , merken , en horen!
Mooi beschreven Sieta , heel duidelijk.
Bedankt!

Gr Esther

Karin Haneveer schreef op dinsdag 29 april 2008, 16:50:


Géén negatieve verhalen Karin, wél kritisch beschouwingen.

Zoals Sieta haar ervaring beschrijft, zo verwacht ik ook niet anders van Klaus Ferdinand Hempfling.
Deze bezieling straalt ook geheel uit zijn boeken, zijn DVD's en zijn video's.

Maar ... ook hier zal ik wel weer de koppige criticaster zijn, vrees ik.
Want:
Was de dag niet zó aangekondigd - citaat uit de officiële Nederlandse website van KFH: "Tijdens deze demonstratie zal Klaus met die paarden werken, die zichtbaar zijn ontspoord."
En verder, in de pdf over de geselecteerde paarden: "At these events, Kleus works with such horses, which were by their owners already more or less stamped as hopeless and abandoned."

En Sieta vertelt: "Echte extreme gevallen waren het niet, zoals hij zelf ook meteen al vertelde. Één van de oorspronkelijk uitgekozen paarden kon niet komen vanwege een trailerprobleem dus daar was een ander paard voor in de plaats gekomen."

Hempfling kán op zo'n demo gewoon niet met extreme paarden komen. Dat zou de (mentale) schade aan dergelijke dieren aleen maar kunnen vergroten.
Hij moet zijn demo's dus geven met paarden waarvan hij bij voorbaat al weet dat hij enig resultaat kan laten zien in enkele uren tijd. En dan nóg kan hij nooit op die enkele uren een paard blijvend ten goede keren. Daar is geduld voor nodig. Daar is training van de eigenaar voor nodig.
Hij kan natuurlijk wél op 1 dag aantonen hoe hij in de aangeboden specifieke gevallen te werk zou gaan. Hoe hij vertrouwen wint en leiderschap geeft. En daarmee is al een hele mooie basis gelegd om met je paard verder op weg te gaan.
Zoals ik in het andere topic al schreef: "Hempfling geeft niets uit handen." En hij heeft dan ook nog eens dubbel en dik gelijk. Zélfs de paarden heeft hij in de hand.

De beschrijving van de 3 "demo" paarden is zéér herkenbaar. Ik ken zo'n paard dat alle 3 deze "eigenschappen" in zich had: mijn Veldre.
Neem het van mij maar aan, dat los je niet in 1 dag op, ook Hempfling niet.

Ik heb inmiddels trainers ontmoet en aan het werk gezien met échte probleempaarden. Allen doen ze min of meer hetzelfde als wat Sieta van Hempfling hier beschrijft.

Slechts één bedenking:
Hoeveel dagen zou Hempfling mogelijks al in Nederland geweest zijn om op voorhand met deze paarden te werken?

Ik sta niet negatief tegenover Hempfling - zéker niet! Maar alles een beetje in genuanceerde en nuchtere proporties benaderen, verheft de kennis en de kunde van Hempfling tot een véél waardiger niveau. Anders verwordt KFH - allicht tégen zijn wil - tot een zielige secte-goeroe waarover de wildste fabeltjes de wereld in worden gestuurd.
...
_______
Herman
"Er is geen dieper geheim dan tussen een ruiter en zijn paard."

Herman schreef op woensdag 30 april 2008, 12:06:


Voelde je je dan aangesproken Herman?
Ik schreef in het algemeen, omdat ik weet dat er mensen zijn die zich laten weerhouden door bv het "geen mensen mens" zijn, en dat is niet (meer) zo. Nergens verdere (persoonlijke) bedoelingen mee gehad.


Wat is nu eigenlijk je probleem hiermee?
Dat er geen stoere vreselijk dolgedraaide spektakel paarden zijn geweest?
Voor die mensen zijn zicht en voelbaar hun paarden ontspoort, die mensen hebben een probleem, die mensen zijn soms hopeloos, die mensen geven het op en die paarden worden in de steek gelaten en vinden geen connectie meer met hun eigenaar. Hoe klein dat misschien ook kan zijn, het is niet "minderwaardig".
En dat is zichtbaar, voor iedereen die dat wil zien, ik zie nergens een onwaarheid, alleen heb jij het plaatje al ingevuld!

Ik heb hem wel met stoere dolgedraaide hengsten en zeer extreme gevallen zien werken (ook in demo's trouwens!) en daar is ie nog veel beter in, dus DAT hoeft het argument niet te zijn.
Sterker, het is DAT spektakel wat mensen willen zien anders geloven ze hem niet. Al eens nagedacht over dat feit? Dat mensen niet zouden moeten WILLEN komen OMDAT ze spektakel en extreme gevallen willen zien?
Maar dat ieder paard, ieder mens en ieder probleem evenveel "waard" is!
En geloof maar dat er veel mensen komen voor spektakel, ik heb ze al teveel gezien, zeker bij Hempfling in demo's bv in Utrecht, mensen zaten zich te verkneukelen want nu zou het toch gaan komen! Het allerliefst zouden ze ook nog zien dat het hem toch echt niet gelukt was! Ik geef het je te doen om daarmee om te gaan, je weg in te moeten zoeken.
En als ik 1 ding weet dan is het wel dat Hempfling die mensen die dan teleurgesteld zijn omdat ze niet gezien hebben wat ze hadden willen zien of gedacht hadden te gaan zien, juist niet in zijn eventuele verdere cursus of demo's wil hebben, die hebben er ook niets te zoeken. Die zijn teleurgesteld om verkeerde redenen.

Maar goed, nogmaals ik ga niet over zijn motivaties, vind hoogstens jouw wantrouwen wat te extreem en weinig genuanceerd, dus dit is niet meer of minder dan mijn kritische beschouwing

En op de rest van je verhaal ga ik niet in, tis net een repeteergeweer dat door de jaren heen in andere handen komt..

Karin